Demons geheim

De deur ziet er normaal uit, van hout gemaakt met een stuk raam. Ik klop op de deur, hij heeft blijkbaar geen bel. Even wacht ik, zacht hoor ik geluid van binnen komen. Iemand is waarschijnlijk van de trap gevallen. De deur gaat open. Er staat een vreemde man aan de deur, misschien zijn vader. 'Hallo ik kom hier voor Demon.' 'Kom binnen, Demon is op zijn kamer.' Demons kamer ziet er als een normale jongens kamer uit, dat weet ik want ik heb die al eens gezien via het raam. Op een rustig tempo ga ik de trap op. Het is een klein doolhof als je niet weet waar je naartoe moet in een huis. Eerst klop ik op zijn deur.

'Ja?' Voorzichtig doe ik de deur open. Ik heb geen idee hoe Demon erop reageert dat ik in zijn kamer ben. Zijn humeur is verdrietig, dat zou iedereen zien. 'Hey Fire, of moet ik je Sandra noemen?' 'Fire is goed hoor, ik weet het zelf soms ook niet meer.' 'Waarom ben je hier?' 'Nou ik heb het gevoel dat jij iets achterhoudt en meerdere het weten. Kun je het mij misschien vertellen?' Hij twijfelt, misschien is het een gevoelig onderwerp. 'Jij bent nog steeds met Lucas toch?' 'Soort van.' 'Soort van?' 'Hij heeft het uitgemaakt maar daarna zegt hij dat hij iets voor me voelt. Dus ik denk niet dat we iets hebben.' 'Ik wil namelijk zeggen dat... dat...' Hij stopt, Demon krijgt last van stotteren.

'Ik vind je erg leuk!' Mijn mond zakt open, zei hij dat nou echt? 'Uhm dat wist ik al, we zijn toch vrienden. Anders zouden we nog steeds rivalen zijn.' 'Nee ik bedoel ik vind je leuk leuk.' Ik sta nog in de deur opening. Hij kijkt me aan met tranen in zijn ogen. Dit heb ik niet vaak, twee jongens op één dag. 'Ik vind jouw ook wel leuk.' 'Maar?' 'Daar doe ik niet aan.' 'Hoe bedoel je?' 'Ik doe niet aan maar-en.' Hij loop naar mij toe, ik zet een paar passen in de kamer. Voordat ik het weet kust hij me op mijn lippen. WAT!!!! Omg, wat moet ik nu doen??? Hier had ik niet op gerekend.