Chapter 003 || Coco Brown

Chapter three

Ik stond voor de deur van mijn oude huis even twijfelde ik niet of het niet beter was om me om te draaien en weer weg te gaan, maar na ongeveer vijf minuten besloot ik toch maar om op de bel te drukken. Ik hoorde binnen wat geschuif en even later ging de deur open en stond ik ook in oog met mijn moeder nog voor ik iets kon zeggen voelde ik twee armen om me heen. 'Hoi mam.' Mompelde ik toen ik mijn armen ook om haar heen sloeg. Ik hoorde haar grinniken en ze liet me los, 'Mijn verloren dochter.' Zei ze dramatisch, ik rolde met mijn ogen en stapte langs haar heen het huis in, zo dra ik bui de huiskamer deur was gooide ik die open en zag mijn vader zitten. 'Hi daddy' Zei ik en rende op hem af. Ach waarom was ik zo lang niet langs geweest ik hield van deze mensen. 'Ey meid, hoe is het?' Zei hij terwijl hij op stond en me een knuffel gaf. Ik knikte en vertelde over mijn saaie levendje terwijl mama er bij kwam en me een glas sap gaf. We waren een uur aan het praten tot papa het gesprek onderbrak 'Oh is het al weer zo laat ik moet gaan.' Zei hij en hij stond op. 'Waar ga je heen?' Vroeg ik een beetje verbaasd. 'Naar Billy, je mag wel mee als je wil.' Ik dacht even na en knikte toen. 'Ja graag lijkt me leuk ik heb Billy ook al een tijdje niet gezien.' Ik zei gedag tegen mijn moeder en beloofde snel weer langs te komen. Daarna verliet ik samen met mijn vader het huis. Het was gelukkig maar een paar huizen verder op waar Billy Black woonde, hij zat in de tuin en lachte toen die mij zag. 'Als we daar de kleine Coco niet hebben wat leuk dat je er bent.' Ik lachte en gaf hem een hand. Ik en papa gingen bij Billy zitten en ik luisterde naar de pratende mannen even sloot ik mijn ogen om te genieten van de zon die op deze zomerse dag zo heerlijk scheen. 'Billy is Jake er?' Hoorde ik een onbekende vrouwen stem zeggen, ik opende mijn ogen en voor mijn neus stond een beeld schoon meisje ik kon haar niet goed pijlen haar gezicht was prachtig ze was bleek maar haar wangen waren mooi rood, haar lippen waren vol, ze was niet groot van stuk maar ik zou haar ook niet klein noemen. Ze had mooi golvend haar, en ik wist ook niet hoe oud ik haar zou schatten ik gokte dat ze iets jonger was dan mij. 'Nee die is bij Sam en de rest.' Het meisje zuchte, en wende haar blik naar mij. 'Sorry ik heb me nog niet voor gesteld wat onbeleefd, ik ben Rennesmee zeg maar Ness.' Ratelde ze door. Ik grinnikte en gaf haar een hand. 'Coco.' Ze knikte en dacht even na, 'Heb je zin om met mij mee te gaan of wil je naar deze twee oude mannen luisteren?' Ik mocht dit meisje wel. 'Ness wat word je toch onbeleefd scheer hem weg en neem Coco maar snel mee.' Zei mijn vader. Blijkbaar hadden die elkaar al vaker gezien.Even twijfelde ik of ik niet beter hier kon blijven maar ik zag de blik in mijn vader zijn ogen wat betekende heb lol en geniet van je leven, ik stond op nam afscheid van Billy en beloofde snel weer langs te komen ik gaf mijn vader een knuffel en zei dat ik vanavond mijn auto wel kwam op halen. Rennesmee pakte mijn arm en huppelde voor me uit, ik kon haar met moeite bij houden. Ze vroeg allerlei vragen aan me maar voor ik ze kon beantwoorde had ze de volgende al gesteld. 'Ik praat te veel heh.' Zei ze na vijf minuten. 'Opzich wel maar ik vind het niet heel erg.' Zei ik. Ze ging wat langzamer lopen en probeerde me van af de zijkant te bekijken. 'Sorry maar ik ben gewoon erg nieuwschierig vertel iets over jezelf.' Ik staarde wat voor me uit en besloot toen gewoon alles te vertellen, over dat ik hier ben op gegroeid mijn vader over wat ik nu deed waar ik woonde, normaal was ik nooit zo open maar dit meisje was anders dan de rest. 'En nu jij, hoe heb je Jake ontmoet.' Ze leek even moeilijk te kijken maar zei toen. 'Ik ken hem al zo'n beetje mijn hele leven via mijn.... Nicht.' Ze leek te twijfelen over het laatste. 'Oh wie is jou nicht.' 'Bella.' Mompelde ze. Bella... Bella... ik dacht even na maar toen wist ik weer waar ik die naam van kenden het meisje wat zijn hart vier jaar geleden brak. 'Ah Bella ja die ken ik wel, hoe is het met haar ik ging nog wel eens met haar om toen maar ze was erg down toen.' Rennesmee knikte. 'Ja ze heeft moeilijke periodes gehad maar het gaat erg goed met haar misschien heb je een keer zin om mee te gaan naar haar vind ze vast leuk.' Ik knikte. Rennesmee stopte met lopen ik verbaasde me er over waarom maar toen zag ik het al, we waren bij het huis van Sam gekomen.