- VI.

Grace June Yorkwill.
De naam bleef telkens door Calum's hoofd spoken terwijl hij zijn hersens kraakte. Grace June Yorkwill. Zou het kunnen dat... Nee, dat zou te onwerkelijk zijn voor woorden. Ze was weg en ze zou nooit meer terug komen. Dit was gewoon pure toeval.
"Dus," begon Calum en hij schraapte zijn keel bij het horen van zijn schorre stem, "waar kom je vandaan? Ik heb je nog nooit hier in de omgeving gezien."
Het meisje knikte sloom. "Dat zou best kunnen. Ik woon een paar steden verderop. McKenna is m'n nicht en ik zou voor een paar weken hier verblijven," legde ze kort samengevat uit. Calum hoefde natuurlijk niet te weten dat ze hier wel langer dan een paar weken zou blijven. Daar zou hij ooit wel achter komen.
"Ah, maar McKenna heet geen Yorkwill van achternaam?" Calum fronste zijn wenkbrauwen. McKenna's achternaam was toch echt Johnson.
"Klopt, ik ben eigenlijk haar achternicht. Maar we zijn best close, achternicht klinkt daarom ook wat verder weg dan nicht." Grace wreef even met haar hand over haar arm. Ze kreeg het koud, ondanks de benauwde sfeer die er in de enorme huiskamer van McKenna hing.
Calum knikte. "Je zit hier dus ook niet op school." Domme conclusie, natuurlijk zat ze hier niet op school - ze had hem immers verteld dat ze een paar steden verderop woonde. Hoe dom kon hij zijn?
"Klopt," glimlachte Grace lief, "maar ik zal de tijd dat ik hier verblijf naar Red Valley High School gaan. Gewoon om niet weg te zakken, snap je." Ze draaide een pluk haar rond haar wijsvinger en keek met een minuscule glimlach in het niets. Ze had eigenlijk niet weg willen gaan, ze had hier nooit heen willen komen - natuurlijk was het leuk om bij McKenna te logeren, maar ze had niet terug willen keren naar Arizona. Nooit.
"Dan kom je bij mij op school!" riep Calum enthousiast uit.
"Word vast gezellig," grijnsde Grace.
Calum wist het toen zeker, vooral na het zien van die herkenbare grijns.
"Zeg, kennen wij elkaar niet?" vroeg de jongen.
Grace haalde haar schouders op. "Waar zou ik je van moeten kennen? Ik ben hier pas voor de tweede keer. En de laatste keer dat ik hier was is jaren geleden." Ze had niet gelogen.
"Ik heb gewoon zo'n soort gevoel dat wij elkaar al eens eerder hebben ontmoet. Misschien vergis ik me en haal ik je door de war met een ander meisje," mompelde Calum totaal in de war gebracht. Hij wist toch zeker dat hij haar ergens van zou moeten kennen. Misschien had hij haar een keer op de televisie gezien? Nee, vast niet. Grace leek hem niet zo'n soort meisje dat graag op televisie verscheen.
"Dat kan best," mompelde Grace terug, al wist ze niet zeker of Calum haar gehoord zat. Hij leek zo erg in gedachten te zitten. "Ik heb het best wel warm, hoe zit dat met jou?"
Verdwaasd keek Calum op. "Huh, wat is er?" mompelde hij.
"Ik zei dat ik het best warm had, en jij?"
"Oh," mompelde Calum, "ja, ik heb het ook best warm. Zullen we een rondje lopen of even naar buiten gaan, of zo?"
Grace knikte en stond met een kleine glimlach op. Calum merkte dat het meisje niet erg lang was. Zelf ging hij ook staan en torende zo'n anderhalve kop boven haar uit. Ondanks dat Grace vrij klein was, had ze opmerkelijk lange benen. Mooie benen, met kleine voetjes die omhuld waren door een paar witte hoge Converse AllStars.
Een kleine glimlach groeide rond Calum's lippen toen hij voelde hoe ze zijn arm vast pakte, waarschijnlijk om te voorkomen dat ze elkaar in de menigte kwijt raakten. De twee baanden zich een weg naar de voordeur om vlug naar buiten te glippen - allebei wilden ze even ontsnappen aan die akelige drukte in het huis van McKenna.
En ineens popte er iets op in Calum's hoofd. Grace June Yorkwill...
Grace June Yorkwill...
Grace June Yorkwill...
June Yorkwill...