35. Welcome at my place!

Maikel parkeerde voor zijn eigen huis en hielp ons om de bagage me naar mij te slepen.
“Nou, ik neem aan dat jullie wel even de tijd willen om bij te kletsen? Dan ga ik naar huis.”
“Ja, dat is goed. Echt ontzettend bedankt Maik!” antwoordde ik.
“Verona?” hoorde ik achter me. Ik draaide me om en zag dat Tommie wenkte. Ik boog me weer naar hem toe en hij fluisterde.
“Waarom komt hij niet eten vanavond?”
“Omdat het kerstavond is, hij gaat vast wat met zijn familie doen.”
“Maar dat weet je toch niet als je het niet vraagt?”
“Wil je zo graag dat hij komt eten dan?”
Tommie knikte en ik zuchtte. Ik draaide me weer om en zag dat Maikel was blijven staan.
“Tommie wil graag dat je komt eten vanavond.” Deelde ik mee. “Heb je daar zin in?”
“Ja,” glimlachte Maikel. “lijkt me gezellig!”
Ik knikte goedkeurend. “Wat wil je eten?”
“Wat wil jij eten Tommie?”
“Ik wil fonduen!” riep hij blij.
“Ik heb geen fondue pan Tommie..”
“Ik wel!” zei Maikel, en hij liep naar zijn eigen huis.
Ik zuchtte en schudde mijn hoofd, waarna ik me omdraaide en naar binnen ging. Ik zag Tommie al aan zijn grote koffer zeulen en ik besloot hem eerst zijn kamer te laten zien. Ik had zijn bed al opgemaakt en de kamer een klein beetje minder kaal gemaakt, zodat het geen standaard logeer kamer meer was. Tommie opende gelijk zijn koffer en begon enthousiast zijn spullen uit te pakken.
“Tommie, over een weekje ga je weer weg he, dan moet je dit allemaal weer opruimen! Kun je het niet beter in je koffer laten liggen?”
Tommie lachte. “Nee gek, dan heb ik er toch niks aan?” Er kwamen posters en knuffels uit, en een hele lading speelgoed. Ik lachte en begon hem te helpen met het gezelliger maken van zijn kamer.
“En Tommie, hoe gaat het eigenlijk met jou?”
“Goed!”
“Dat is mooi, welke groep zit je nu?”
“In groep 7. Zit jij eigenlijk nog op school?”
“Uhm.. Nee, ik zit niet echt meer op school, maar na de vakantie ga ik in het ziekenhuis werken en leren.”
“Oke, waar is je zusje eigenlijk?”
Ik lachte even om zijn lage interesse. “Die woont hier ook in het dorp, maar die zien we morgen pas, als het echt kerst is. Vanavond kunnen zij even lekker met hun familie kerst avond vieren, net zoals ik dat met jou doe.”
“Ja, en met Maikel.”
“En inderdaad met Maikel ja, omdat jij dat zo graag wil.”
“Maar jij wil dat ook wel hoor, dat kan ik heus wel aan jou zien!”
Ik lachte en trok een wenkbrauw op. “Ik vind het gezellig als hij komt eten ja, zeker als hij anders alleen had gezeten met kerstavond.”
Hij keek me nog even indringend aan, en ik merkte dat ik inderdaad zin had om vanavond Maikel weer te zien. Maar gewoon als vriend hoor, het werd gewoon gezellig. Om het daar maar even op te houden begon ik over een ander onderwerp.
“Haal je goeie cijfers op school Tommie?”
“Ja! Zeker!” hij werd gelijk enthousiast en begon te vertellen over zijn rekenkunsten en zijn gym-knobbel. Ik was blij dat het nu even over iets anders ging dan Maikel. Ik kende hem pas zo kort, maar hij was nu al heel veel in mijn leven. Misschien moest ik hem toch maar afzeggen voor vanavond. Mensen die je zo kort kent, daar vier je toch niet gelijk alle feestdagen mee?

Please, sweetheart, don’t cancel him! ~ Edward.