H 6

Mijn gedachten waren te spreken over wat ik vond van de miss verkiezingen. Het waren stuk voor stuk mooie meiden, je werd verkozen voor je eigen land om te strijden tegen andere om de kroon te winnen en een klap met geld. Als ik kon had ik er wat van gezegd, maar de ogen van de mensen in de kamer, sprak al genoeg.
'Wat is hier grappig aan,' sprak ik met een behoorlijke verheffing met de telefoon in mijn hand leunend.
'Twen, we dachten dat je wat vrouwelijker zal gedragen als je daaraan meedeed,' zei mijn moeder en ik voelde dat het begon te koken in mijn lichaam. De tranen van woede schoten in mijn ooghoeken, waarbij ik me omdraai en gang naar de deur nam, woest gooide ik die open en sloeg het achter me dicht. Waarom? Wat kan een jongen in meisjes kleding doen met zoon verkiezing?
Ik liep de straat door naar een kleine park, waar ik als klein jochie gespeeld had. De schommel die daar langzaam bewoog, was er nog steeds. De roest zat er zelfs op van de jaren dat het daar stond.
Ik liep naar die schommel en ging op het kleine plankje zitten en wiegde me langzaam heen en weer door met mijn voeten af te zetten. Dit was het punt geweest waar ik voor eens in mijn leven een jongen mocht zijn.
Mijn ouders waren op vakantie en bleef bij mijn oma slapen, ze zei dat ik mocht zijn wie ik was. totdat ze dement werd en alles vergat wat ik vroeger...of zelfs nu was.
Ik keek omhoog naar de hemel die zich langzaam rood kleurde door de ondergaande zon. Ik kon het zelfs niet laten en zette me af en zwaaide met mijn benen om steeds harder te zwaaien.
Ik glimlachte door de wind die door de geblondeerde haren heen ging. Het was een moment van vrij zijn.
Ik zette me af en sprong van de schommel die op zijn hoogste punt was en lande op mijn voeten. Ik kon het nog wel, en zelfs met mijn jurk aan. Ik dacht aan mijn ouders die het vast goed bedoeld hadden om me mee te laten doen aan de missverkiezingen.
Ik keek geschrokken naar beneden doordat er een klein hondje aan kwam kwispelen. Hij had een bal in zijn handen en ik pakte het langzaam op en gooide die weg, waarbij de hond een speurt achter de bal nam.
Ik keek toe hoe hij terug kwam met de bal in zijn bek en een bloedmooi meisje. Ze was wat me opviel, gekleed in een basketbalvest, petje en haar haar was wild en blauw geverfd. Aan een kant van haar haar was weggeschoren.
'Sorry, ik wist niet dat Tinkels hier was,' sprak ze en ik haalde mijn schouders op. 'Kan gebeuren,' sprak ik en bekeek haar nog eens goed. Het viel me ineens op dat ze nog een tattoo in haar nek had zitten, dat van een klein vogeltje.
Mijn ouders hadden me verboden om een tattoo te mogen nemen. 'Het past niet bij een dame,' hadden ze gezegd, dus moest ik het doen met plakplaatjes en stickers.
'Je ziet er apart uit,' zei ze en ik keek verbaast naar mijn jurk. 'Mijn moeder geeft me zulke jurken, het is een standaard iets,' sprak ik nog steeds naar mijn jurk kijkend.
Ze lachte zacht. Ze liep weg en zwaaide kort.
Ik zwaaide terug en liet bij mijn hand zakkend aan iets denken wat ik zal uitvoeren bij de verkiezingen. Althans ik ga het proberen.