Hs 37 - The Game's on

(door Lynn)
Na mijn auditie heb ik best een goed gevoel. Alles ging wel goed, ondanks dat alles werd opgenomen door meneer Compton, en ik hoop dat ik een mooie rol zal krijgen, of alleszins een grotere rol dan Shailene. Chanyeol is nu met zijn auditie bezig. Sasha leest Julia's tekst voor en hij speelt Romeo. Hij doet het echt zo goed, en ook al weet ik dat het alleen maar toneel is, toch lijkt het alsof er echt een connectie is tussen Chanyeol en Sasha. Een idee dat me gek maakt. Ik blijf mezelf voorhouden dat dit alleen maar in mijn hoofd zit. Chanyeol lijkt echt Romeo te zijn. Ik heb nooit geweten dat hij zo goed toneel kon spelen. Hij is beter dan sommige professionele acteurs waarmee ik gewerkt heb. Na zijn auditie, gaat hij nonchalant naast me zitten. "Gek", fluister ik lachend en ik geef hem een stomp. Hij grijnst en geeft me een kus.

(door Sasha)
Het is mijn beurt. Ik sta op en ga voor Logan zitten. Ik ben dol op het stukje dat we hebben uitgekozen voor de auditie. Eigenlijk heeft Logan het uitgekozen, want ik wilde niet bevooroordeeld tegenover de andere kandidaten.
"Het is jouw naam maar, die mijn vijand is.", begin ik aarzelend, "Jij bent jezelf, en dus geen Montague." Ik probeer me in te leven in Julia, die Romeo vertelt dat zijn naam er niet toe doet, het doet er niet toe dat ze niet samen mogen zijn, ze weten dat het zo hoort te zijn. Ik denk aan de relatie tussen Logan en mij. Eigenlijk lijkt die op de relatie tussen Romeo en Julia. Ineens lijkt het alsof ik Julia ben. Ik voel de pijn, die zij voelt, ik zie wat zij ziet, en hoor wat zij hoort. Zelfverzekerd ga ik nu verder: "Wat is Montague? Dat is geen hand, geen voet, geen arm, gezicht of enig ander deel dat bij een man hoort. Noem je anders dan. Wat zegt een naam. Een roos blijft zoet van geur, al geven wij haar nog zo'n vreemde naam. Zo ook Romeo; zonder dat Romeo zou hij even volmaakt blijven als nu, mij even lief. Romeo, weg, die naam, hij hoort niet bij jou, werp hem af, en neem mij in de plaats." Ik kijk op, naar Logan en zie hem glimlachen.
"Ik neem je op je woord", antwoordt hij, hij klinkt alsof hij het meent ,"Geef mij dan 'Lief' als nieuwe doopnaam mee. Vanaf vandaag heet ik geen Romeo."
"Wie ben jij, die verborgen in de nacht komt afluisteren wat ik hier zeg?", vraag ik en ik voel Julia's verbazing. Ik kijk om me heen en kijk dan terug naar Logan, Romeo.
"Een naam, ik weet niet hoe ik zeggen moet hoe ik heet; een naam, mijn engel, die ik zelf zo haat, omdat hij voor jou als een vijand is. Was hij geschreven, ik scheurde het woord in twee", leest Logan voor en hij kijkt me aan.
"Geen honderd woorden hoor ik van jou tong, en toch weet ik al wie die klanken uit. Ben jij niet Romeo, een Montague?"
Hij knikt, alsof we echt een conversatie voeren ,"Als je het niet wilt, meisje, dan geen van twee."
Ik glimlach even en kijk dan bezorgd ,"Hoe ben jij hier gekomen, en waarom? De muur is hoog, en klimmen valt niet mee, en, wetend wie je bent, is het je dood, als een van mijn verwanten je hier vindt."
Logan kijkt zelfverzekerd, wanneer hij antwoordt: "Met liefdes lichte vleugels vloog ik hier, geen stenen grens die ooit mijn liefde stopt; en al wat liefde kan, dat zet zij door. Daarom vrees ik ook je verwanten niet." Ineens besef ik dat de waarheid hier niet ver vandaan ligt.
"Als zij je zien, dan wordt je hier vermoord." Ik klink angstig en bezorgd.
"Helaas, jouw ogen bergen meer gevaar dan twintig van hun zwaarden. Als jij straalt, ben ik onkwetsbaar voor vijandigheid." Het voelt alsof hij dit tegen mij zegt. Het voelt alsof Logan dit meent en me vertelt dat het hem niet kan schelen of de anderen ons samen zien.
"Ik hoop bij God, dat ze je hier niet zien." Dat is mijn laatste zin. Ik zwijg even en staar hem alleen maar aan. Hij staart terug. Daarna knipper ik even met mijn ogen. Het lijkt alsof ik uit een trance ontwaak. De anderen kijken me aan met een bewonderende blik. Ik ga gauw terug naast Logan zitten om de tekst van Julia bij de volgende jongens voor te lezen.
"Ok, jij gaat me echt nog eens gek maken", fluistert Logan, zodat alleen ik het kan horen. Ik grijns alleen maar naar hem.