|| 34

Zuchtend sluit ik mijn koffer en kijk Louise aan. “Ik ga je missen.” Zucht ik. “Ik jou ook lieverd.” Zucht Louise terug, waarna ze haar armen om me heen slaat. “Maar vergeet niet dat je wel 6 weken met Luke op tour bent.” Ik lach en een blosje vormt zich op mijn wangen. Eerst had ik me zorgen gemaakt om mijn studies, maar omdat ik zo een goede punten had heb ik mijn examens de afgelopen twee weken al mogen afleggen en kon ik nu vol trots zeggen dat ik afgestudeerd ben. Enkel heb ik geen proclamatie gehad, maar als ik wil, mag ik die wel bijwonen samen met mijn leeftijdsgenoten.
“Weet Dylan het al?” Geschokt kijk ik Louise aan en ze kan aan mijn ogen het antwoord zien. “Jade!” roept ze uit, waarna ze mij boos aan kijkt. “Ik weet niet hoe ik het hem moet zeggen Louise. Wat moet ik doen? Bij hem gaan en zeggen: He Dylan, ik ken Luke al veel langer, eigenlijk was hij mijn beste vriend, maar ik heb tegen jou en hem gelogen?” Een traan glijdt over mijn wang en Louise zucht. “Jade, je kan ook niet eeuwig blijven liegen. Dylan zal niet boos zijn.” “Ik zie wel..” Louise trekt me in een knuffel, waarna ze zich recht stelt en mijn koffer neemt. “Kom we moeten gaan, je wilt niet te laat op de luchthaven zijn.” Ik knik en stel me recht, ineens bedenk ik me iets en zucht. “Louise!” Louise kijkt geschokt om en blijft me vragend aan kijken. “Wat?” “Wat als Luke jou herkent op de luchthaven?” Ik bijt op mijn lip, dan weet hij dat ik gelogen heb? “Dylan zei toch dat de jongens pas kwamen tegen 16u30 maar jij er al moest zijn om 16u om in te checken?” Ik knik en een grijns speelt rond haar lippen. “Omdat jij zo graag zelf je leugentje wilt geloven, zal ik maken dat ik op tijd weg ben lieverd.” Ik vlieg mijn beste vriendin om de hals en bedank haar wel duizend maal.

“Dylan!” Ik vlieg mijn beste vriend om de hals, die me lachend terug knuffelt. Door dat ik de afgelopen twee weken plots mijn laatste examens heb afgerond, heb ik Dylan of de andere jongens niet meer in het echt gezien. Wel hebben we elkaar alle zes vaak via whatsapp gesproken en voel ik dat deze jongens allemaal een groot deel van mij leven uitmaken.
“Hey Lou.” Dyl an laat me los en geeft Louise ook een knuffel. Even staan we met ons drie te praten, tot ik zie dat het al kwart na vier in en bijtend op mijn lip kijk ik Louise aan. Ze ziet mijn blik en knikt even subtiel. “Ik moet maar eens gaan, tot ziens lieverds en amuseer jullie. Vergeet me zeker ook niet te skypen!” Dylan kijkt Louise droevig aan. “Nee blijf nog even, dan kan je de jongens ontmoeten?” Louise schudt snel van nee en een opgeluchte zucht verlaat mijn lippen. “Hoe graag ik ook zou willen, ik moet nog ergens zijn.” Ze geeft ons allebei nog een knuffel en wandelt dan richting de uitgang van de luchthaven. De uitgang waar net op hetzelfde moment enkele meiden beginnen te gillen. Ik hoefde geen drie keer te raden waarom.

Hey sorry dat het weeral zo lang geleden is, maar ik heb het zeer druk met school en nog maar een kleine twee maand en de examens zijn daar weer voor me. Waar ik nu dus ook al veel werk mee heb.
Ook gaat het de laatste tijd niet zo goed in mijn prive leven, ik zal je alle zever besparen, maar hoop dat jullie het begrijpen.
Ook snap ik het wel als jullie niet telkens zo lang willen wachten op een stukje en daarom jullie abo zouden willen opzeggen.
Nog een iets: wow ik heb bijna 50 abo's! I love you guys all <3