8. Ghost stories and bad dreams

Intussen kwam Billy terug met mijn glas water en ik bedankte hem waarna hij weer vertrok. "zeg Bella ik vroeg me af of je nog steeds tegen griezelverhalen kunt?" ik slikte "niet zo nee, het spijt me" "geeft niets dan zal ik je een legende vertellen" "oke goed maar zullen we eerst gaan zitten?" hij lachte zijn witte tanden bloot "goed, wel er gaat al een eeuwenoude legende rond over onze voorouders die een speciale gave bezaten: namelijk dat ze in een wolf konden veranderen, jullie noemen ze weerwolven en mijn overgrootvader Emphraim Black heeft zo iemand gekend, ze bestonden om een verzet te bieden tegen 'de koude wezens' ook wel bloeddrinkers genoemd, jullie noemen ze vampiers" zei hij duister. Ik rilde "waarom vertel je me dit?" "o, ik zou het niet weten" hij deed het weer en ik keek op mijn horloge: 19:15! ik schrok Charlie ging op weg zijn naar huis! " euh Jacob ik moet naar huis Charlie komt zo thuis en ik moet nog aan het eten beginnen" "oh oke ik vond het leuk om je weer eens te zien kom je nog eens langs?" hij klonk hoopvol "ja zeker beloofd" dat stemde hem tevreden. Ik zei gedag tegen Billy en reed naar huis, in de gietende regen.

Die nacht had ik een rare droom: Ik stond in het bos en Jacob was bij me "rennen Bella, hierheen, zijn stem klonk ergens ver weg maar ik zag niemand. Jacob gilde, viel en kronkelde over de grond van de pijn maar ineens was het voorbij en stond er op de plaats waar hij had gestaan een enorme, roestbruine wolf, de wolf gromde en liet zijn tanden zien. Instinctief draaide ik mijn hoofd naar de plek waartoe het gericht was: een bundel licht, maar toen ik beter keek was het licht afkomstig van Edward Cullen die tussen de bomen doorstapte: hij keek me met een monsterlijke grijns aan en de wolf die aan mijn zijde stond, plantte zich voor me, zijn muil gericht op Edward's keel maar hij leek van geen kwaad bewust. Hij knikte me nu vriendelijk toe en wenkte me met zijn vinger terwijl hij zachte woorden fluisterde: "niet bang zijn Bella ik doe je niets": mijn gezond verstand zou bang moeten zijn voor dit vreemde wezen maar ik voelde alleen veiligheid dus zette ik een stap naar voren tot ik dicht genoeg bij hem was. "Heel goed Bella nu moet je even heel stil blijven staan, het duurt maar een paar seconden" lachte hij zelfingenomen, ik slikte "niet bang zijn" zei ik tegen mezelf en ik ademde diep in voor hij zijn tanden in mijn nek plantte. Tot op dat moment zag ik een flits van bruin op Edward afkomen en ik gilde. Ik schoot vermoeid wakker, badend in het zweet dus ik had even nodig om mijn gejaagde ademhaling onder controle te krijgen "zou het echt kunnen was Edward een vampier?, natuurlijk zou het kunnen want hun huidskleur, manier van bewegen en hoe ze niet leken te eten zorgde voor bevestiging evenals de kracht waarmee hij een deuk maakte in Tyler's busje" "waar ben je mee bezig Isabella? je bent gek, vampiers bestaan niet" zei een stemmetje in mijn hoofd. Dat deel leek het meest logische maar er was ook een deel dat zei dat ik er misschien niet zo ver naast zat en dat deel zette me aan om wat onderzoek te verrichten dus zette ik mijn voor-historische, supertrage computer aan, alle onnodige advertenties wegklikkend. Toen hij eindelijk geladen was tikte ik het woord in de zoekbalk in wat ik zo wanhopig probeerde te onderdrukken: vampier. Ik vond verschillende legendes over vampiers in verschillende landen maar allemaal beaamden ze dezelfde elementen: kracht, snelheid en schoonheid. Ik wist het zeker: Edward was een vampier want ik had alle elementen zelf mogen aanschouwen maar ergens leek de waarheid meer op een horrorfilm: hoe zal ik het aanpakken: hem negeren of juist de confrontatie aangaan?