Chapter O5

2 weken eerder
‘’Degene die jullie over ongeveer twee weken gaat interviewen is bekend. Het is een meisje van 17 jaar geworden genaamd Jennifer Mortez.’’ Verteld onze manager ons. Ik zucht en zak wat onderuit op de bank waar ik momenteel zit. Jahoor, een meisje van zeventien, die waarschijnlijk een enorme fan is. En nee, ik heb geen hekel aan mijn fans, natuurlijk niet. Maar het zijn niet voor niet fans. ‘’En het is dus over twee weken?’’ Vraagt Louis. De manager knikt, en kijkt dan kort naar mij, met een licht waarschuwende blik. Oke, ik mag dus niet weer reageren. Dus sta ik maar op en loop ik het kamertje uit. Ik vind het simpel weg geen goed idee.

Nu, twee weken later is het dus zover. Over ongeveer een kwartiertje begint ons interview met het meisje genaamd Jennifer. Iedereen is helemaal enthousiast, behalve ik en ze hebben me al ontzettend vaak gevraagd wat er nou is, maar als ik het uitleg snappen ze het niet. ‘’Mannen, ik heb net even kennis met haar gemaakt, ze is erg vriendelijk en Harry’’ Hij stopt even met praten en kijkt mij aan. ‘’Ze is geen fangirl’’ Maakt hij zijn zin af, waardoor de andere jongens beginnen te grinniken. ‘’Dus ze vind ons niks?’’ Dan zie ik namelijk als nog het nut niet, als ze ons toch niks vind. Meteen schud hij zijn hoofd, ‘’Ze vind wel dat jullie mooie muziek maken’’ Glimlacht hij. Ik knik, Beter.

Achter de andere vier jongens aan loop ik mee de studio in, zodra ik binnen ben zie ik Jennifer, die inmiddels Zayn al een hand geeft staan. Ze ziet er mooi uit. Ik slik en herpak me weer. Nee Harry, niet doen. Het moment dat ik haar een hand geef kijk ik haar kort aan waarna ik naar mijn stoel toe loop. ‘’ ’Als eerste wil ik jullie allemaal bedanken voor deze kans….’’ De rest van haar verhaal volg ik al niet meer.

‘’… Harry?’’ Meteen kijk ik op, maar ik weet helemaal niet wat er gevraagd is. Toch blijft mijn blik bij het meisje dat net mijn naam heeft gezegd hangen. Een aantal seconden lang kijkt ze terug. ‘’Sorry, wil je de vraag nog eens stellen?’’ Snel went ik mijn blik naar links. ‘’Eh ja tuurlijk, naar welk land kijk je het meeste uit en waarom?’’ Na even na gedacht te hebben geef ik antwoord op haar vraag. Blijkbaar was dit de laatste vraag. Ze blijft nog even om een kopje thee te drinken en ze praat wat met de andere mensen in de kamer. Opnieuw ben ik niet aan het opletten.

‘’Ik wil jullie nog een keer bedanken voor dit interview, ik had geen betere envelop kunnen trekken’’ deze zin horende kijk ik haar weer aan. Ze staat op om ons allemaal een hand te geven en loopt dan het pand uit.

‘’Jongens, hadden wij haar niet nog wat beloofd?’’ kucht de manager. Mijn ogen worden groot. Shit, en ik had gedacht dat dit de laatste keer was geweest dat ik haar zou moeten zien. Misschien moet ik het maar gewoon proberen..

– beetje onlogisch hoofdstuk misschien? Maar ik denk dat het allemaal nog wel duidelijk wordt na een paar hoofdstukken. Kleine uitleg misschien; Ik heb hier misschien een beetje mezelf in Harry verwerkt, ik heb ook heel vaak iets wat dan niemand snapt, en dat zijn dan natuurlijk niet dit soort dingen als Harry nu heeft, maar vaak wordt ik niet begrepen.