Hs 46 - Tijd voor een nieuwe ontmoeting

(door Sasha)
Ik kijk Logan teleurgesteld aan. "Het spijt me", mompelt hij en hij drukt een kus op mijn voorhoofd. "Ok", zucht ik ,"Maar als je nu dan niet kan, kan je dan tenminste morgenavond?" Hij knikt vluchtig, loopt dan zijn bureautje uit en laat me er alleen achter. Ik ging vanavond voor hem koken (het blijkt dat er in die lerarenafdeling, per slaapkamer een keuken, kleine woonkamer en badkamer hoort, dat zouden wij ook wel willen), maar nu blijkt hij vanavond bijles aan Inge te geven. Ik dacht dat dat vanmiddag was. Bovendien hadden we dit al enkele dagen geleden afgesproken en ik keek er erg naar uit om hem te tonen dat er ondanks mijn slechte kookkunsten echt nog gerechten waren die zelfs voor mij mogelijk waren. Maar ik snap wel dat hij, wanneer hoofd Marthas hem vraagt vanavond bijles te geven, niet kan zeggen:" Nee, sorry, ik had al afgesproken met een leerlinge dat ze voor me zou koken in mijn keuken..." Maar toch vind ik het zo jammer. Ik ga op zijn tafel zitten en blader eens door de papieren die er op liggen. Ik zie dat Lynn een 6/10 heeft en ik een 8. Ik bekijk mijn toets even en zie dat ik net hetzelfde fout heb als Lynn. Ik schrik. Geeft hij mij echt meer dan haar? Dat is zo gemeen tegenover Lynn! Ik spring op en loop verward het lokaal uit. Ik heb ineens veel minder zin om voor hem te koken.

(door Lynn)
Sven en Leslie zijn echt heel goed bevriend geworden, doordat Inge nu wakker is. Ik vind het best wel leuk om te zien. Chanyeol en ik zitten op het gras in het park achter RMA en verderop voetballen Daan, Leslie, Sven en Owen. Ik zie Britney en Nils wat verderop wandelen en ik lach even om Mylène en Rosanne die alle paarse bloemetjes die ze tegenkomen plukken en er kransjes van maken. "Waarom lach je?", vraagt Chanyeol en hij gaat met zijn hand door mijn haar. "De tweeling", antwoord ik ,"Niet te geloven dat ik ooit zo gemeen tegenover hen deed. Weet je dat ik de reden was dat Mylène en Melle niet meer samen waren? Het is al een tijdje geleden, maar ik voel me er nog elke dag schuldig over. Het lijkt alsof ik een boete moet betalen voor wat ik heb gedaan."
Hij zwijgt even en neemt dan mijn hand vast ,"Ik denk dat het belangrijkste is dat je er spijt van hebt, ik denk dat dat het moment is, waarop je jezelf kan vergeven. Velen hier hebben dingen gedaan waar ze niet trots op zijn: Sven zorgde er ooit voor dat wij maandenlang niet met elkaar praatten, weet je nog? En hij was ook de oorzaak van Inges coma, en Shailene heeft zelfs een jongen vermoord!" Ik kan niet geloven dat hij dat net luidop heeft gezegd. Maar ik voel me nog steeds best slecht ,"Maar ik was ook de reden waarom Britney en Nils niet meer samen waren, want ze dacht dat jij Nils was."
"Ik was medeplichtig", antwoordt hij. "Ja, maar het was mijn idee", zeg ik zuchtend ,"Echt ik voel me er zo slecht over wanneer ik er aan denk."
Hij knijpt even in mijn hand ,"Ik denk dat je jezelf echt kan vergeven. Jij bent veranderd! Jij bent niet zoals Shailene, absoluut niet." Ik glimlach. Hij zal nooit weten hoeveel dat voor me betekent. Plots staat Silke voor onze neus. "Hey, sorry voor het storen, maar mevr Van Der Meij vroeg of Chanyeol even wou komen, iets over een vraag over een oefening Engels, die hij gesteld had." Chanyeol knikt en staat op ,"Je redt het wel alleen hè?", vraagt hij ,"Zodra er iets gebeurd of je ziet haar, bel me, ok? Mijn telefoon staat aan." Silke kijkt ons aan alsof we gek zijn. Ja natuurlijk, zij denkt dat Shailene gewoon een heel arrogante klasgenote is, ze heeft er geen idee van dat dat meisje mij wel eens zou kunnen willen vermoorden. Ik knik naar Chanyeol en hij volgt Silke het gebouw in. Ik sta ook maar op en loop naar de voetballende jongens toe. Dan zie ik dat er een meisje met bruin haar naar hen kijkt. Claire. Het irritante, kleine, opgemaakte, dronken, Franse meisje. Jippie, maar niet heus. Ik wil me al omdraaien maar het is te laat, ze heeft me al gezien.
"Lynn!", schreeuwt ze vrolijk uit ,"Viens! Les garçons jouent au football!" Ja, alsof ik dat zelf niet zie. Ik ga toch maar naast haar zitten, want eigenlijk is een deel van me best wel nieuwsgierig naar haar leven in Frankrijk. Enkel versta ik niet altijd even goed wat ze wil zeggen.
"Tu sais Sven bien?", vraag ik aarzelend. Ze knikt enthousiast ,"Oui, oui, il est mon petit ami!" Aha, Sven doet toch nog aan vriendinnetjes! Ik dacht dat hij meisjes, die hij de ene dag leuk vond, de tweede dag altijd verafschuwde. Of misschien zijn ze nog geen dag samen, dat is best mogelijk, maar dat ga ik dus echt niet proberen vragen in het Frans. Waarom heeft ze niet gewoon zo'n vertaalautomaatje? Dat bestaat toch?
"Et aimes-tu ton école?", probeer ik. Ze lacht ,"J'aime que les profs ne le voyent pas, quand tu bois alcool." Ik doe even alsof ik lach, ja ze vindt het leuk dat haar leerkrachten niet zien dat ze alcohol drinkt, dat had ik al door. "Et as-tu des frêres ou des soeures?", vraag ik nu. Waarom doe ik zelfs de moeite om haar te leren kennen? "Non, moi pas, mais ma meilleure copine, Juliette a un frêre juneaux." Ik heb echt geen idee wat dat laatste woord betekent. Ik begrijp wel dat Juliette, dat meisje dat ik ook aan de telefoon heb gehad, een broer heeft. "Un frêre qui est le même age que elle", legt Claire uit, wanneer ze mijn verbaasde gezicht ziet. Ah, een tweelingbroer. Ik knik. Ze lacht me enthousiast toe, en ik begin me steeds meer af te vragen wie dit meisje eigenlijk is.