Chapter O7

Ik ben nog maar net thuis van mijn interview, maar vertrek nu alweer richting Thomas. Hij moet vanavond met mij mee, ik kan daar niet alleen aankomen terwijl ik twee kaarten heb gekregen. Ik wandel naar zijn huis toe waar ik een aantal keren achter elkaar op de bel druk. Als hij de deur open doet, wat voor mijn doen veel te lang heeft geduurd, loop ik direct langs hem naar binnen. ‘’Thomas als je vanavond iets te doen hebt, zeg dat dan af’’ Grijns ik als ik gestopt ben met lopen en me naar hem heb toegedraaid. ‘’Ik heb nog niks afgesproken?’’ Ik merk aan de toon van zijn stem dat hij er helemaal niks van snapt. ‘’Dan ga je vanavond met mij mee naar het concert van One Direction!’’ Ik begin rond te springen in zijn woonkamer. ‘’Jen, Rustig’’ Lacht Thomas, waarna ik stop met springen. ‘’Vertel me alles van vanmiddag’’

Nadat ik Thomas alles heb verteld ben ik terug gegaan naar mijn eigen huis om me klaar te maken voor vanavond. Ik had net nog eens goed naar de kaarten gekeken, en kwam er toen ook nog achter dat het freakin’ V.I.P kaarten zijn, echt ongelooflijk. Ik trek een zwarte skinny aan met een luchtig topje daarboven, werk nog gauw mijn make-up bij en loop dan naar mijn keuken toe waar ik een bakje met aardbeien kwark uit de koelkast pak en een lepel en op de bank ga zitten. Ik zet de tv aan en eet rustig mijn kwark op.

Om precies kwart over 7 gaat mijn bel. Ik spring op van de bank, gooi het lege bakje van mijn kwark in de prullenbak en open dan de deur voor Thomas. ‘’Klaar voor?’’ Met een enorme grijns op mijn gezicht knik ik. ‘’Zeker weten’’
Samen lopen we de deur uit en lopen we naar de bushalte. We moeten ongeveer een kwartiertje in de bus en om acht uur begint het concert, en aangezien we V.I.P. Kaarten hebben, staan we zeker weten vooraan.

Zodra de bus tot stilstand is gekomen trek ik Thomas overeind om hem vervolgens achter me aan te trekken naar de deuren. ‘’Ik dacht dat jij geen fan girl was?’’ Vraagt hij grinnikend. ‘’Dat klopt, maar als nog heb ik er ontzettend veel zin in’’ Reageer ik.

Om iets over acht klinken de eerste tonen van het aller eerste liedje dat ze spelen. Ik begin wat te dansen en te springen en zing de liedjes die ik ken, wat meestal alleen het refrein is, mee. Ik glimlach als ik merk dat Liam naar me zwaait, waardoor ook Harry me ziet. Hij knipoogt naar me en gaat dan verder met zijn ontzettende leuke dans pasjes.
‘’Hmm, Harry dus, Jen?’’ Vraagt Thomas naast me met een grijns in de pauze. ‘’Wat bedoel je?’’ Vraag ik hem, aangezien ik niet zo goed snap waar hij het over heeft, ik bedoel.. Harry knipoogt neem ik aan wel vaker naar de mensen in het publiek, waarom zou dat bij mij dan anders zijn?