We dineren met de gevaarlijkste man ever... wat klopt hier niet?

Jake probeert het uit te leggen. 'Jij bent de enige die dit water hoorde. Het is duidelijk jou moeder heeft de gave van het licht, en dan heb jij water.' Ik kijk hem verward aan. 'Maar ik dacht dat die Ashwin de kracht van het water had, dan kan ik dat toch niet meer hebben?' Jake schud zijn hoofd. 'Nee, het is alleen uiterst zeldzaam.' Amy knikt. 'Het is slechts 1 keer eerder voorgekomen.' 'Wat gebeurde er?' Ik zie dat ze ongemakkelijk naar Jake kijkt. 'Dat doet er nu niet toe.' Zegt hij geruststellend terwijl hij mijn hand pakt. Ik trek me los. 'Dat doet er wel toe. Ik kom straks misschien met iemand oog in oog te staan die dezelfde gave heeft, ik wil weten waar ik aan toe ben.' Zeg ik gefrustreerd. 'Goed dan, als mensen met dezelfde gave tegen elkaar komen te staan heb je een probleem, ze kunnen elkaar geen pijn doen zonder zichzelf pijn te doen.' Legt Ingrid. Oké, ze hadden gelijk. Ik had dit niet hoeven weten dus ik richt mijn aandacht snel weer op de rivier. 'En wat moet ik nu doen?' Vraag ik terwijl ik naar het kolkende water kijk. Jake kijkt bedenkelijk. 'Toen ik achter mijn gave kwam liet ik me leiden door mijn instinct.' Ik zucht en sluit mijn ogen. Langzaam vouw ik mijn handen tegen elkaar, de grijpende handen negerend. Opeens voel ik een enorme bron van energie stromen en ik open als herboren mijn ogen. Een gevoel van macht verspreid zich door me en ik lach hardop. Dit is geweldig. Voorzichtig spreid ik mijn handen en met die beweging spleet het water. Wauw, ik voel me net zo'n Mozes of hoe die heilige dude ook heette. Ik zie de rest bewonderend kijken. Dan voel ik een pijnlijke steek ik mijn maag en ik hap naar adem. Ik voel mijn kracht langzaam afnemen. 'Snel jongens, volgens mij hou ik dit niet heel lang vol.' Ze rennen naar de overkant, de handen kunnen hen niet raken, en ik ga hen achteraan. Aan de overkant val ik uitgeput op de grond. 'Dit was heel dapper van je maar ook gevaarlijk.' Zegt Ingrid bezorgt. 'Goh je meent het? Dat had je niet eerder kunnen zeggen?' Vraag ik sarcastisch. 'Als je eenmaal je krachten hebt getraind hou je het langer vol. Het was echt bewonderenswaardig dat je het water zolang onder controle kon houden.' Stelt Jake me gerust. Ik bloos. Als ik op sta wankel ik op mijn benen. 'Kom maar op mijn rug.' Bied Yuriko aan. Ik wil protesteren maar ik voel dat het geen zin heeft en ik nestel me tussen haar schouderbladen.

