Hs 42 - Let's Play

(door Sasha)
Ik zit naast Logan in het kleine lokaaltje dat we hebben kunnen regelen voor de repetities van de toneelclub. De rest van de toneelgroep is hier nog niet en ik duid met een roze fluostift in het script de tekst aan die we vandaag gaan oefenen, terwijl ik onder de tafel zijn hand vasthou. "Eigenlijk hebben we nog een liedje nodig voor de eindscène", zeg ik. Hij knikt ,"Daar had ik ook al aan gedacht. Laten we straks eens vragen of iemand een idee heeft voor een liedje." Ik knik nu ook. Met zijn vrije hand, neemt hij het script van me over en schrijft er wat bij over het liedje, en geeft het me dan terug. "Ik had dit echt zoveel liever samen met jou gespeeld", zeg ik en ik kijk naar zijn haar. Hij kijkt mij nu ook aan ,"Je weet dat dat niet kan. Je kan je niet voorstellen hoe graag ik je aan mijn vrienden zou voorstellen als mijn vriendin." Ik glimlach ,"Schattig hoe je dat net zei." Ik grijns, hij schudt lachend zijn hoofd en wrijft met zijn duim over mijn wang.
"Ik hou van je", mompelt hij zacht. "Ik hou van je", herhaal ik en ik zie hoe hij zich naar me toe buigt, maar zich vlug weer terug trekt, wanneer er op de deur geklopt wordt. We laten elkaar los en ik verzet me, terwijl de andere leden van de toneelclub binnenkomen. Ik kijk even zuchtend voor me uit. Waarom kon ik niet gewoon eerder geboren zijn? Iets van 6 jaar eerder, dan waren we even oud en konden we in het openbaar samen verschijnen, zonder bang te zijn, elke keer we iemand tegen komen, samen koffie drinken op het terras van een koffiezaak, samen hand in hand op straat komen. Ik zou het zelfs aan mijn ouders kunnen vertellen! Alles zou zoveel makkelijker zijn! Maar het is niet zo, dus laten we er het beste van maken. Logan staart me aan ,"Gaat het wel met je?" Ik knik snel, voor hij, waar iedereen bij staat, vraagt waaraan ik denk. Iedereen komt nu rond ons staan. "Ok, jongens, dit project gaat echt heel leuk worden, als we er allemaal goed aan meewerken. Je zal naast je gewone huiswerk nu ook teksten van buiten moeten leren, en als je dat niet ziet zitten, kan je beter nu vertrekken", begint Logan. Ik zie hoe gretig Shailene kijkt, alsof ze nu echt met heel haar hart hoopt dat ik op zal staan en weg zal lopen. Zo gauw geef ik het heus niet op. Niemand gaat weg. "Goed", zeg ik ,"We hebben nog 6 weken tot de voorstelling, maar dat betekent niet dat er nu niet gewerkt moet worden. We hebben twee keer per week een repetitie: op dinsdag, direct na het einde van de lessen en op donderdagmiddag. Ik heb het script voor jullie allemaal gekopieerd." Ik sta op en deel de bundels uit, en ga daarna weer zitten. "Laten we direct beginnen", stelt Logan voor ,"Vandaag kunnen jullie gewoon aflezen, Sasha en ik hadden gedacht om vandaag eerst het einde van het eerste bedrijf te oefenen, een dialoog tussen Julia en haar voedster. We zijn ook nog op zoek naar een liedje om op het einde van de voorstelling te spelen. Als iemand een idee heeft...?"
Shailene steekt overenthousiast haar hand op ,"Dead To Me, van Melanie Martinez"
Ik zucht. Waarom begrijpt ze nou echt niks? Dat liedje is creepy en gaat over moord, het is niet rustig en romantisch zoals bij de scène past. "Closer To You van Jaylene Johnson", stelt Lynn voor. Ik knik even. Ja, dat is een mooi nummer. Logan kijkt naar me ,"Wat denk jij?", vraagt hij. "Ja, ik denk echt dat het bij het moment past", antwoord ik en ik glimlach. Shailene vuurt een blik naar me, die zo dodend is dat ik blij ben dat ik nog leef.
"Ok, laten we beginnen", stelt Logan voor.