Alweer in de problemen

Na de bios is alles chill, en ga ik lopend naar huis. Het is al lang donker maar het mocht van Rolf, omdat ik toch niet vaak laat buiten ben. Maar misschien was dit toch niet zo'n goed idee. In een van de straten die niet zo goed verlicht zijn loop ik wat vlugger. Drie jongens lopen naar mij toe, 'gewoon door lopen Sandra. Zo makkelijk gaat het', denk ik bij mijzelf. Dan herken ik een van die jongens. Het is Nick! De jongens lopen er dronken bij. 'Hey Nick'. 'Hey Sandra'. Dat had ik beter niet kunnen zeggen. Nick houdt een hand tegen de muur zodat ik niet verder kan lopen.

'Nick doe niet zo kinderachtig. Ik wil er graag langs als dat kan.' 'Nee prinsesje, ik heb een jaar op je gewacht. Nu heb ik je eindelijk weer terug'. 'Ik ben weggegaan. Maar jij bent met iemand anders wezen zoenen. Je mag dus maar blij zijn dat ik nog met je praat'. Ik kijk Nick geërgerd aan, hij houdt nog steeds zijn hand voor mijn weg. Met mijn rug tegen mijn rug staart hij mij aan. 'Niet zo arrogant doen meissie. Jij bent vandaag de geluksvogel'. 'Nick je bent dronken. Later krijg je er spijt van als je mij tegenhoudt nu'. 'Ik hoef me geen zorgen te maken over spijt. Je kan mij niks maken liefie'.

Ik pak zijn hand en draai hem op zijn rug. Geen medeleven, ik had gezegd dat hij me door moest laten. Rustig duw ik hem opzij en probeer door te lopen. Nick strompelt even en draait zich woest om. Shit, waarom kan hij mij niet gewoon met rust laten? De andere twee jongens grijpen mijn armen. 'Hey', wat is dit nou?!' Alle jongens krijgen een duivelse lach op hun gezicht. Twee jongens brengen mij weer terug dicht bij Nick. Helaas laten ze mij niet los anders had ik gehakt van hen gemaakt. Ik word zo dicht bij Nick gedwongen dat ik echt woedend word. De jongens duwen me tegen de muur en houden me vast. Alweer legt Nick twee handen aan de linker- en rechterkant van mijn hoofd. Ik schop keihard tegen Nick's benen maar hij vertoond geen krimp.