Foto bij Jursena - 6

“Niemand mag ’s avonds zijn schip nog aanleggen daar, aangezien die haven het dichtst bij het paleis ligt. U kunt vannacht hier aanmeren en morgen overdag verder varen.” Hij wees op een groepje steigers.

“Dat begrijp ik”, zei ik rustiger dan ik me voelde, hoewel ik nooit eerder van die regel had gehoord. “Toch zie ik me genoodzaakt u te vragen ons door te laten.”
“Geen uitzonderingen, mevrouw.”
“Meneer, kennelijk herkent u me niet. Ik ben prinses Lizzie en ik verwacht dat u me verder laat varen.”
“Prinses Lizzie?” De man keek me verbaasd aan. “Op een, euh, waterstamschip?”
“Ik heb een paar maanden bij de Noordelijke Waterstam verbleven en heb hen gevraagd me weer thuis te brengen.”
“Oh, euh, tja, dan zal ik even navragen… Momentje alstublieft, dan haal ik de baas.”
“Haast u”, zei ik met een zucht.

Niet veel later stond de hoofdcontroleur van de scheepvaart in de Vuurnatie naast het schip.
“Prinses Lizzie.” Hij maakte een buiging. “Mijn excuses, wij waren niet van uw komst op de hoogte.”
“Ik wens door te varen”, zei ik.
“Natuurlijk, prinses”, zei de man. “We kunnen u een kleiner schip aanbieden, dan brengen mijn mannen u meteen zo dicht mogelijk naar het paleis toe. Uw gasten kunnen wachten tot morgenochtend om verder te gaan.”
“Nee, zij gaan meteen mee, met dit schip”, zei ik prompt.
“Prinses… u moet begrijpen… het verbod is heel strikt, er is duidelijk gezegd dat er geen enkele uitzondering kan toegelaten worden. Als u onder het koninklijk vaandel had gevaren… maar dit is een Waterstamschip.”
“Al mijn gasten zijn persoonlijke kennissen van mezelf en mijn zuster. Ik wens meteen te worden doorgelaten.” Ik zag de angst op het gezicht van de man. Iemand fluisterde hem iets in zijn oor. Ik fronste. Ik had hier echt geen tijd voor.
“Prinses…”, begon de hoofdcontroleur weer aarzelend. “Ik zou u eventueel kunnen voorstellen, als, als u akkoord gaat… Alle schepen dienen strikt gecontroleerd te worden… Eventueel kunnen een paar van mijn mannen met u mee varen, dan kan ik wel iets regelen… Als u de namen van uw gasten opgeeft…” Ik zuchtte en keek achterom naar prins Sokka.
“Doe maar”, zei die met een zucht. “Anders zijn we de hele nacht bezig hier.”

Reageer (2)

  • dayxdreamer

    snel verder!

    en ik heb meedelijden met die man eigenlijk, hij probeert gewoon zijn werk te doen.
    Toen de regels werden opgesteld werd er waarschijnlijk niet echt rekening gehouden met situaties als deze

    9 jaar geleden
  • Altaria

    Pff wat een beveiliging, laat hun er gewoon door!

    9 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen