Chapter 008 || Coco Brown

Chapter eight

'Hallo dames.' Zei Quil die naast zijn vriendin neer plofte, Ik begroeten hem terug, en probeerde de andere jongens een beetje te ontwijken. Ik voelde de brandende blik van Kim op me gericht om mij gevoelens te peilen terwijl ze het water uit liep. Jacob was naast me kommen zitten op de handdoek van Rennesmee. Ik zag hoe de rest van de jongens ook hun handdoeken neer legde de helft ging zitten maar Embry en Paul rende meteen het water in. Ik zat hier al bijna een uur en had nog geen druppel water aan geraakt mij te koud. De gesprekken kwamen steeds meer op gang en ik probeerde zo min mogelijk naar hem te kijken, maar zo zonder shirt was hij wel heel mooi, zijn spieren en kaak lijn kwamen zo mooi uit, zijn gebruinde huid en ogen. 'luister je wel?' Hoorde ik Seth zeggen, een beetje suffig keek ik hem aan maar knikte toen toch maar. 'Ga je dan mee?' Vroeg die. 'Waar heen?' was mijn slimme antwoord. 'Zwemmen sukkel, net als de rest wij zitten hier alleen nog.' Ik keek om me heen en zag dat hij gelijk had. 'Oh, ja uhm ja ik ga mee.' 'Waar zit jij met je gedachtens?' 'Nergens ik ben gewoon een beetje moe.' Hij knikte en stond op, daarna reek hij zijn hand naar mij die ik gretig vast greep zo dat hij me over eind kon trekken. 'Thanks' zei ik vrolijk terwijl we samen naar het water gingen lopen. toen we nog ongeveer vijf meter moesten nam hij een aanloop en sprinten als het gek het water in om naar zijn vrienden te gaan. Ik stond nog een beetje bij de rand en voelde eerst met mijn grote teen of ik het wel aandurfde, daarna besloot ik dat het warm genoeg was voor mijn voeten. 'Komt er nog wat van?' Hoorde ik Jared van uit het water roepen, ik keek op en stak mijn tong uit. Meteen schoot mijn blik naar hem, even dacht ik dat hij me een aanmoedigende blik gaf maar ik was te verward door mijn gevoelens dat ik meteen naar de grond keek en zonder het zelf te beseffen het water in renden. Even voelde ik de koude rilling door over mijn rug gaan maar die was al snel weg toen ik eenmaal aan het water begon te wennen. 'Ah daar ben je eindelijk, we willen vanavond gewoon hier blijven en een kampvuur maken, blijf je ook?' Vroeg Paul, ik keek hem aan en knikte. 'Ja lijkt me leuk, hoe komen jullie dan aan eten?' Hij grinnikte en wees naar de tassen die naast de handdoeken lagen 'Overal is al aan gedacht we hadden vanmorgen dit idee al een soort van bedacht maar we hebben genoeg voor jullie dus jullie kunnen best mee doen.'

De middag ging al snel voorbij en we zaten nu met zijn alle te kijken hoe Jacob het vuur probeerde aan te krijgen, ik keek om me heen en genoot van al de mensen vooral van een persoon maar dat liet ik maar even achterwegen. Er werd veel gepraat en gelachen en toen Jacob met behulp van Paul het vuur had aan gekregen werden de tassen open getrokken en dacht ik dat er eten voor honderd mensen uit kwam. Ik weet niet wat deze jongens van plan waren geweest, dat ze dit allemaal op zouden krijgen zonder dat wij er geweest waren had me sterk geleken. 'Maar hoe is het nou eigenlijk met je?' Zei een stem naast me, mijn hard sloeg over net als vanmiddag, en het idee dat hij naast me zat maakte me lichtelijk overstuur maar ik herpakte me en keek hem schuin aan. 'Ja best wel goed en met jou?' Hij knikte en vroeg verder over wat ik nu allemaal deed, terwijl ik een beetje brooddeeg aan een stok deed en die in het vuur stak praten ik over van alles en nog wat. Ik had verwacht dat het gesprek stroef zou gaan of dat ik niet zou weten wat ik moest zeggen maar ik heb me nog nooit zo op mijn gemak gevoeld met hem, of bij iemand anders. Ik wist niet wat er met me was gebeurt maar ik denk dat ik hier niet heel lang tegen zou kunnen vechten. 'Je deeg.' zei hij en snel haalde ik mijn stok uit het vuur om te kijken of het aan gebrand was, gelukkig zat er maar een zwart puntje aan het einde maar dat gooide ik er af, ik deed er een heerlijk knakworstje in en wou een hap nemen maar ik schrok zo erg toen ik zijn hand tegen mijn lichaam voelde, het was maar heel licht omdat die was gaan verzitten maar door die beweging had ik wel mij broodje laten vallen. 'Lekker bezig' Zei Kim die naast me zat aan de andere kant ik rolde mijn ogen en wou nieuw deeg pakken maar hij hield me tegen. 'Hier pak de mijne maar het is mijn schuld dat je hem liet vallen.' Ik keek hem dankbaar aan en pakte het broodje van hem over. 'Dankjewel.' Hij lachte lief en keek in het vuur, ik vroeg me af waar die aan dacht. 'Wat ben je stil vandaag!' Riep Seth naar hem. 'Laat me met rust Seth.' Mompelde hij, ik keek hem schuin aan bang voor wat er komen zou maar er kwam hij het bleef kalm.