We komen nog langs tientallen vallen tot Eric stil staat. Op dat moment horen we woest gebrul. 'Ik denk dat we om moeten draaien.' Zegt Ingrid droog. Eric schud zijn hoofd. 'Nee, we moeten langs dit monster, dit leid naar het hart van de doolhof en ik heb zo'n vermoeden dat Amy en Sera daar zullen zijn.' Ingrid trekt een beetje wit weg. 'Enig idee wat voor een monster het is?' Vraag ik. Hij snuift diep en werpt dan een ongelukkige blik op Ingrid. 'Het is een hydra.' Ik zie duidelijk de angst in haar ogen, dit gaat niet lukken zo. Ik stijg af van Yuriko en pak Ingrid haar hand. 'Hoe zijn je reflexen als je niets kan zien?' Ze kijkt me verbaasd aan. 'Op zich best goed, we oefenden altijd met Kate. Hoezo?' Ze kijkt me vragend aan. 'Vertrouw je me?' Vraag ik haar vraag negerend. Ze knikt vol overtuiging. 'Maar waarom?' Vraagt ze verward. 'Er is een grote kans dat je verstijft als je de hydra ziet. Als we je blinddoeken en ik je vertel wat te doen, zou je dat durven.' Ze kijkt me aan alsof ik gek geworden ben. 'Dit is zeker de enige manier.' Zegt ze twijfelend. Ook Eric mengt zich in het gesprek. 'Ik vind het een goed idee, en trouwens wij zijn de hele tijd bij je.' Dan neemt ze een besluit. 'Goed, ik doe het.' Ik geef haar een knuffel. 'Je bent zo dapper.' Fluister ik in haar oor. Dan doe ik voorzichtig een stuk stof voor haar ogen. 'Zijn we er klaar voor?' Vraagt Jake voor de zekerheid. Iedereen knikt en dan gaan we de hoek om.

De hydra is enorm! 1 van zijn hoofden probeert gelijk Eric op te eten maar Jake trekt hem weg. Dan zie ik dat een hydra kop op Ingrid afkomt. 'Ingrid, rechts op 3 uur!' Gil ik terwijl ik naar haar toe ren. In een reflex schiet ze een pijl naar de hydra en ze raakt. 'Goedzo, recht in de roos!' En zo vechten we met z'n vieren tot de hydra een doodskreet slaakt en levenloos op de grond valt. Ingrid doet haar blinddoek af en ze loopt aarzelend naar het dode monster. 'Ingrid, je hoeft dit niet te doen.' Zegt Eric geruststellend. Ze schud haar hoofd. 'Ik wil van die angst af, straks gebeurt er iets met 1 van jullie doordat ik niet normaal functioneer, alleen omdat ik bang ben.' Zegt ze dapper. Voorzichtig laat ze haar hand langs de kop van de hydra glijden en ze sluit haar ogen. 'Ik hoop dat het nu minder erg is.' Verzucht ze.

'Tessa? Jake, Ingrid? Zijn jullie dat?' Ik draai me snel om. 'Amy!' Ik ren naar mijn vriendin en omhels haar. 'Waar is Sera?' Vraagt Ingrid bezorgt. Amy loodst ons mee. 'Toen we vielen heeft ze haar been gebroken.' Legt ze uit. Ik zie dat Ingrid in haar zak graait. 'Ik heb nog een beetje van dat genezende mos.' Zegt ze terwijl ze bij Sera neerknielt. Ze laat Sera het mos innemen en die slaakt een tevreden zucht. 'Ah, jullie zijn er allemaal.' Horen we een tevreden stem achter ons zeggen. Daar staat Kronos, nog steeds in zijn jongemannen gedaante. We trekken onze wapens maar hij wappert geïrriteerd. 'Dat is nou zo onbeleefd, kom doe die aardappelschilmesjes weg dan gaan we dineren.' Er komen weer van die levende doden aangelopen die ons dwingen mee te lopen. We komen in een chique dinerzaal maar alles zit onder het stof. 'Oh, jeetje. Ik ben hier ook al zo'n tijd niet geweest.' En met een knip in zijn vingers laat hij het stof verdwijnen. We worden allemaal gedwongen te gaan zitten en er verschijnen heerlijke gerechten voor ons maar niemand eet wat. We dineren met de gevaarlijkste man ever... wat klopt hier niet? 'Goed, ik wilde jullie uitnodigen voor een diner om uit te kunnen leggen waarom ik jou kroon stal. Het is namelijk een meester plan en het zou jammer zijn als jullie het niet meer kunnen horen. Dus geniet ook maar van het eten, het zal helaas jullie laatste maal zijn.' Zegt hij gemaakt droevig. Oké, dit klopt hier dus niet.