Hs 48 - Het mes snijdt, de wonde kerft

(door Lynn)
Verder komt hij niet want er klinkt een luide schreeuw. De stilte daarna is oorverdovend. Plots begint iedereen door elkaar te praten. "Sasha!", schreeuwt meneer Compton verschrikt uit en hij loopt het lokaal uit. Onbewust vraag ik me af waarom, maar toch volg ik hem, samen met Chanyeol en alle anderen van de toneelclub volgen ons, richting de plaats waar de schreeuw vandaan kwam. Wanneer we daar aankomen, zien we een heel eng tafereel...

(door Sasha)
Nadat ik besloten had niet naar de repetitie te gaan, ging ik het park in. Net wanneer ik buiten kwam, kruiste ik Rein en Silke die vanuit het park naar binnen gingen, ik neem aan dat Rein naar de repetitie ging. Vanaf dat moment ging alles heel snel. Ik kreeg ineens een naar voorgevoel en keek toevallig naar omhoog. Daar zag ik Shailene in een raamkozijn zitten. Even dacht ik dat ze zelfmoord wou plegen, maar toen zag ik het mes dat ze in haar hand hield. Ze zag er uit als een personage uit een horrorfilm. Als in slow motion zag ik hoe ze het mes naar beneden wierp en hoe het op me af kwam. Ik was er van overtuigd dat dit het einde zou zijn. Vermoord door een mes, vanuit een raam, door haar zus naar beneden gegooid, zou er op mijn doodskaartje staan. Maar het mes viel niet op mij. Shailene moet zich vergist hebben, terwijl ze het wierp, want het raakte Rein, niet mij. Silke en ik begonnen meteen te gillen. Het mes belandde in Reins been en hij trok het er direct uit maar toch zagen we al het bloed dat uit de wonde stroomde. Daarna viel hij flauw.

"Sasha!", schreeuwt Logan uit en hij loopt naar me toe. Mijn hart bonst veel sneller dan normaal, en ik voel tranen over mijn wang rollen. Gewoon het idee dat mijn zus me dit wil aandoen is verschrikkelijk. Ik wil Logan omhelzen, maar de anderen komen er nu ook bij en Lynn komt naar me toe en geeft me een knuffel. Iemand belt het ziekenhuis.
"Was het Shailene?", vraagt Lynn direct. Ik knik. "Ik zei toch dat ze gevaarlijk was", zegt Chanyeol. Ik weet niet waar hij het over heeft. Een ziekenwagen komt hierheen, en neemt Rein mee. Silke gaat ook met hen mee en ik voel me zo schuldig, dit is allemaal mijn fout. Ik had Shailene misschien kunnen tegenhouden, en wie weet wat er nu met Rein gebeurt. Wedden dat het haar niet eens kan schelen?

(door Silke)
Zenuwachtig loop ik van de ene kant van de wachtkamer naar de andere. Ik heb nog steeds eigenlijk geen idee van wat er gebeurt is, we liepen gewoon naar binnen en toen viel er ineens een mes op Reins been. Gelukkig was zijn hoofd niet geraakt, anders was hij misschien dood. Maar wat als hij nu ook sterft. Ik bijt zenuwachtig op mijn nagel. Ik vraag me nog steeds af van waar dat mes ineens kwam. Dat kon toch niet zomaar uit de hemel vallen? Of zou iemand het vanuit een raam naar beneden geworpen hebben? Maar wie is zo gemeen? En waarom? "Is er nieuws?", vraag ik aan een verpleegster, die uit de kamer komt, waar ze Rein brachten. Ze knikt. "Goed nieuws...?", vraag ik nerveus.