Hoofdstuk 10

De volgende dagen praatten Nouvelle en Lauren elkaar weer bij. Nouvelle was intussen al een beetje meer gewend aan het feit dat dit schooljaar alles opeens anders was geworden. Ze hadden wel vaker ruzie gehad, maar dan kwam Lauren de volgende dag alweer haar toegeving doen. Nouvelle, die dan de goedheid in haar hart naar boven haalde, had haar vriendin telkens weer een kans gegeven. En zo ging het al vijf jaar lang. Maar nu was het anders. Er was zoveel veranderd eigenlijk. Maar nu kon Nouvelle haar belevenissen tenminste delen met iemand. En dat maakte het allemaal een beetje draaglijker. Alleen over Draco vertelde ze niets.
Sinds Nouvelle en Lauren weer vriendinnen waren geworden, door zijn hulp, deed Daco weer normaal. Diezelfde avond had hij nog even terloops tegen Nouvelle gezegd dat ze nog wat van hem te goed had en dat ze nu weer quitte stonden. Nouvelle had opgelucht gelachen en was met een goed humeur gaan slapen. Misschien werd alles toch weer normaal.
Na het ontbijt ging Nouvelle weer terug naar de leerlingenkamer. Maar onderweg zag ze Matthew opeens op haar af komen. "Heey, alles kits?" Vroeg hij zelfzeker. Nouvelle liep geërgerd langs hem heen. Matthew draaide zich om en ging naast haar lopen. "Dus ehm, wij hebben gekust?" Fluisterde hij. Nouvelle kon er niet tegen dat hij zo in haar nek stond te ademen. "Nee." Zei ze. "Oh, ik hoorde anders wel vanalles van iedereen eigenlijk, maar ja... Ik kan het me niet echt herinneren. Wat ik wel zonde vind natuurlijk want-" Nouvelle prikte met haar toverstok tegen zijn borst. Hier klopte niets van. Ze had hem gezoend voordat hij serieus aan de drank was gegaan, en toch kon hij het zich zogzegd niet herinneren? En waarom kwam hij nu pas aan haar been hangen, net nu alle roddels geminderd waren? "Laat me met rust. Ik meen het. Laat me gewoon met rust." Matthew kuchtte een beetje. "Oke, ik snap het al! Niet voor herhaling vatbaar dus." Mompelde hij tegen haar toverstok. "Ik dacht gewoon dat als we het misschien nog eens konden... Ik me het wel weer zou herinneren. Snap je?" Nouvelle kreeg haast braakneigingen. Hoe kon een Ravenclawer nu zo'n doorzichtige en stomme plannetjes hebben? "Ach zo... Nou, niet erg intelligent of creatief van je hè?" Hij gaf haar gewoon de gelegenheid om met zijn afdeling te spotten. "Aahg, kom op, Nouvelle? Die afdelinghumor wordt echt afgezaagd. Ik dacht dat je meer in je mars had hoor?" Grinnikte Matthew geamuseerd. "Ik verspil liever geen energie aan jou." Zei Nouvelle poeslief. Wanneer zou hij nou eens oprotten? Ze liep verder. "Vanwaar die uitzondering op het bal dan?" Matthew bleef haar achtervolgen. "Spreek me niet van de grootste fout in mijn leven!" Riep Nouvelle dramatisch. "En rot nu maar op." Matthew lachte. Het leek hem helemaal niet te storen dat Nouvelle een gloeiend hekel aan hem had. Misschien vond hij negatieve aandacht gewoon leuker dan helemaal geen aandacht. Of misschien dacht hij dat Nouvelle bijzonder goed kon acteren. "Niet erg, niet erg." Zei hij lachend. "Ik vind het wel leuk als meisjes hard to get spelen. Een uitdaging is nooit verkeerd. Zeker niet als 't eindigt met een avontuurtje." Nouvelle werd witheet van woede. Hoe durfde hij op zo'n toon tegen haar te spreken? Ze wilde haar toverstok nemen, maar Matthew greep haar polsen vast. "Wat ging je doen dan? Me vervloeken? Me pijn doen? Me vermoorden?" Zei hij grinnikend. "Ik denk van niet. Volgens mij ging je gewoon je stokje pakken en er een beetje dreigend mee gaan zwaaien." Nouvelle hield haar lippen stijf op elkaar en keek hem alleen maar woest aan. "Nu heb je geen grote mond meer hè?" Merkte Matthew spottend op. "Laat me los." Zei Nouvelle kalm, maar dringend. "Laat me los!" Maar het enige wat Matthew deed, was in haar nek ademen. "Je bent echt ziek. Laat me los!" Nouvelle haatte de wereld. Alleen al omdat er zo'n misselijkmakende mensen bestonden. Opeens kwam er voetstappen de hoek om. Nouvelle zag een hoopje witblond haar verschijnen. "Draco!" Ze probeerde Matthew weg te duwen, maar die had nog niet eens gemerkt dat er iemand aan kwam. Draco kwam nu sneller aangelopen. Mathhew keek op, maar Draco had zijn toverstok al getrokken en richtte die op hem. "Alerte ascendare." Riep Draco vastberaden. Matthew vlog omhoog, botste tegen het plafond aan en kwam weer op de grond terecht. Nouvelle stond tegen de muur en wreef over haar pijnlijke polsen die geplet waren door zijn krachtige greep. Draco stond naast Matthew met zijn toverstok op zijn hoofd. "Maak dat je wegkomt, smerige snul." Matthew kroop beduusd recht en wankelde de gang uit. Nouvelle keek hem na en voelde een steeds grotere haat in haar opborrelen. Draco draaide zich naar haar om en Nouvelle zag één enkele seconde een paar bezorgde ogen. Had ze dat gedroomd? "Kijk wat je nu weer gedaan hebt." Mompelde hij een beetje boos. Nouvelle wilde iets zeggen maar ze wist niks. Ze wist gewoon niks? Hij gaf haar de schuld! "Ga in het vervolg ook niet in het wilde weg met jongens zoenen." Draco stak zijn toverstok weg en beende naar de leerlingenkamer. Nouvelle wilde zo snel mogelijk uit die enge gang en volgde hem. Ze had misschien toch wel een beetje op wat sympathie of medelijden gehoopt. Maar aan de andere kant had Draco zelf nog gezegd dat ze weer quitte stonden. En Nouvelle had toen geweten dat ze hem niet meer zo aardig zou meemaken. Maar toch had hij haar verdedigd. Dus stonden ze nu niet meer quitte. Maar Nouvelle betwijfelde het of Draco ooit nog wel eens haar hulp zou nodig hebben. De leerlingenkamer was verassend leeg. Nouvelle zag dit als een teken. "Waarom deed je dat nou? We stonden toch weer-" Draco klakte zacht met zijn tong. "Ik mag dat ventje gewoon niet." Zei hij. "En trouwens. Het is nog steeds leuker om Ravenclawers te irriteren dan mensen van mijn eigen afdeling." Nouvelle staarde hem aan. Dus als zij niet in Slytherin had gezeten, was hij gewoon voorbij gelopen? Dat meende hij niet! "Oh, oke." Nouvelle ging zitten en dacht na. Eerst over wat er gebeurd zou zijn als Draco niet was gekomen. Maar daarna over dat Draco natuurlijk gelijk had. Ze had niet moeten hopen op wat medelijden. Want hij was al weer een paar dagen terug Draco. Waarom hoopte ze dan er ook zo erg op? Ze zou blij moeten zijn dat hij weer normaal deed. Maar dat was ze niet. Helemaal niet.