Hs 40 - The Answer Isn't Always What You Want

(door Lynn)
Ineens schrik ik op van een liedje dat me wel heel bekend voorkomt. Mijn beltoon. Iedereen staart me aan. "Sorry", mompel ik. "Miss Taylor, zou je je telefoon uit willen zetten, alsjeblieft?", vraagt meneer Compton. Ik kijk gauw op het scherm.
'Sven Gouters is calling' Damn, waarom net nu? "Meneer, mag ik niet even opnemen? Eventjes maar?" Ik knipper smekend met mijn ogen.
"Het spijt me, Lynn, je zal na de les maar moeten terugbellen. Ik vloek even en druk dan op decline.

(door Lynn)
Na de les ga ik vlug het lokaal uit en bel Sven terug op in de gang.
Er wordt direct opgenomen. Ik herken de stem van het eerste meisje.
"Salut! C'est Claire!" Ze klinkt nu een stuk nuchterder en vrolijker. Dat is alleszins iets. Als ik Sven ooit aan de lijn krijg, ga ik hem echt vragen waarom hij zijn telefoon in handen heeft van die meisjes.
"Bonjour, c'est Lynn, je dois parler à Sven."
Ik hoor haar geeuwen. Hee, wat, geef Sven nou gewoon die telefoon, denk ik, maar ik zeg het niet luidop, ze zou het toch niet begrijpen.
"Encore un fois! Juliette m' a dit que tu as aussi téléphonée hier." Zit ze nu te klagen omdat ik verschillende keren heb gebeld? Ik moet toch zelf weten wat ik met mijn leven doe, zeker!
"Oui, c'est vrai, et maintenant, je veux parler à Sven!", schreeuw ik uit. Chanyeol komt naast me staan en kijkt me verbaasd aan. "Ik word gek", fluister ik hem toe. "Geef even aan mij", fluistert hij terug. Ik kijk hem raar aan, maar geef hem toch mijn mobiel.
"Bonjour, fille. Je ne sais pas qui tu es, mais je sais que ma petite amie doit parler à Sven! Alors, donne-lui la téléphone MAINTENANT!", zegt Chanyeol dwingend aan Claire in perfect Frans. Ik staar hem met open mond aan. Hoeveel verborgen talenten heeft die jongen?
Hij geeft mij mijn mobiel terug. Even hoor ik niks, behalve wat tumult en op de achtergrond muziek. Ik begin me echt af te vragen wat voor vreemde school die Académie Saint-Cécile is. Plots hoor ik Svens stem: "Salut."
"Sven!", schreeuw ik uit. Nooit geweten dat ik zo blij kon worden door zijn stem te horen.
"Lynn", antwoordt hij. Ik kan niks van emotie in zijn stem horen. Hij is echt goed in dat soort dingen.
"Sven, luister, je moet echt naar RMA terugkeren."
"Waarom?", vraagt hij. Hij klinkt kil en niet echt alsof hij zin heeft om hierheen te komen. Ik zucht even en vertel hem dan dat Inge nog steeds in coma ligt en dat ik het gevoel heb dat hij haar zou kunnen helpen. Ik hoor hem zuchten. "Het spijt me, L. Ik zou Inge echt graag willen helpen, maar hoe moet ik ooit daar geraken? Het is echt niet zo dat mijn vader me zal brengen of zo. Btw, er zijn hier zoveel leuke meisjes, en de leerkrachten letten echt niet op wat je doet, ik kan hier voortdurend drinken, echt geweldig, geen idee waarom ik dat zou inruilen voor die saaie, strenge school van jullie."
Het voelt alsof ik elk moment een zenuwinzinking kan krijgen. "Dus je verkiest daar te blijven, voor je eigen plezier, terwijl je een mensenleven zou kunnen redden? Ik dacht dat ik je kende, maar duidelijk niet! Er is echt nog wel een verschil tussen relaties stukmaken, wat al verschrikkelijk is en mensen doden! Egoïst!" Woedend hang ik op. Nu is al mijn hoop gevaren. Ik laat me door Chanyeol omhelzen.