**2

De vliegreis ging gewoon hoe die gepland was. Er was alleen een klein beetje turbulentie bij het landen en opstijgen, maar dat is meestal zo. Ik had nog wel in een ongemakkelijke situatie gezeten omdat de jongens achter mij en Fleur zaten. Gelukkig heeft Fleur niet al te veel tegen ze gezegd en viel ze snel in slaap. Ik was jaloers op haar, omdat zij wel in slaap kon vallen in voertuigen, zelf kan ik dat namelijk nooit.
We liepen van het vliegveld af, richting de taxi's. Ik en Fleur hadden beide geen rijbewijs. Wat zou je anders denken, iemand die net 18 is en ik 17 heb er eigenlijk ook niet veel moeite ingestoken om het te leren. Er kwam al snel een taxi aan rijden en ik en Fleur stapten in. Net als de taxi weg wilt rijden komt er nog iemand aan rennen, en jongen. De taxi bleef stil staan. Haastig opende de jongen de taxi. 'Mag ik mee rijden?' Ik herkende de jongen meteen, het was een van de jongens die achter ons in het vliegtuig zaten. Fleur gaf me een tikje op mijn schouder, waarschijnlijk vond ze dat ik er te lang over na dacht. 'Tuurlijk kom erin' Zei ze vrolijk. Zonder enige twijfel duwde de jongen zijn lichaam in de taxi. Zelf schoof ik meteen meer op naar Fleur om meer ruimte te creëren tussen mij en de jongen. Zijn tas zette hij voor zijn voeten neer. 'Waar is de rest?' Vroeg Fleur. Ik vroeg me af waarom ze zich zo spontaan kon gedragen tegen iemand die zen nauwelijks kende. 'Die sukkels zijn zonder mij in een taxi gestapt' Ik kon er wel om lachen maar ik hield me in, integendeel tot Fleur die niet meer bij kwam van het lachen. Ik rol onopvallend met mijn ogen. De taxi begon te rijden. 'Waar moet je heen?' Fleur vroeg weer opnieuw iets. Uit mijn ooghoek zag ik dat de jongen zich probeerde te herinneren waar hij heen moest. Ik probeerde weer recht door naar buiten te kijken ik had er geen zin in om me in hun gesprek te bemoeien. 'Loret de Mar' Meteen was mijn aandacht er weer bij, daar gingen wij ook heen. Mijn hart begon sneller te kloppen. Ik had niet zoveel zin om hun elke dag tegen te komen, na mijn blunder op het vliegveld. Ik hoorde hoe de jongen het adres op noemde, en bij elke letter krimp ik meer in elkaar zou het echt zo zijn dat we naar precies hetzelfde appartement gaan. Ik sloeg mijn ogen neer. 'Daar gaan wij ook heen' Riep Fleur blij uit. Het was dus zeker. 'Wat een toeval' Mompelde ik, het was ook nog eens het eerste wat ik had gezegd sinds de jongen in de auto was gestapt. Fleur begon te grinniken. 'Leef jij ook nog?' Ik vond het totaal niet grappig, maar de jongen en Fleur moesten beide erg hard lachen. Voor Fleur was het makkelijk om met mensen een gesprek aan te knopen. Ze was zo zeker van zichzelf en ik, ja ik ben Sacha degene die stil en verlegen is.
De man die ons naar ons adres had gereden mompelde iets van dat we er waren. We gaven wat geld en stapte uit. Fleur en de jongen waren druk in gesprek, terwijl ik achter hen aan strompelde met een veel te zware koffer. Binnen kregen we een kamer toegewezen. Ik en Fleur hadden kamer 34 en de jongen had kamer 37 dus net iets verder dan ons. Ik zuchtte toen we in de lift stonden. Ik zag hoe mooi ik er vandaag uit zag in de spiegel die aan de muur van de lift hing. Dit was dus een enorme sarcastische opmerking. Ik ving wat op van het gesprek van Fleur en de jongen. 'Wat gaan jullie zo doen?' De jongen toonde niet alleen interesse in Fleur, kon ik hier uit opmerking, anders had hij wel jij gezegd. Fleur haalde haar schouders op. 'Anders gaan jullie vandaag met ons uit?' Stelde de jongen voor. Ik zuchtte zo zacht mogelijk. Hier had ik dus geen zin in. Ik weet eigenlijk ook niet waarom we hier heen op vakantie gingen, aangezien ik nog nooit alcohol had gedronken maar Fleur had me overgehaald om hier heen te gaan. Zij was ook echt een feestbeest, terwijl ik liever een boek zat te lezen. Soms snap ik ook niet hoe het kan dat wij beste vriendinnen zijn geworden. Doordat ik zelf zo erg zat te dagdromen miste ik een heel deel van het gesprek en waren we al aangekomen bij de goede verdieping. De liftdeuren gingen krakend open. De jongen liep de ene kant uit en wij de andere. 'Dag Fleur' Hij stak zijn hand nog even op. 'Dag Samuel' Fleur knipoogde hem na. Nu draaide hij zich om, om naar zijn kamer te lopen. Hij heette dus Samuel. Ik en Fleur kwamen bij onze kamer aan. 'Leuke jongen is dat toch' Ik grinnikte. Ik werd weer wat losser omdat alleen Fleur er was. Ze deed de deur open en we liepen de heerlijk ruikende kamer binnen. 'Gaan we vanavond met ze mee uit?' Ik haalde mijn schouders op. 'Kom op Sas, dan ken je ze straks beter, en is het ook gezelliger voor jou' Daar had ze gelijk in, maar ik vond het gewoon moeilijk om mensen te leren kennen. 'Goed, maar dan ga ik nu wel even liggen' Fleur knikte en liet me toe, ze wilde blijkbaar heel graag met de jongens uit. Ik liet me op mijn bed vallen en voor ik het wist was ik in slaap gevallen.

