02 Doorgaan.

Daar sta ik dan. Ik kan wel door de grond zakken. Ik bedwing mijn tranen. Ik hoor gejuich , ik hoor mensen huilen. Ik hoor mijn broertje schreeuwen. 'Jane, Jane , kom terug' Ik draai me om, kijk mijn ouders aan en fake een smile naar de andere facties en loop richting Dauntless. Ik wil schreeuwen . het terugdraaien. Maar je keuze kan je niet veranderen. Hoewel veel mensen dat willen zullen sommige facties het niet toelaten. Mensen feliciteren me en wijzen me een plek aan waar ik kan gaan zitten.
Ik grijp het rode stof van de armleuningen vast. Ik kijk voor me uit. Tot dat ik iemand in mijn zij voel porren. 'Slaapkop?' een jongen grijnst. Ik kijk naast mee een knappe jongen is naast me in de stoelen geploft. Je kan zien dat hij van Origine uit Dauntless komt. Hij draagt een zwarte baggy broek, zwarte sneakers en een zwarte blouse met zwart shirt wat open hangt. 'Oh hoi' mompel ik. Ik glimlach voorzichtig. 'Zo jij bent niet echt gelukkig. 'Oh heus hoor' ik grijns.
'Hou alleen niet altijd van drukte.' 'Dan heb je misschien toch voor de verkeerde factie gekozen' hij kijkt me fronsend aan. 'Ik zeg toch dat ik er niet altijd van hou maar soms wel?' Ik knipoog. Hij haalt zijn schouders op. En grijnst. Zijn spierwitte tanden komen te voorschijn. Hij steekt zijn hand uit. 'Jake' Ik pak zijn hand vast. 'Ik ben Jenna' Ik bekijk hem van top tot teen. Hij heeft gespierde armen. Kort bruin haar en karamel kleurige ogen. 'Haha zie je het goed?' Hij begint te lachen. Ik word rood. 'Euh..' mompel ik. Naast me ploffen een jongen van Candor en een meisje uit Erudite neer. Paul en Fawn. Ze lijken me erg aardig. Ik voel Jake zijn ogen af en toe naar me kijken maar ik hou me rustig. Als de ceremonie eindelijk afgelopen is loop ik achter Fawn en Paul naar buiten. Paul is een jongen met bruin haar en een getinte huid. Fawn heeft daar in tegen ijzig blond haar dat bijna licht geeft. Ik kijk nog een keer achterom. Mijn familie zal vanavond niet bij het feest zijn wat Amity georganiseerd had. Ik wist hoe mijn broertje er zich verheugd op heeft.

Ik ontwaak uit mijn gedachte en zie dat de anderen al een stukje verderop rennen. Ik neem een sprintje en beetje bij beetje kom ik dichterbij. Ik vind het in het begin wat moeilijk om ze bij te houden. Ik klim achter hun het spoor op. Ze staan allemaal al klaar om in de trein te gaan springen. Ik kijk geschokt. Daar had ik even niet aan gedacht. Jane die gaat springen. Wat een wens. Een meisje achter me van Abnegation kijkt bleek. Ze schud nee naar me. 'Kom op? Ik zal je helpen, dat beloof ik je, goed? ' Ze kijkt me knikkend aan. De trein komt aangereden en rijdt het perron op met een hoge snelheid. Iedereen springt een voor een erin. Ik laat het meisje voorgaan en duw haar behendig in de coupe. Ik moet harder rennen om er zelf in te springen. De afgrond komt steeds dichterbij. Mijn benen doen pijn. Ik ben de enige die nog buitenstaat. Ik ga wat meer richting de trein en grijp een handvat vast. Ik voel niks meer onder mijn voeten. We hebben het perron verlaten. Slikkend trek ik me op en zwiep mijn benen de coupe in. Ik zie Fawn grijzen. 'you did it bitch' Ze geeft me een high five. Het meisje van Abnegation kijkt me verwaand aan. 'Graag gedaan' werp ik haar toe met een botte toon. 'Ik dacht dat die Abnegation mensen niet ijdel waren maar zij gaat me wel erg ver van haar pad af' gooit Paul haar toe. Ik ga naast hem staan en plof met hem op de grond. 'Hoezo heb je haar niet achtergelaten?' mompelt Fawn. 'Omdat ik het niet over mijn hart kon krijgen. Het lijkt misschien raar maar ik vond dat zij net zo goed een plaats verdiende als ons.'
'SPRINGENNNN" roept iemand aan het begin van de coupe. Ik ga staan en een voor een laten ze zich uit de coupes vallen. Ik draai de knop om, neem een aanloop en ik voel dat ik zweef. Ik kom hard op de stenen terecht. Ik kan niet lang blijven ademen want Fawn ploft precies neer op mijn linkervoet. Het brand maar ik doe net of ik het niet zag. Paul springt met de hark het laatste eruit. Een jongen uit Candor heeft het niet gehaald. We staan op. Kloppen onze kleren af en lopen naar de groep die zich bij de rand van het dak gevormd hebben. Op de rand van het dak staat een man. 'Welkom mijn naam is Eric. Een van jullie leiders in Dauntless. ' 'We zijn dit jaar met een kleine groep dus je moet goed je best gaan doen om überhaupt in onze factie terecht te kunnen komen. Maar goed, we gaan nu de factie binnen dus ik vraag maar al te graag aan jullie , wie gaat eerst' Eric, gaat van de rand af en maakt plaats. Je hoort gefluister. 'Nou komt er nog wat van?' Het blijft stil maar dan gaat Fawn de menigte in en gaat op de rand staan. 'Wat is daar beneden' ze mompelt. En draait met haar hoofd naar achteren. 'Tja , wie zou het zeggen?' grijnst Eric. Fawn zucht en draait zich om. Ze ademt een keer in en ze verzet haar voeten. Ze slaakt een gilletje en ik zie haar vallen. Ik spits mijn oren. Ik hoor alleen de wind. Geen val geen geschreeuw meer niks. Jake en een paar van Dauntless volgen en dan besluit ik ook te gaan. Het meisje van Abnegation kijkt me bespottend aan. Ik loop langs haar en negeer het. Ik loop langs Eric die voorzichtig zijn vingers om mijn middel nestelt. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Die jurk staat je goed' mompelt hij. Vragend kijk ik hem aan, wurm me los en ga op de rand staan. Ik haal adem en verplaats mijn voeten ik voel hoe de wind mijn haren voor mijn gezicht zwaait. Ik spring. Mijn mond lijkt vastgeschroefd, ik kan niks meer zeggen, ik voel alleen maar angst en dan sluit ik voorzichtig mijn ogen.