019 Elena

Na een -naar mijn idee een erg lange durende- uur moeten rusten, vertrekken we opnieuw te pony.
'Je mag met mij nu meerijden hoor.' zegt Fili.; Hij steek zijn hand uit, waardoor ik gemakkelijk op de pony geraak. Mijn handen leg ik om zijn midden heen, waardoor ik wat tegen hem leun.
'Wat deden de trollen eigenlijk zover van de bergen?' vraagt Thorin aan Gandalf.
'Geen idee, dat deden ze in geen jaren. Niet meer sinds duistere krachten over deze streken heerste,' vertelt Gandalf. 'Maar ze kunnen normaal niet zover van hun pad afwijken, aangezien ze overdag niet kunnen reizen.' gaat hij verder.
'Dus is er een grot dichtbij.' merkt Thorin op. En inderdaad, iets verderop vinden we een grote grot met een nare geur rondom. Fili gaat van de pony af en helpt mij daarna om terug op de grond te staan. Samen met de twee broers voor me, ga ik het stinkend gat in waar verschillende schatten verstopt zitten.
'Dit zijn hoogst bijzondere zwaarden, gemaakt door de hoge elven uit de eerste era' zegt Gandalf, die een zwaard vast heeft. Thorin wilt het zwaard dat hij opgenomen heeft teug op de grond gooien.
'Je kunt je geen beter zwaard wensen, Thorin.' vertelt Gandalf hem.
'Laten we deze plek snel verlaten,de geur is niet te houden.' weerklinkt het door de grot.
'Maeve...' een fluisterstem doet me even afwijken van de groep en ik stap iets verder de grot in. De fluistering klinkt steeds dichterbij, maar er is niemand te zien. Een blauw licht trekt plots mijn aandacht, waardoor ik toch verder blijf stappen. Zonder het goed te beseffen, stap ik in water tot het mijn knieën raakt.
'Elena!' hoor ik in de verte iemand roepen, maar mijn aandacht is nog steeds op het licht gevestigd. Als het water tot bijna aan mijn buik komt, sta ik er bijna boven op. Ik laat me zakken in het water en mijn hand reikt naar de bodem. Te nieuwsgierig open ik mijn ogen onder water en schrik even omdat het water wat prikt aan mijn ogen. Op de bodem zie ik een boog liggen, die donkerblauw is met lichtblauwe kronkels erop en als ik het aanraak, verdwijnt de gloed zomaar. Een hand neemt mij om mijn midden vast en haalt me uit het water.
'Ben je helemaal gek geworden?' klinkt Thorin's strenge stem. Hij sleept me het water uit en zet me neer op de grond. Maar ik laat zijn woorden gewoon aan me voorbij gaan, want de boog in mijn handen ziet er zelfs nog mooier uit dan ik eerst had gezien onder water. Net voor Thorin het wilt aanraken, roept Gandalf hem halt toe.