Hs 39 - Bonjour?

(door Lynn)
Het is donderdagavond en het regent. Samen met Chanyeol, Sasha, Sammantha, Sarah, Owen en Monsif zit ik in onze slaapkamer. Het idee om Sven hierheen te halen zit nog steeds in mijn hoofd. Waarom wil Leslie nou niet naar me luisteren? Het is toch beter dit te doen in plaats van helemaal niks te doen. Ik zucht even. "Lynn? Gaat alles wel goed?", vraagt Chanyeol bezorgd en hij kijkt me aan. Ik knik. Ineens besef ik dat Inge het misschien niet zal halen. Ik zal misschien mijn beste vriendin verliezen, terwijl ik er iets aan had kunnen doen. Ik sta op, met het excuus dat ik even naar de wc ga. Ik stap door de gangen, naar de kast tegenover de bibliotheek. Ik weet dat die kast leeg is, dus ik ga er in zitten. Niemand zal me hier zoeken. Ik neem mijn telefoon en tik Svens nummer in.
De telefoon gaat over. En over. En over. Dan hoor ik een klik. "Bonjour, téléphone de Sven", zegt een engelachtige meisjesstem. Ik stel me er meteen een lang, blond meisje met een heleboel lipgloss bij voor.
"Euh, bonjour?", antwoord ik. Ik ben niet echt verbaasd een meisje aan de lijn te krijgen. Ik weet best hoe flirterig Sven is. Hij mag nu dan wel in Carcassonne zijn, dat betekent niet dat hij die eigenschap ineens kwijt is geraakt.
"Bon-jour!", herhaalt het meisje, nu in lettergrepen, "Qu'est-ce que tu veux?"
Ik doe mijn best haar te begrijpen, maar snap maar niet wat ze wil zeggen.
"Au revoir!", zegt ze nu zuchtend en ze legt af. Wat? Wat voor een onbeleefd meisje was dat dan? Zo zal het me dus echt nooit lukken Sven te bereiken. Ik druk terug het nummer in.
Na één keer overgaan, wordt er nu opgenomen.
"C'EST QUI?", schreeuwt hetzelfde meisje nu. Ik begin te denken dat ze dronken is. En dat in die chique magieschool in Frankrijk. Ik haal mijn schouders op. Wat ze net zei kon ik tenminste begrijpen.
"C'est Lynn", zeg ik. "Je ne te sais pas", antwoordt ze en ze legt terug af. Nu wordt het me echt te veel. Voor de derde keer druk ik het nummer in, maar nu wordt er niet opgenomen. Zuchtend besluit ik terug te keren naar mijn kamer.

(door Lynn)
De volgende dag wil ik het opnieuw proberen. Terwijl de anderen buiten zitten, kruip ik terug in de kast. Opnieuw druk ik Svens nummer in.
Na twee keer overgaan, wordt er opgenomen. Ik hoop met mijn hele hart dat het niet hetzelfde meisje is dat opneemt. Mijn wens wordt verhoord. In zekere zin toch...
"Bonjour, téléphone de Sven", zegt een hoge meisjesstem. Een ander meisje. Ik weet niet zeker of dat zoiets goeds is.
"Salut, tu pourrais donner la téléphone à Sven?" Ik weet dat het nog steeds niet perfect is, maar ik heb mijn frans toch een beetje geoefend en het helpt.
"Non, je m' excuse. Il n'est pas ici. Il est en train de filmer mes amies dans le jardin avec son père. Mais, je peux le donner un message de toi?"
Ik moet even slikken. Wat zegt ze nu? Hij is in een trein aan het filmen met een peer? Maar het laatste deel heb ik wel begrepen. Ze vraagt of ik een bericht voor hem heb.
"Dis-le que Lynn a sonnée", antwoord ik. Zeg hem dat Lynn heeft gebeld, of dat is toch wat ik denk dat ik net zei.
"Sûrement!", roept ze vrolijk uit ,"Au revoir, Lynn!"
"Euh au revoir...."
"Mon nom est Juliette."
"Eh, ok, au revoir, Juliette." Ik leg af. Ik heb het gevoel dat dit gesprek totaal zinloos was.

(door Lynn)
We hebben magieles. Ik kan niet echt opletten, ik voel me slecht en ik ben moe. Ik heb vannacht niet geslapen, omdat ik nog steeds hoopte iets van Sven te horen. Ik heb niks aan Leslie verteld, omdat hij Sven er niet bij wou hebben. Chanyeol, heb ik het wel verteld. Meneer Compton praat maar door over magische energiebronnen en de magie van dierenkrachten. Ik geeuw. Het lijkt alsof de enige die oplet Sasha is. Maar die is dan ook een totale strever als het op magie aankomt. Ik leg mijn hoofd op mijn bank. Ineens schrik ik op van een liedje dat me wel heel bekend voorkomt.