Hulp van een ander

Ik schreeuw, ik kan er niet tegen en begin te huilen. Ik wil hem zo graag terug hebben hier. Ik wil hem zo graag weer een knuffel geven en door de stad heen rennen. Ik wou dat ik al mijn tijd aan hem had besteed, maar dat maakt nu niks meer uit. Rustig ga ik weer zitten. Snikkend veeg ik mijn tranen weg. Demon zit ook ik zijn kamer en kijkt bezorgt naar mij. *Gaat het wel?* *Ja, niks mis* *Eerlijk?* Ik kijk verdrietig omlaag, Demon kent me te goed. *Nee, verdrietig* Hij trekt een gezicht van medelijden, hij maakt het gebaar van een seconde.

Demon vlucht uit zijn kamer, ik zucht. Misschien kan ik het er wel met Demon over hebben. Een moment later gaat de bel. Wie is dat? Is Rolf al thuis? Ik hoop echt dat Lucas voor de deur staat, daarom ga ik snel naar de deur. Even tot rust komen voordat ik de deur open doe, okey. Ik open de deur, helaas staat Lucas niet voor de deur. Het is Demon, hij straalt gelukkigheid uit. Bedroeft pak ik met een had mijn ander arm vast en kijk omlaag. 'Kom op wat is er Fire? Je weet toch dat je me kan vertrouwen? Ik vertrouw jouw ook hoor.' 'Kom binnen Demon.' Ik doe zacht de deur achter hem dicht, hij loopt met mij mee. We gaan naar mijn kamer waar ik normaal ook zit.

'Dus wat is er mis?' 'Ik wil dat je gewoon luistert en geen vragen stelt okey?' 'Tuurlijk.' We gaan beide op mijn bed zitten. 'Lucas is met een andere meid en ik heb sinds ik ben verhuist niks van hem gehoord. Rolf is druk met werk en ik weet niet wat ik moet doen. Mijn oude vrienden van mijn oude school zijn sinds kort op de school waar jij en ik nu op zitten, en zij denken dat ik Sandra heet. Zelf weet ik niet wat te doen, ik heb een mailtje van Lucas gevonden op Rolf z'n mobiel maar hij typt in codes. Ik snap er helemaal niks meer van en ben erg gestrest. Kun jij me helpen?' Demon staart me aan met grote ogen, waarschijnlijk teveel informatie in één keer.