18

Mila en ik waren de rest van de dag druk bezig met het uitwerken van ons promotieplan. We waren ook nog even buiten geweest om naar de training van de jongens te kijken, en ik had door dat Viktor steeds naar me keek. Frank had het ook door, want hij riep vaak dat Viktor op moest letten en harder moest werken. Ik vond het wel grappig. Rond een uur of vier appte hij me. Moet je gelijk naar huis of wil je nog even bij mij langskomen? Ik ben al naar huis, maar ik wil graag dat je mijn zusje ontmoet. Ik wilde super graag nog even langs zijn huis, maar ik vond de gedachte van het ontmoeten van zijn zusje wel een beetje eng. Ze dacht vast dat ik een gekke jaloerse freak was ofzo. Toch besloot ik dat het misschien wel een goed idee was om toch te gaan. Ik appte hem terug dat ik rond half zes bij hem zou zijn.
Zodra het vijf uur was, stond ik op en pakte ik mijn tas in. Mila keek op van haar computer. 'Heb jij haast ofzo?' Ik zette mijn computer uit. 'Ja, ik ga nog even naar Viktor. Hij wilt dat ik zijn zusje ontmoet..' Ik zette mijn beker in de vaatwasser en Mila pakte ook haar tas in. 'Ze is heel aardig hoor, dus komt vast goed! Ga je naar zijn huis?' ik knikte. 'Kom, ik breng je wel een stukje!' Ik knikte dankbaar en liep achter Mila aan het kantoor uit.
Ik liep langs de gracht richting het huis van Viktor. Mila had me bij het station afgezet, en ik vond het niet erg om een stukje te lopen. Er vaarde bootjes door de grachten, en de mensen die erop zaten genoten duidelijk van het heerlijke weer. Als ik in Amsterdam woonde, had ik in de zomer sowieso elke dag op een bootje gezeten. De Prinsengracht was lang en hij woonde toch een stukje verder dan ik had gedacht, dus ik was eigenlijk ook wel weer blij toen ik bij zijn huis aankwam. Volgende keer ga ik met de tram. Ik had nog niet aangebeld toen de deur openging en Viktors vrolijke gezicht in de deuropening verscheen. 'Ah, daar ben je! Wel tien minuten te laat, ik begon me al zorgen te maken.' Ik lachte naar hem. 'Je huis was ietsje verder dan ik had gedacht, sorry.' Hij stapte opzij om me naar binnen te laten. 'De volgende keer haal ik je wel op.' Ik wuifde het weg. 'Doe normaal hoor, ik heb benen gekregen om te lopen.' Hij deed de voordeur dicht en kneep zachtjes in mijn schouder voordat hij mij een kus gaf. 'Ik ben wel een beetje zenuwachtig..' fluisterde ik terwijl ik mijn jas aan zijn kapstok hing. 'Ik ook.' zei Viktor terwijl hij me een knuffel gaf. Hij was wel erg handtastelijk vandaag. Viktor liep voor me uit de woonkamer in en ik liep achter hem aan. Zijn zusje zat op de bank en keek me nieuwsgierig aan. 'Hi!' zei ik, terwijl ik naar haar toe liep. Ze stond op en stelde zichzelf voor. 'Kirstine, nice to meet you!' Ik schudde haar hand. 'Feline, hi. Sorry about earlier today..' ze glimlachte en haalde haar schouders op. 'Thats alright. I already told Viktor he should've told you I was coming.' we grinnikte allebei. Viktor leek opgelucht dat de eerste ontmoeting voorbij was en hij liep de keuken in. 'Fee, wil je ook wat drinken? Blijf je trouwens eten?' 'Ja.. En ligt eraan wat jullie eten.' Ik ging naast Kirstine op de bank zitten. 'We eten lasagna!' Hij kwam terug de kamer in en gaf me een glas ijsthee. Ik pakte het aan. 'Oke, lekker!'

