Missie aanvaard

Mijn gedachten gaan tekeer. Ik deins terug. Dit kan ik niet. Demon kijkt me raar aan. 'Sorry Fire, dit wou ik altijd al doen maar ik blijf trouw aan S.I.D. .' 'Het is goed maar ik had het niet verwacht. Ik voel meer iets als gewoon vrienden.' Voorzichtig probeer ik weg te gaan. Hij pakt mijn arm, het is niet een ijzeren greep maar meer een wacht-nog-heel-even-greep. 'Ik hoop dat dit onze vriendschap niet beïnvloed. Dit was namelijk de reden waarom ik het niet kan doen.' Rust maak ik mijn arm los en ga naar het raam. Demon is niet de enige die van raam naar raam kan springen. Thuis zit ik sprakeloos op mijn bed. Het was mijn eerste kus... Dat was mijn eerste kus!

Rolf komt mijn kamer in. 'Ik had niet gedacht dat je over daken zou springen. Je ziet er bleek uit, wat is er aan de hand?' 'Ik doe die missie.' 'Wat?' 'Ik doe die missie!' 'Ho even, dit is niet de Sandra waarmee ik net sprak. Sandra wat is er met Demon?' '1. Ik ben dezelfde Sandra, 2. Demon heeft met mij gepraat.' 'Waarom zou ik eerlijk moeten zijn als hun dat niet zijn?' Denk ik bij mezelf. 'Gewoon gepraat? wat heeft jouw over gehaald?' 'Ik zag in hoe ik moest acteren tegen een jongen door jongens advies.' 'Maar je moet oppassen hoor.' 'Voor wie?' 'Voor schutter.' O ja, helemaal vergeten.

Lucas zit beneden. Dit moet ik misschien maar achterlaten wat er tussen mij en Demon is gebeurd. 'Dus Lucas, ik doe het.' 'WAT?!' 'Ik ga de missie doen.' 'Wow-wow-wow-wow-wacht, hoezo... jij... wut?' 'Chill, het is okey. Maar één ding wil ik dat je niet vergeet.' 'Wat is dat?' 'Jij hebt het uitgemaakt.' Zijn mond valt open. 'Gezegd is gezegd en zo zei jij dat het uit is. En dan ben ik weer single.' Soms vraag ik mij af of ik echt zo ben als ik eruit zie. Misschien niet maar ik ben zeker niet iemand die achter een ander aanloopt.