Dankwoord.

Well, well, well. Ik vond het verschrikkelijk leuk om eens een keer een short story te schrijven met een open einde. Vooral omdat ik zelf een hekel heb aan open eindes. Ik wil namelijk alles weten als ik een romatische novel lees, of ze gaan trouwen, kinderen krijgen etc. Tot in de puntjes moet het zijn uitgewerkt. Daarom heb ik het zelf ook nooit echt geschreven, but there's a first for everything.
Nu ben ik jullie toch een uitleg verschuldigd vind ik. Alle flashbacks liepen in een omgekeerde chronologische volgorde. Van het moment dat Hailey het uitmaakte tot het moment waarop ze elkaar ontmoeten. Vandaar dat je dus eerder wist van een miskraam dan van het feit dat ze zwanger was. Dit heb ik zo gedaan omdat hij (Liam) terug denkt aan hun geschiedenis met de gedachte dat ze overnieuw moeten beginnen. Zodat hij zijn fouten kent en deze niet meer maakt.
De epiloog heb ik gebruikt voor een flashback die ik eigenlijk vergeten was te gebruiken, maar uiteindelijk passend was om als epiloog te gebruiken, namelijk de eerste keer dat ze elkaar vertelden dat ze van elkaar hielden. Het geeft je geen antwoord op of ze hem nog een kans geeft ja of nee, maar het is wel een mooie afsluiting van het verhaal dus ja.
Ik wil jullie lezers allemaal bedanken, de stille lezers, de lezers die af en toe reageerden en de lezers die iedere keer weer me blij maakten met een reactie, thank you! Jullie zijn de reden dat ik hier blijf schrijven en jullie zijn het perfecte excuus voor mijn uitstelgedrag.
Ik hoop dat jullie door dit verhaal meer van mij willen lezen en dan ook andere nieuwe verhalen gaan volgen (de oude wil je niet lezen, die heb ik zoveel mogelijk op inactief gezet).
Thank you so much!

Liefs, Emma