1 Op naar het vliegtuig

‘John wakker worden, vandaag is de grote dag! Ja zoals je hoort woon ik niet alleen, ik woon nog bij mijn moeder, maar niet voor lang meer! Want ik ga vandaag emigreren! En ja helemaal alleen, ik hou namelijk van spanning en avontuur, dus ik kan het wel aan.

Op klim vakantie was mijn moeder wel mee, maar aan haar had ik toch niks. Het enige wat ze deed was lui op haar schommelstoel toekijken en roepen: ‘Doe je wel voorzichtig John!’ en ‘Pas je op dat je niet valt!’ Dus nu ga ik lekker alleen. ‘Kom je nog?’ ‘Ja ik kom er al aan.’

‘Nou kijk John, ik heb een speciaal ontbijt voor je gemaakt omdat dit je laatste dag is hier in New York.’ ‘Nou bedankt mam.’ Nu is het zo ver mijn laatste spullen pak ik in, ik ben helemaal klaar om weg te gaan. ‘ Mam! Alles ligt in de auto we kunnen weg.’ ‘Nee nog niet kijk hier heb je een lunch box met eten voor de hele week want, misschien is het wel een week lopen naar de winkel.’ ‘Dan koop ik toch een auto of fiets maar, stop er maar bij.’ ‘Hier heb je nog een koffer met allemaal warme spullen die ik voor je heb gehaakt en gebreid.’ ‘Oké stop er maar bij. Kunnen we nu dan weg?’ ‘Heb je alles dan kan het?’ Ja dat zei ik net ook al.’

We zijn aangekomen op het vliegveld. Het is herfstvakantie dus lekker druk. Gelukkig maar want, dan zien ze niet dat mijn moeder mee is. Wat jullie nog niet wisten is dat ze knal rood haar heeft. Dus ik doe net of ik haar niet ken want, als ik achter me kijk zie ik dat iedereen naar haar kijkt. Ik loop naar de balie om mijn ticket te laten checken als ik er bijna ben schreeuwt mijn moeder: ‘John! Wacht eens op mij!’ Iedereen kijkt ons aan en weet nu dat Mariah mijn moeder is. Ik schaam me dood! Maar gelukkig wordt er wanneer mijn kaartje is gecheckt omgeroepen dat iedereen van mijn vlucht moet instappen. Ik loop extra hard naar het vliegtuig maar, dan hoor ik achter me ‘John loop is niet zo hard! Ik ben niet zo snel!’ Dus ik ga maar langzamer lopen want, nu weet iedereen toch al dat Mariah mijn moeder is.

Even later zijn we aangekomen bij het vliegtuig. Ik neem afscheid van mijn moeder en stap het vliegtuig in, daar ga ik zitten naast Margaret en Momo twee vrienden die ik vorig jaar toen ik naar de Alpen ging had ontmoet.
Het vliegtuig stijgt op ik zwaai mijn moeder uit en ondertussen laat Momo mij een foto zien van het Stelise gebergte waar de zon opkomt en vertelt dat hij die een tijdje gelden had gemaakt. Hij stopt de foto weg want we zijn op vlieghoogte en je mag lopen.