Run

'Fire? Kom naar buiten alsjeblieft.' Dat is Lucas. 'Nee ik kom niet al verhonger ik.' Het is niet helemaal waar want ik zou gewoon naar buiten sluipen en eten pakken van binnen. 'Kom op Fire. Wat is er?' Ik zucht, een keer moet ik toch uit deze kamer komen. Stil maak ik mijn raam open en klim naar buiten. 'Laat me met rust!' Schreeuw ik zodat ik meer tijd heb. Voorzichtig probeer ik omlaag te komen. Het is niet zo heel hoog maar liever dat ik geheel naar beneden kom. Nog twee meter van de grond verwijdert. Vlug spring ik en land op mijn voeten en handen.

Dat ging beter dan verwacht. Om mij heen zie ik niemand, gelukkig maar. Snel kijk ik omhoog. Lucas en Rolf hebben in mijn kamer gebroken en discuseren nu terwijl ze de kamer inspecteren. Ik ren weg. Geen fiets, wel mijn tas. 'Rennen en niet omkijken Sandra', denk ik bij mijzelf. Die jongens kan ik niet meer vertrouwen, met wat ze ook bezig zijn. Waar kan ik naartoe? Nog steeds ren ik zo hard als ik kan. Het bos, ja het bos. Daar moet ik heen. Ik heb door Lucas geleerd hoe ik in het bos moet overleven.

Maar ik moet die jongens toch onder ogen zien. Hmm wat moet ik toch doen? Ik stop, wat zou ik dan gaan doen? Gewoon weg gaan en nooit meer terug komen? Dat is toch niks voor mij. Nu terug? Rolf zou boos zijn. Lucas slaan en met Demon praten? Misschien is dat zo slecht nog niet. Ik bedoel maar, Lucas is verdwenen en heeft mij wat uit te leggen. En Demon is bijna altijd eerlijk tegen mij. Ik besluit langzaam terug te lopen. 'Hopelijk zie ik Nick niet meer', komt er in min hoofd. Nick, ja die nacht. Als hij ooit nog iets wilt zeggen sla ik hem keihard in zijn gezicht. Nick mag dan een oude vriend zijn, maar wat hij deed acceptteer ik niet.