1. (Katie)

Ik trok snel mijn duikpak aan en bevestigde de zuurstofflessen. "Even testen, Katie!", riep Arie. Ik deed alsof ik het niet hoorde en dook het water in. Zo snel als ik kon dook ik naar beneden. Ik had nog nooit zulke mooie vissen gezien! Tot nu toe mocht ik alleen nog maar aan het wateroppervlak en 5meter diep gaan. Ik heb een metertje waarop staat hoe diep ik ben. Ik mag niet dieper dan 40 meter. Na een tijdje kijk ik op het metertje. Hij staat nog maar op 30! Ik kan nog wel even verder! Er zit me toch iets dwars. Ik zit al ruim een half uur onder water. Hoe lang doe je over 30 stappen? Na een tijdje keek ik weer op het metertje. Nog steeds 30. Dat kan niet! Shit! Hij is kapot... Ik wou weer naar boven gaan maar toen ik naar boven keek zag ik geen licht meer. Als je geen verschil ziet tussen onder en boven kan je niet op tijd meer boven zijn. Ik hield mijn tranen in. Er was hier al genoeg water. Dan maar sterven waar nognooit iemand is geweest, dacht ik en ik zwom naar beneden. Zover als ik kon. Langzaam begon ik het benauwd te krijgen. Het zweet brak me uit. Ik was bang, doodsbang. Maar ik moest naar beneden. Dan kon ik misschien nog iets zien wat nog nooit iemand had gezien. Na een tijdje kreeg ik geen lucht meer. Ik werd misselijk en duizelig en toen werd het zwart...