Toen ik na het eten weer naar huis ging, bood Viktor aan om me te brengen. Eerst sloeg ik het aanbod af, maar toen ik naar buiten keek zag ik dat het was gaan regenen, en niet zo'n klein beetje ook. Ik keek naar Viktor, die me aankeek met een blik die 'Ik zei het toch' uitstraalde. 'Ik breng je wel, trek je jas aan!' Ik trok mijn jas aan en nam afscheid van Kirstine, die thuisbleef. Ze gaf me een knuffel. 'Hope to see you again soon!' zei ze terwijl ze met me meeliep naar de gang. Dat hoopte ik ook, want Kirstine bleek een super leuk meisje te zijn. We zwaaide naar elkaar terwijl ik naast Viktor in zijn Mercedes stapte en we reden weg. De grachten zagen er ineens niet meer zo gezellig uit met dit donkere weer en iedereen was het daar blijkbaar mee eens, want er was niemand te zien op de straten. Viktor reed het station voorbij. 'Je kan me ook gewoon bij het station afzetten hoor, dan ga ik met de trein want anders staat mijn fiets nog op het station.' Viktor schudde zijn hoofd. 'Je gaat echt niet in het donker naar huis fietsen hoor!' Ik keek hem aan. Zo schattig als hij bezorgd was. 'Maar dat doe ik wel vaker! Er is nog nooit wat gebeurd.' Viktor mompelde iets dat ik niet zo goed kon verstaan, maar ik meende iets te horen van 'Nederlanders en hun gefiets'. Viktor reed de snelweg op en de regen kletterde hard tegen de ramen en op het dak van de auto. Ik was nu wel blij dat ik toch maar wel op het aanbod was ingegaan. 'Je moet er hier af, want ik moet toch echt mijn fiets ophalen. Anders kan ik morgen niet op het station komen!' Viktor schudde dwars zijn hoofd. 'Je gaat maar met de bus dan.' Ik lachte hem uit. 'Ik woon in een gehucht, er gaan geen bussen vanuit mijn dorp.' Viktor leek even na te denken. 'Dan kom ik je wel halen, maakt mij niet uit. Maar ik ga je niet laten fietsen, want ten eerste regent het en ten tweede... Wat als er een enge man uit de bosjes springt en je hoofd eraf hakt! Dan vermoord je vader mij!' Ik moest hard lachen. 'Sowieso niet! Dan ga ik gillen en fiets ik heel hard weg.' Hij lachte ook. 'Dat doen we niet jongedame. Volgens de tom-tom zijn we er al bijna. Nog maar vijf minuten!' We reden de snelweg af en waren inderdaad al snel bij mijn huis. Viktor stapte ook uit de auto. 'Ik loop wel even mee, even hoi zeggen tegen je ouders!' Hij liep voor mij uit de oprit op, alsof hij er al veel vaker was geweest. 'Die deur?' hij wees naar de deur aan de zijkant van mijn huis, en ik knikte. Hij belde aan en mijn broertje deed open. Hij zette grote ogen op en keek verbaast van mij naar Viktor. Ookal had hij Viktor wel eerder ontmoet, hij was nog steeds een beetje flabbergasted. 'Hoi!' riep hij nog steeds verbaast maar ook enthousiast. 'Pap! PAP! MAM!' riep hij terwijl hij terug naar binnen rende en Viktor en mij in de deuropening achterliet. Viktor keek me grinnikend aan en haalde zijn schouders op, maar liep toen achter Isaac aan naar binnen. Mijn vader kwam ons nieuwsgierig tegemoet gelopen, terwijl ik de buitendeur achter mij dichtdeed en daarmee de storm buitensloot. 'Ah!' mijn vader schudde Viktors hand. 'Ik vroeg me al af wie Isaac aan het gillen had gekregen.' Viktor sloeg mijn vader lachend op zijn bovenarm. 'Sorry, maar ik moest je dochter even thuisbrengen. Ze was lui en wou niet fietsen.' Ik protesteerde beledigd. 'Dat is niet waar! Ik wou juist fietsen maar jij wou me niet naar het station brengen!' Mijn vader knikte goedkeurend naar Viktor. 'Heel goed! Wil je wat drinken?' Viktor knikte opgewekt en liep achter mijn vader aan naar de woonkamer. Mijn moeder keek verrast op van haar boek. 'Ik dacht al dat ik iets hoorde! Wat gezellig, ik heb net thee gezet!' Ze stond op en gebaarde uitnodigend naar de bank. 'Ga zitten! Wil je thee?' Viktor nam plaats op de bank en ik ging naast hem zitten. 'Heel graag, mevrouw!' zij hij uiterst beleefd en ik keek hem spottend aan. Zo beleefd was hij anders nooit. Hij zag het en gaf me een vette knipoog en kneep me even in mijn bovenbeen. 'Dus!' mijn vader ging naast Isaac op de andere bank zitten. 'Wat hebben jullie gegeten?' Ik vertelde over Viktors zusje en over de lasagna die Viktor had gemaakt. 'En je zusje Viktor, is ze nu alleen bij jou thuis?' Mijn moeder kwam ondertussen ook weer de kamer ingelopen en gaf ons een kop thee. Viktor glimlachte dankbaar naar mijn moeder. 'Ja, ik hoop dat ze het huis niet afbreekt.' Iedereen lachte. Een half uurtje later kondigde Viktor aan dat hij weer naar huis ging. Ik liep achter hem aan naar de voordeur en keek even snel achterom om te kijken of de rest in de woonkamer gebleven was voordat ik mijn lippen op de zijne drukte. Hij trok me hebberig tegen zich aan. 'Niet meer jaloers worden, he? Ik ben echt geen vrouwenverslinder.' Ik grinnikte verlegen en hij drukte een kus op mijn neus. Ik sloeg mijn armen om zijn middel en legde mijn hoofd even op zijn schouder. 'Ik ben hier morgen om kwart over acht, ja?' Hij kuste nog een keer in mijn haar. 'Hoeft niet hoor! Ik kan wel even vragen of mam me naar het station brengt.' Viktor stapte een stapje achteruit en trok pesterig aan mijn haren. 'Nee tijger, ik zie je morgen. Je drinkt altijd latte macchiato, toch?' Ik keek hem verbaast aan en knikte. 'Waarom wil je dat weten?' Hij haalde zijn schouders op en gaf me een laatste kus. 'Tot morgen tijger, lekker over mij dromen vannacht he!' Hij zwaaide lachend en liep naar zijn auto. Ik keek hem na totdat hij de straat uit was en ik zijn auto ook niet meer kon horen. Ik ging weer terug naar binnen en toen ik de deur had dichtgedaan, moest ik in mezelf giechelen.