OO2 - First day of School

---

Een irritant gepiep klinkt in mijn oren, iets waardoor ik jammer genoeg al snel realiseer dat ik vandaag voor het eerst naar school ga…
En laat het nu net zo zijn dat ik er totaal geen zin in heb. Wat nou als niemand me mag? Ik wil geen buitenbeentje worden. Met een zucht duw ik mezelf uit bed en trek mijn uniform aan. Als ik dan ook mijn haar en make-up heb gedaan loop ik de trap af naar beneden.
“Goedemorgen” klinkt het vrolijk als ik de keuken binnen stap, mijn vader is al druk bezig met het maken van een ontbijt voor me. Voordeel aan bij mijn vader wonen: Elke ochtend wordt mijn ontbijt voor me gemaakt.
“Morgen” mompel ik als antwoord.
“Geen zin in je eerste dag, schat?” vraagt mijn vader lachend.
“Ugh, nee” zucht ik terwijl ik aan tafel ga zitten.
“Nou, nou. Dat moet ook niet! Het is vast en super leuke school en je zal zeker veel vrienden maken, met een uiterlijk en karakter als het jouwe zal dat wel moeten!” lacht mijn vader bemoedigend.
“Ja dat heb ik niet van jou, zeker?” lach ik plagend.
“Nee, zeker niet. Dat heb je van je moeder” glimlacht hij dan “Zij was net zo mooi op jou leeftijd, misschien nog wel mooier” vervolgt hij dromerig, denkend aan toen... Een steek gaat door me heen als hij haar noemt, ik mis haar zo…
“Niet dat ik er verkeerd uit zie of zo” probeert John dan te grappen als hij mijn droevige gezicht ziet.
Een bescheiden lachje rolt over mijn lippen als reactie.
John zet een bord met Amerikaanse pannenkoeken voor me neer en giet er een laagje karamel stroop overheen.

Na een half uur stap ik dan toch op mijn fiets, richting mijn nieuwe school…
Gelukkig heb ik samen met John het stuk naar school een aantal keren gefietst zodat ik het niet zou vergeten, anders was ik nu al verdwaalt. Het zijn zoveel bochten die ik moet maken om bij die school te komen…
Dat is nou weer een nadeel aan de districten hier, als je net buiten een ander district ligt maakt het niet uit hoe dicht een school bij je vandaan is, je moet naar de andere school die wel in jou district ligt. En laat het nou net zijn dat mijn vader net buiten het district woont van een andere school die dichterbij staat.
John is blij dat ik naar deze school ga, het is een dure school maar het is een goede school –tenminste dat zegt John steeds-
Een twintig minuten later fiets ik het schoolterrein op en zet ik mijn fiets neer waar de andere leerlingen ook hun fietsen neer zetten. Gelukkig ben ik goed op tijd, nog tijd genoeg om even tot rust te komen en langs de receptie te gaan voor mijn rooster.
Met een rustig tempo loop ik naar het gebouw, over de hoge trap en naar binnen. Er zitten een aantal leerlingen gezellig te praten op de traptreden van de school en ook binnen staan veel leerlingen in groepjes gesprekken te voeren.
Even kijk ik om me heen als ik binnen sta, op zoek naar de receptie. Na een tijdje kijken zie ik dat het bijna recht voor me is aan het einde van de hal en ik loop er naar toe.
“Ehm, ik kom mijn rooster ophalen” zeg ik tegen de vrouw die achter het bureau zit.
“Naam?”
“Rose Maverick” antwoord ik.
Ze zoekt tussen een stapeltje papieren waarna ze me eindelijk mijn rooster geeft. Ik doe een blik op het rooster, éérste uur Engels in lokaal A-3? O gohd dit is zo anders dan mijn school in Nederland…
Een beetje verward door de nummering van de lokalen draai ik me weer om naar de vrouw:
“eh, waar is lokaal A-3?” vraag ik haar. Ze kijkt me over haar bril heen zuchtend aan.
“Linker hal door, dan zie je het vanzelf op de bordjes naast de deuren” zegt ze zonder me nog een blik waardig te gunnen.
“Okée” mompel ik waarna ik me omdraai en de gang in loop.
Als ik door de gang loop kijk ik bij elk lokaal even op het bordje, gelukkig zijn de lessen nog niet begonnen dus heb ik genoeg tijd om te zoeken. Deze plek is echt een doolhof, bij de ingang is aan de rechterkant een trappenhal en van wat ik aan de voorkant gezien heb zijn er behoorlijk wat verdiepingen.
Ik neem aan dat de lokalen zo zijn genummerd dat de letter voor de verdieping staat en het cijfer voor de nummer van het lokaal zelf ofzo… dat zou eerlijk gezegt niet heel moeilijk zijn om te onthouden, alleen ken ik het alfabet niet echt uit mijn hoofd of zo. –tenminste ik ken het alfabet maar niet welke letter waar zit-

