Proloog

Tuurlijk overkomt mij dit weer. Voor het eerst met het openbare vervoer naar school. En wie zou weer eens niet zo slim zijn om gelijk in de verkeerde tram te stappen. Ja, dat overkomt alleen mij maar. Ik hoor het mijn vader nog zo vragen: 'Hoef ik je niet naar school te brengen?'. Laat ik nou denken dat ik de route wel zo goed ken, dat ik wel alleen richting school kan. Maar dat was zeker een plan om te mislukken. Ik heb namelijk drie jaar op mijn vorige school gezeten. En daar verdwaalde ik alleen maar. Nou ja, nu maar eens kijken of mensen mij willen vertellen hoe ik moet reizen om naar school te komen. Mijn school heeft ook nog eens zo'n belachelijke dure naam, namelijk Rosewood Day. Maar daar kom ik vandaag denk ik niet aan, aangezien ik hier nog niemand over straat het zien lopen. Dit is het meest verlaten stukje van de stad die ik ooit gezien heb, in die anderhalve week dat ik hier nu woon. Wacht, daar komt een man aanlopen. "Excuse me, sir?" Nou zeg, je kunt me toch wel aankijken of iets terug zeggen. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor er weer iemand langs komt. Mijn woorden zijn nog niet koud of ik zie een vrouw lopen. "Madame, can I ask you a question?" Nou zeg, zo'n arrogante blik is ook weer niet nodig hoor. Nou als het zo doorgaat, kom ik morgen wel een keer aan op school. Ben benieuwd wat mijn klasgenoten hiervan gaan denken. Misschien wel van: 'Ze is nog geen week op school en nu heeft ze het lef al om te laat te komen.' Wacht, zie ik daar nu een man mijn kant op lopen. Hij ziet er niet uit als een hele frisse man. Wat moet ik doen, hier blijven staan of weg lopen. Als ik hier blijf staan kan ik hem de weg vragen, maar eigenlijk wil ik weglopen van zo'n man. "Hello." Hoor ik naast me. Wacht, hoor ik naast me. Die man is snel gelopen. Oh ja, ik moet nog antwoord geven. "Hello, do you know what tube I have to take to go to Rosewood Day?" Tja, wie weet of hij weet welke metro ik moet hebben. Ik probeer de man zo min mogelijk aan te kijken, want zijn gezicht ziet er niet uit. "You have to take the District Line. It stops in front of Rosewoord Day." Waar heb ik District Line eerder gehoord. Nee wacht, die stond op het bordje waar ik de eerste keer in de metro ben gestapt. Dus ik moet in de andere kant van de stad zijn. "Thank you, Sir." Zeg ik nog snel en ren daarna het metrostation in. Daar komt net de metro aanrijden, die ik moet hebben. Zodra de metro stil staat, stap ik in. Als ik eenmaal goed in de metro sta, zucht ik een keer diep. Ik kan nu van mijn lijstje afstrepen: enge man de weg vragen. Mijn vriendinnen hadden een lijstje gemaakt, waar dingen op staan die mij vaak overkomen en ze waren benieuwd hoe lang het duurt voor ik het hele lijstje gehad heb. Het viel ze gisteravond tegen dat ik nog niks had hoeven afstrepen. Ik ben trouwens benieuwd hoe lang deze tramrit gaat duren. De tram is aardig leeg, naast mij zit er alleen nog een moeder met drie jonge kinderen in. De kinderen zijn tikkertje aan het doen. Terwijl de moeder ze vertelt dat ze daar mee moeten stoppen, omdat er meer reizigers zijn. Ik kijk toe hoe de kinderen tikkertje blijven spelen en dat de moeder steeds bozer wordt, tot de metro langzamer begint te gaan. Snel kijk op het bordje waar we zijn, bij deze stop moet ik eruit. Langzaam loop ik richting de deur, waar ik er zo uit moet. Ik ben net bij de deur, als die open gaat. Dan loop ik de Underground uit en zie ik dat ik, zoals de man mij vertelde, voor Rosewood Day uit ben gekomen.