Chapter 009 || Coco Brown

Chapter nine

De verwachte woede stroom die ik had verwacht bleef uit, ik keek voorzichtig naast me maar zag hoe hij heel rustig een hap van zijn broodje nam. Hoe kon dit allemaal zo veranderd zijn vroeg ik mezelf af. Vroeger werden ze hier om de kleinste dingetjes boos, en vooral hij, vooral de jongen waar ik nu zo naast zat te kwijlen. 'Is er iets?' Vroeg Paul. Ik keek hem voorzichtig aan en schudden mijn hoofd. 'Nee ik dacht gewoon na over dingen.' Zei ik een beetje wazig, terwijl ik nog steeds probeerden te bevatten wat er nou aan de hand was, waarom ik dit voor hem voelde. 'Over wat dan?' Vroeg hij belangstellend. Ik haalde mij schouders op 'Vertel ik nog wel een keer.' mompelde ik. 'Oh betekend dat, dat ik je vaker ga zien.' Zei hij. 'Wie weet. Wil je ook wat drinken?' Vroeg ik terwijl ik op stond. 'Biertje alsjebliefd.' Ik liep naar de grote bak met ijs waar allemaal gekoelde biertjes in lagen. Ik pakte maar een corona biertje, en pakte voor mezelf de fles malibo en besloot hem maar gewoon in zijn geheel mee te nemen er lagen toch nog drie flessen en ik zat naast Kim die vast ook wel lusten. 'Hier.' Zei ik tegen Paul terwijl ik zijn bier gaf en weer naast hem ging zitten, zo dra ik zat voelde ik zijn warmte en meteen ging er een veilig gevoel door me heen. Opeens besefte ik hoe hard ik die alcohol nodig had want echt ik kon gewoon geen gevoelens hebben voor Lahote, het kon niet, het mocht niet, het was raar. Ik heb hem altijd een assholl gevonden, hoe kan ik dan nu opeens zulke sterke gevoelens voor hem hebben. 'Wat ben jij van plan?' Vroeg Embry die tegen over mij zat wijzend op de fles. Ik grinnikte draaide de dop open en nam een grote slok. 'Ik heb dingen te verwerken.' Naast me hoorde ik Kim fluisteren 'Ze heeft de liefde van haar leven ontmoet.' Ze zei het zo zacht dat alleen ik het kon horen, maar toch leek het of meer mensen reageerde op wat ze zei, maar ik verbeelde me ook dat ik verliefd was dus dat verbeelde ik me ook wel. 'Hou je kop en drink mee.' Siste ik terug en gaf haar de fles. Ze stak haar tong uit en nam een gulzige slok. De avond vloog voorbij en het was een uur of drie en de helft was al weg. 'Ik denk dat ik ook maar eens ga.' Zei ik half wankelend door de ander halve fles malibo die ik samen met Kim achter over heb gegoten. 'Hoe wil jij naar huis gaan?' Vroeg Seth een beetje bezorgd. 'Ik breng haar wel, ik moet toch de zelfde kant op.' Zei Paul, nog voor iemand kon reageren, of ik kon protesteren was hij al op gestaan en had me bij mijn arm gepakt. Ik wist nog een beetje lomp naar de overige mensen te zwaaien maar huppelde toen met Paul mee. 'Was je serieus van plan om alleen te gaan?' Vroeg hij een beetje chagrijnig toen we al een stukje verder waren. Ik knikte, 'Ja ik ben al een grote meid ik kan dat prima zelf, dus je kan gewoon weg gaan hoor.' Ik weet niet waarom maar ik voelde me ongemakkelijk als hij zo deed, dus besloot ik met mijn aangeschoten hoofd maar bijdehand te gaan lopen doen. Ik hoorde hem zuchten maar hij bleef toch bij me. 'Je moet niet zo veel drinken dat is niet goed voor je.' 'Moet jij nodig zeggen je heb ongeveer tien van die biertjes op.' 'Ik kan tegen alochol.' Ik rolde met mijn ogen en liep stug door. Maar ik was me er heel sterk van bewust dat hij achter me liep. Door de frisse avond bries voelde ik hoe ik steeds helderder ging denken, en besefte me opeens dat Paul me naar huis aan het brengen was. 'Waarom breng je me eigenlijk?' Vroeg ik eigenlijk een beetje in shock. 'Ik moet de zelfde kant op.' Zei hij. 'Ja maar je had ook later kunnen gaan.' Hij schudden zijn hoofd. 'Nee ik ben best moe en ik kan een dame niet alleen door het bos laten lopen.' Ik voelde mijn wangen even rood kleuren omdat hij me dame noemde, maar veel tijd om er over na te denken had ik niet want we waren al bij mijn huis aan gekomen. 'Nou hier ben ik dan.' Zei ik ongemakkelijk terwijl ik mijn sleutel uit mijn zak viste. Hij knikte en draaide zich om 'Doei.' Mompelde hij en wou weg lopen, maar ik pakte hem bij zijn arm en draaide hem terug om. 'Paul.. ik .. uhm, bedankt.' Zei ik verlegen en zonder te beseffen wat ik deed gaf ik hem een kus op zijn wang. Ik schrok van mijn eigen actie, 'Sorry, uh,...' Hij keek me met een vreemde blik aan en schudden zijn hoofd. 'Geeft niet.' Zei hij, hij gaf me een aai over mijn hoofd en opeens voelde ik zijn zachte lippen op mijn voorhoofd. 'Slaap lekker.' Zei hij en met die woorden draaide hij zich opnieuw om en liep weg. Nog verdoofd deed ik de deur open en liep naar mijn kamer, daar ging ik op bed zitten en staarde naar de muur, na denkent over wat er net nou preies was gebeurd, want het was voor mij een groot mysterie.