Change of life
Op een dag besefte ik dat mijn leven moest veranderen, hoe ik mijn leven aan het leven was kon ik nie door blijven gaan
en juist op die dag veranderde mijn hele leven heel onverwachts, het zal niet makkelijk worden en pijn doen maar ik moet keuzes
maken die mijn leven beter of slechter zullen maken
Daar liep ik dan op mijn job, zoals elke dag over en over opnieuw, elke dag constant dezelfde routine,
hetzelfde leven, elke dag opnieuw, ik was het beu, kotsbeu en ik wou het niet meer.
Op een dag dacht ik bij mezelf, wete wa fuck it, ik ging naar boven om zogezegd te gaan plassen,
zonder te badgen of zonder echt naar toilet te gaan en ik ging naar de computer,
ik gaf verlof in voor 3 weken en ging gewoon weg, weg van dat akelige bedrijf, weg van mijn oude leven!
Toen ik thuis kwam begon ik vanalles te doen om mijn vriendin gelukkig te maken,
maakte een mooi en kleurrijk boeketje bloemen, zette ze op tafel en met rozenblaadjes maakte ik er een hartje rond,
ik ging pralinetjes halen en zorgde ervoor dat heel ons huisje er prachtig uitzag.
Toen ze thuis kwam was ze zo opgelucht en blij en sprong ze in mijn armen, ze kustte me hevig,
zo hevig dat ik er duizelig van kon worden maar tegelijker tijd had het nooit zo goed gevoeld en ik werd weer even heel gelukkig.
We waren aan het praten en toen ter sprake kwam dat ik mijn verlof had ingediend werd ze beetje kwaad,
vooral teleurgesteld maar ik werd kwaad en riep dat ik daar niet kon blijven en dat ik geen keuze had anders zou ik er onderdoor gaan,
in plaats van begrip te tonen begon ze te roepen en te schelden en zei ze dat ik moest vertrekken en me nooit meer wou zien.
Ik stond als aan de grond genageld, klapte volledig dicht en ging de deur uit, het moest stoppen.
Ik reed de autostrade op en bleef gewoon rijden, zo ver als ik kon.
Toen ik uitkwam in de straten van Antwerpen liep ik straat in en straat uit gewoon om weg te zijn,
weg te zijn van het leven, van mijn leven.
Hoe kon ze me dit aan doen, ik begon te koken en werd zo kwaad dat ik gewoon begon te lopen en lopen zo hard ik kon
en terwijl ik zo in mijn gedachten verzonk liep ik zo hard tegen iemand aan
en we vielen allebei verschrikkelijk hard op de grond en toen ik opkeek zag ik
een prachtig blonde jonge vrouw met zachte, groenblauwe ogen.
Ze viel op de grond en ik wist even niet wat zeggen,
ze had een mooi rood kleed aan dat prachtig viel op haar mooie lijnen,
haar benen waren iets hoger zichtbaar en ik had moeite met mijn ogen ervan af te houden.
Ze sprong recht en ik zag haar kwaad worden maar ze viel direct weer door haar benen,
dankzij mijn vele danslessen en goede snelheid zag ik dat ze ging vallen en ik duwde me af op de grond,
scheurde met mijn ene been over de grond, juist snel genoeg zodat ze zacht in mijn armen op mijn been neerkwam.
D-d-d-dank je zei ze beetje stotterend en schamend omdat ze zo wou uitvliegen.
Shht zei ik terwijl ik mijn vinger op haar lippen had gelegd,
er is hier een fitness om de hoek ik breng je daar naartoe.
Ik kwam recht van de grond met haar in mijn armen en droeg haar de fitness binnen.
Er zijn nog geen reacties.