#005

'Wow, rustig maar meisje.' Ik streel Sky haar hals. Dan voel ik de stijgbeugel uitglijden en ik grijp me vast aan de manen. 'Hey, shhh het is oké.' Ze stopt met steigeren en blijft zwaar ademend staan. Snel stijg ik af en ik begin haar te strelen. 'Zie? Het is allemaal oké.' Langzaam bedaart ze weer.
'Wauw, dat was...' Begint Mike.
'Indrukwekkend.' Vult zijn moeder hem aan.
Ik haal mijn schouders op. 'Ik was alleen bang dat ze zich zou bezeren.' Zeg ik terwijl ik haar geruststellend blijf strelen. Ze is weer helemaal rustig en ze leunt met haar hoofd over mijn schouder.
'Ik denk dat we een nieuwe stalhulp hebben.' Zegt Masha tevreden.
Mijn ogen worden groot. 'Meent u dat? Dat is echt super!' Ik grijns van oor tot oor en ook Masha glimlacht.
'Als je mee naar binnen komt kunnen we het over je loon hebben.' Legt ze uit.
Ik knik enthousiast en ik overhandig Sam de teugels van Sky. 'Het is echt een geweldig paard.' Meld ik haar.
Ze knikt heftig en strijk liefkozend over Sky haar neus. Dan volg ik Masha naar binnen en Mike loopt achter ons aan.
'Goed, wat ik van je verwacht als stalhulp is dat je uitmest in de ochtend, dat de paarden gevoerd worden en dat ze opgezadeld worden voor lessen van mensen die dat nog niet zelf kunnen. En dat je af en toe een paard longeert. Hier staat tegenover dat je loon krijgt, mag rijden op de paarden die niet in de les lopen en dat je zusjes hier soms ook een ritje mogen maken.' Somt ze op.
Mijn mond valt open. 'Absoluut, wanneer kan ik aan de slag?'
Ze denkt even na. 'Nou, ik dacht als je hier tegenover woont kan je ook in de ochtenden komen helpen, dus wat dacht je van nu?'
Ik begin te grijnzen. 'Top, hoe laat moet ik hier zijn?'
Masha kijkt ernstig. 'Half zes, en zodra je het niet red moet je het natuurlijk zeggen.' Zegt ze snel.
'Cool, ik ben er morgen om half zes, kan ik nu al wat doen?' Vraag ik enthousiast.
'Nou, we moeten nu nog erg veel klussen en opruimen dus daar beginnen we mee.' Legt ze uit.
Ik krijg een idee. 'Mijn zusjes zouden het geweldig vinden als ze kunnen helpen, dan hebben ze iets te doen.' Bied ik aan.
Masha kijkt dankbaar. 'Dat zou heel fijn zijn, we komen anders in tijd nood.'

We lopen alle drie naar buiten. Ik roep mijn zusjes. 'Wat zouden jullie ervan vinden om hier te helpen met klussen?' Ze stemmen allemaal enthousiast in. Dan vertel ik ze over mijn baan en dat we hier altijd mogen komen en dat ze zelfs kunnen rijden als het van Masha mag. Ze juichen allemaal.
'Zo en nu is er werk aan de winkel.' Zegt Masha kordaat.
We gaan gelijk enthousiast aan het werk. De stallen worden helemaal stofvrij gemaakt, het kippenhok word weer gemaakt want daar zat een gigantisch gat in, de paddock hekken worden weer stevig vastgezet en het erf word opgeruimd. Opeens hoor ik een doordringend gehuil. Zo snel ik kan draai ik me om en ik zie Nina op de grond liggen. Ik ren naar haar toe en til haar op. Haar knietjes zijn geschaafd.
'Ik wil kipje!' Huilt ze terwijl ze met haar vingertje naar een kuikentje wijst.
'We gaan zo naar het kipje, eerst even wat op je knietjes doen.' Ze stopt gelijk me huilen.
'Dus zo naar kipje?' Vraagt ze onzeker. Ik knik.
'Ja.' Er verschijnt een lach op haar gezicht waardoor haar gezicht op licht, alsof er een vlinder op neerstrijkt.
'Masha, heb je hier iets van pleisters?' Ze knikt en haalt een EHBO doos. Vakkundig maak ik de schaafwonden schoon en ik plak er een leuke winnie de poo pleister op. Nina springt vrolijk op en haar handje sluit zich om mijn vinger.
'Nu naar kipje, wij gaan naar kipje. Kip, kip, kipje.' Zingt ze vrolijk. Ik schiet in de lach en samen met Mike lopen we naar het kippenhok.
Kraaiend van plezier rent Nina naar de kuikentjes die verschrikt wegstuiven. Haar onderlip begint te trillen en Mike loopt naar haar toe.
'Je liet de kipjes schrikken, zal ik helpen?' Ze knikt met grote ogen.
Mike gaat achter haar staan en zo lopen ze samen heel voorzichtig naar de kuikentjes toe. Mike laat Nina haar handen in een kommetje vouwen en zet er een kuikentje op. Hij houd voor de zekerheid ook zijn handen eronder. Nina kijkt verrukt naar het kuikentje.
'En weet jij hoe dit kuikentje heet?' Ze schud haar hoofd. 'Dit kuikentje heet Nina.
Ze kijkt me blij aan. 'Zo heet ik ook.' Zegt ze trots. Opeens merk ik dat het al schemert en ik kijk op m'n mobiel.
'Oh nee, we moeten weg. Ik moet nog koken en het is al zeven uur!'
Mike laat Nina het kuikentje voorzichtig neerzetten en dan zoeken we de anderen meiden bij elkaar. Dan zie ik Masha.
'Dankjewel voor alles, dit was echt de beste dag ooit!' Zeg ik dankbaar.
'Geen probleem, en echt bedankt voor alle hulp. We hebben het werk van 3 dagen in 1 dag gedaan.' Zegt ze trots.
We nemen afscheid. 'Tot morgen!' Roep ik nog en dan gaan we het weeshuis binnen.

'Ja, en waar hebben jullie gezeten?' Horen we Grishman vragen. Ik stap naar voren.
'We waren bij de overburen, ze hadden hulp nodig bij de verhuizing dus wij hebben ze geholpen.'
Ze zucht overdreven. 'Nou goed, eigenlijk was het wel rustig maar ga nu gelijk koken.'
Ik loop naar de keuken. 'Oh, en ze hebben me een baan aangeboden.' Zeg ik terwijl ik de paprika's snij.
'Wat hebben ze gedaan?' Ze komt woedend de keuken binnen.
'Ze hebben me een baan aangeboden als stalhulp, dus ik werk elke ochtend daar.' Zeg ik laconiek.
'En je klusjes hier dan? En dat geld geef je aan mij!'
Verontwaardigd leg ik het mesje neer. 'Mijn klusjes maak ik hier op tijd af, en dat geld hou ik zelf! Ik werk er toch voor?'
'Ja, maar ik zorg voor jullie!'
Zwijgend begin ik de paprika weer te snijden. 'Ik werk voor mijn eigen geld, en daar mee klaar.'
Ik zie vanuit mijn ooghoeken dat ze nog wat wilt zeggen maar ze sluit haar mond weer. Dan loopt ze weg. Verwonderd kijk ik haar aan. Voor het eerst in al die lange jaren ben ik voor mezelf opgekomen zonder straf.