Van ruilen komt huilen

'Wat wil je Nick!?' Mijn stem klinkt wanhopig, trillend en razend. 'Tut tut tut meid, de grote jongens praten hier.' Mijn armen doen ontzettend veel pijn. 'Laat haar gaan, ze heeft hier niks mee te maken.' 'Nee ze is hier zodat we kunnen onderhandelen.' Even is het stil, hij had een hele val opgezet om te onderhandelen en met gevoelens te spelen. 'Het meisje voor informatie.' Wat? Hebben ze nog steeds dingen achtergehouden? Rick zit met handen aan me en zal mij waarschijnlijk niet loslaten voorlopig. Lucas's gevoelens zijn niet veel beter. Hij heeft nog steeds een oogje op mij en kan het niet aanzien dat Rick me zo behandelt.

'Wat wil je weten!' Demon valt op de grond. Wat doet hij nou? Is er iets mis met hem? Demon ligt op zijn rug met handen op zijn buik. Dit is mijn moment, alle concentratie is naar Demon geschoven. Ik ren twee stappen en trek me aan mijn armen op. Op de terug weg schop ik Rick hard weg. Vlug klim ik omhoog door eerst op de kop te slingeren en mijn handen wat bewegingsruimte te geven. Lucas rent naar Nick toe en overmeesterd hem, Nick ligt op de grond vastgehouden door Lucas.

Nog een jongen die overeind staat. Uit mijn zak in mijn rokje pak ik een mes om mijzelf los te snijden terwijl ze de andere uitschakelen. Één jongen, één jongen die daar staat. Een duivelse lach op zijn gezicht en hij draait zich om. Voordat ik het weet ren ik achter hem aan door het gebouw te rennen. Hij is snel en ik kan hem lastig bijhouden. Opeens struikel ik over iets hards. Hard schreeuw ik hem achterna. Mijn hand naar voren gestrekt alsof ik hem kon pakken. Na al dit wist ik het niet meer. Langer kan ik het niet inhouden. Al mijn emoties komen naar buiten. Ik ga zitten en sla mijn handen om mijn benen. Tranen lopen over mijn gezicht, maar het maakt me nu echt niks uit als iemand mij zou zien. Een hand pakt mijn schouder van achter vast en trekt mij naar zich toe.