Vandaag was mijn eerste dag van de middelbare school. De spanning in heel mijn lijf nam heel erg toe. Bang dat je geen vrienden maakt, of dat jij anders bent als de rest. Bang dat je gepest gaat worden. Mijn moeder gaf me een knuffel, en duwde me in de richting van de deur van mijn school. Deze school was zoveel groter dan mijn basisschool. Daar stond ik dan naast mijn reusachtige school als klein 12-jarig meisje. Een luide bel ging over heel het schoolplein. Nu moest ik er echt aan geloven. Met de zwaarste benen loop ik in kleine passen naar binnen. Zelf las ik boeken over hoe je de eerste dag doorkomt, en dat iedereen meestal niet weet waar ze heen moeten. Maar dat zou mij niet gebeuren. Ik heb mijn rooster al bij me en had al zo vaak een rondleiding gehad, dat ik vlekkeloos naar mijn lokaal kon lopen. Dat deed ik ook maar bij elke stap die ik zette begon mijn hart sneller te bonken. Ik dacht bij mezelf dat iedereen zo was en dat ik gewoon op iemand af kon stappen. Net voordat ik bij mijn lokaal was werd er op mijn rug getikt. Mijn hart ging snel te keer en ik draaide me om. Bang dat ik v=iets verkeerd had gedaan en dat er een woeste docent stond, maar nee er stond een meisje met een capuchon over haar hoofd waardoor ik haar gezicht niet goed kon zien. Mijn wenkbrauwen schoten omhoog. Dit was wel een beetje raar. 'Ja?' Zei ik treuzelend. 'Dus dit is er van je geworden' Ik schrok van de stem die me zo bekend voor kwam, maar ik kon de stem niet plaatsen. 'Oke..' Ik vond deze ongemakkelijke stilte niet erg fijn en draaide me om, en liep weg van het meisje.

'Sas, wakker worden' Hoorde ik ver weg de stem van Fleur. Ik voelde hoe ze me heen en weer schudde. Ik opende langzaam mijn ogen. 'We gaan zo, kom je?' Ze liet me los en stond op. Ik wreef even door mijn ogen. Dat is waar ook, we gingen uit.