5. Biology class: brrr

Ik keek op mijn lessenrooster: biologie, daar was ik best goed in. Eenmaal aangekomen in het lokaal stond Mike aan de deur te wachten "goeiemorgen Bella wat fijn je weer te zien" zei hij met zijn gebruikelijke hoeveelheid enthousiasme "dag Mike ook fijn jou weer te zien" glimlachte ik hartelijk, hij lichtte op. Mike draaide zich om naar de docent " Meneer Varner, hier is Bella" de docent glimlachte bemoedigend naar me "dag juffrouw Swan, welkom in mijn klas, mag ik uw aanwezigheidspapier?" vroeg hij vriendelijk ik knikte en gaf hem het papier. "goed ga maar zitten er is nog plaats daar naast meneer Cullen" ik keek om "fijn, naast hem" ik zuchtte, knikte naar de docent, liep naar de tafel toe en ging zitten: mijn haar liet ik als een soort gordijn langs me hangen om hem niet aan te moeten kijken maar integendeel hij leek zijn adem in te houden, zijn stoel stond aan het einde van de tafel en hijzelf zat op het puntje ervan . De leraar begon: " zo jongelui vandaag beginnen we met een nieuwe les: de ontbinding van cellen, juffrouw Swan ik heb begrepen dat u deze les al hebt gehad in uw school in Phoenix?" "dat klopt" zeg ik met een klein stemmetje ( het is nooit mijn sterkste kant geweest om te spreken voor een hele klas). Hij zette op elke tafel een microscoop neer met een aantal preparaten en zo te zien was het ui. We waren al een tijdje in stilte bezig d.w.z.: Edward keek naar de microscoop en ik noteerde, ik zuchtte voor de zoveelste keer deze dag: dit ging een lange dag worden en ik voelde de spanning alsmaar stijgen. Toen we klaar waren werd de stilte doorbroken door Edward zelf maar hij draaide zich niet naar me om : " ik ben Edward Cullen, het spijt me dat ik je gisteren zo kwaad aankeek dat was onbeschoft van me, ik weet niet wat me bezielde het spijt me" fluisterde hij, nog steeds met zijn hand voor zijn mond en op het puntje van zijn stoel nu was het mijn beurt om iets te zeggen " dat is waar dat was onbeschoft maar kun je me zeggen waarom je dat deed alsjeblieft?" hij fronste, leek deze vraag niet aan te zien komen en ik kon zien dat hij de juiste woorden koos, nam een hap lucht en begon " weet je Isabella, sommige dingen kunnen we beter niet vertellen, sommige dingen komen beter tot hun recht als je er zelf achter komt" grinnikte hij "Bella!" beet ik hem toe " en trouwens hoe weet jij mijn hele eerste naam?" "kom op nou dit is Forks, iedereen weet alles van iedereen, jij bent duidelijk niet van hier" zuchtte hij. Ik begon mijn geduld aardig te verliezen en knarsetandde het gesprek was hiermee beëindigd. De leraar controleerde of de aantekeningen juist waren en ik zat voor me uit te staren, nog steeds met mijn gordijn van haar langs mijn gezicht, ik probeerde niet naar de vreemde persoon aan de andere kant van de tafel te kijken maar ik mislukte: mijn ogen bleven bij zijn gezicht hangen. Vanuit mijn ooghoeken zag ik zijn witte, marmeren hand mijn kant opkomen en ik verstijfde maar halverwege de tafel hield hij zijn hand stil en trok hij terug, ik ontspande weer een beetje. " jullie hebben het allemaal zeer goed gegaan jongens maar twee mensen hebben alles juist en dat zijn Edward en Bella: ik hoorde leerlingen mompelen en zuchtten wat me een mislukt gevoel gaf. Edward was al opgestaan nog voor de bel voor de pauze weerklonk en beende nog steeds met ingehouden adem en met grote passen het lokaal uit, ik volgde zijn voorbeeld maar ik stak mijn boeken traag in mijn tas voor ik het lokaal uitliep: ik hoop dat ik hem voor de rest van de dag niet meer tegenkom.