H 5

Ik bekeek me in de spiegel en zag hoe mijn mascara was uitgelopen. De zwarte strepen onder mijn ogen liepen langzaam naar beneden. Ik pakte uit mijn tas een aantal vochtige doekjes en begon de overtollige mascara weg te vegen.
Hoe vaak heb ik mezelf verstopt in de badkamer, niet wetend wat ik met mezelf aan moest.
'Twen, ben je klaar ik moet heel nodig,' zei een kleine meisjes stem. Ik keek naar de dichte deur.
'Trix, er is nog een badkamer boven,' beantwoorde ik haar met een harde stem. 'Maar van mijn mama moet ik in de buurt blijven als er iets mis gaat.' Ik glimlach.
'Wat dacht je van mij, ik bloed hier dood en dan ga jij zeuren dat je niet boven kan plassen.'
Ik hoorde een zachte grinnik buiten de deur.
'Twen, mag ik je wat vragen?' vroeg ze en ik opende toch de deur. Ze stapte binnen en draaide die op slot, trok zomaar haar broek naar beneden en klauterde op de toiletpot.
Ik keek haar met grote ogen aan en wist niets te zeggen. Vervolgens draai ik me beschamend om.
'Wat wilde je vragen,' herinnerde ik haar aan haar vraag. Ze trok door en hees haar broek weer op. 'Wat zijn die witte langwerpige dingen wat ik vaak zie bij mijn moeder.
Het is wit en er zit een touwtje aan, maar het is groot en je kan het niet in je neus stoppen, of in je oor.' Ik keek Trix met grote ogen aan. Ze was niet ouder dan tien en ze vroeg nu al wat een tampon is.
Ik slik een brok in mijn keel weg. Ik gebruik die dingen nooit, al zal een normaal meisje op mijn leeftijd al deze problemen moeten hebben. Mijn ouders wilde me aan de hormonen krijgen, maar ik heb het afgewezen en de dokter zei al dat ik er veels te oud voor was.
'Ehm...Die dingen zijn eigenlijk pleisters voor als je bloed in het onderste gedeelte van je lichaam. '
'Je bedoeld dat wat voorbij het plasgedeelte zit?'
Ik proestte het uit en had even nodig om te verwerken wat ze daarnet zei. Ik kon het niet geloven dat zei al dit soort dingen weet. 'Heeft je moeder erover verteld?' vroeg ik maar ze schudde haar hoofd.
'Een vriendinnetje uit mijn klas vertelde dat haar zus die gebruikte om te voorkomen dat ze doodbloed. Ze zei ook dat het een stap naar je vrouwelijkheid is.' Ik knikte verbaast.
'Trix, dit zijn nog geen zaken voor kleine meisjes...' Trix keek me aan en wees naar mijn tasje.
'Maar jij gebruikt ze toch ook, ik zag ze in je tas liggen,' sprak ze en ik draaide me naar mijn tasje. 'Hoe weet je dat?' vroeg ik haar geschrokken. Trix haalde haar schouders op en glimlachte toen.
Ze rende naar de deur en gooide die met een zwaai open en riep door het huis.
'Twen is een viezerik, Twen is een viezerik,' gierde ze en ik rende achter haar aan. Het kon me niet schelen of mijn jurkje kreukelde of niet. Ik greep haar vast en tilde haar voorzichtig op en liet haar ondersteboven hangen.
'Wie noem jij een viezerik? Ik douch tenminste elke dag.' Ik speelde het spelletje mee.
Trix begon te lachen. 'Jij bent een viezerik,' giechelde ze en probeerde weer overeind te komen. Mijn ouders keken glimlachend toe en mijn oma begon zelfs te glunderen. Haar ogen waren waterig wat ze zag.
'Dat noem ik nou fijn spelen,' sprak ze vriendelijk en ik zette Trix terug op de grond en streek mijn jurkje recht. Op dat moment hoorde ik mijn mobiel afgaan. Ik pakte hem beet en bekeek het nummer wat onbekend was.
Ik nam op.
'Hallo spreek ik met Twenaly?' vroeg een zelfverzekerde vrouw. 'Dat is mijn naam,' beantwoorde ik haar.
'Gefeliciteerd je bent geselecteerd om mee te doen als miss Edinburgh tijdens de missverkiezingen eind van de maand.' Ik keek strak voor me uit en liet mijn mobieltje van verbazing vallen.
'Mam, ik kreeg bericht dat ik meedoe aan een missverkiezing.' Ik keek de bank aan die allemaal begonnen te glunderen en hun mondhoeken stonden allemaal omhoog.