Als ik de hal verder door loop kom ik -eindelijk- bij lokaal A-3 en leun ik met mijn rug tegen de muur naast de deur, wachtend op een leraar. Nu nog hopen dat mijn nieuwe klas me accepteert…
Ik zou willen dat Demy hier was, ik voel me echt zo eenzaam. Ik mag blij zijn dat ik bijna vloeiend Engels kan, anders viel ik hier echt door de mand. En ondanks dat ik bijna vloeiend Engels spreek durf ik nog niet veel te zeggen, wat als ik een woord verkeerd zeg of een zin totaal in de war gooi? Ik kan iedereen nu al horen lachen…
‘Kom op Rose, je eerste indruk moet goed zijn!’ vertel ik mezelf bemoedigend in mijn hoofd. Kort denk ik na voordat ik mijn houding verander van teruggetrokken naar onverschillig, alsof het me niets doet dat ik hier alleen sta.
Een luide toon gaat door de school en iedereen loopt ineens naar een lokaal, dat is dus de schoolbel. Er komt een leraar uit het lokaal die de deur voor ons open doet en de man kijkt me een beetje verward aan.
“Jou ken ik nog niet” concludeert hij waarna hij zijn hand uit steekt, die ik vriendelijk aan neem. De man stelt zich voor als Professor Dawson.
“Rose Maverick” stel ik mezelf dan ook voor.
“Ah, de verwachte Nederlandse” glimlacht de man vriendelijk “Kom binnen”
Ik pak mijn tas van de grond en loop het lokaal zelfverzekerd binnen.
“Dames en Heren, we hebben een nieuwe leerlinge in de klas” roept de leraar door de klas. Meteen is het stil, of iedereen is nieuwsgierig naar de nieuwe leerlinge –mij dus- of deze man heeft het goed voor elkaar als leraar.
“Helemaal vanuit Nederland, Rose Maverick, ze is naar London verhuist en komt vanaf nu hier op school” verteld de man, alle ogen zijn naar mij gericht “Wees even goede leerlingen en help haar een beetje de dag door, wil je?” zegt de man dan serieus tegen de klas. Een aantal meiden knikken naar de leraar en er gaat een vinger de lucht in.
“Ja, Poppy?” de leraar kijkt het meisje met de donkere haren vragend aan.
“Mag ze bij ons zitten?” vraagt het meisje met een glimlach.
“Maar natuurlijk!” lacht de leraar als antwoord.
Drie andere meiden kijken om zich heen maar er is geen tafel vrij bij hun. Niet veel later word een mollig meisje doordringend aan gekeken door één van de vier, een meisje met een enorme bos krullen, en voor ik het door heb loopt het mollige meisje naar een andere tafel. De drie meiden kloppen vrolijk op de nu vrije tafel en kijken me met een lach aan.
Meteen siert mijn gezicht door een vrolijke glimlach, ik ben welkom.
Snel ga ik aan het nu lege tafeltje zitten en Meneer Dawson begin zijn les…

~×××~
Ik heb zoveel inspiratie dat ik gewoon al een voorraad aan stukjes heb geschreven voor jullie haha cx
-vandaar de snelle upload x'D-
Moet in vervolg geen voorraden meer schrijven want dan upload ik te snel achter elkaar,
tenzij jullie dat juist fijn vinden natuurlijk x'D
Heb misschien nog niet zoveel abbonees en reacties maar de inspiratie is er wel!
Hope u like it!
Love you all<3
Leave a comment below(flower)
××Roww