OO9

Na een minuut vind ik eindelijk het gevoel in mijn ledematen terug. Zo langzaam als mogelijk is begin ik in de richting van het trappenhuis te lopen in verband met de volgende les. Mijn hartslag begint weer in een wat menselijker ritme te slaan en ik durf weer door mijn neus te ademen, niet meer bang de onverwacht prettige lichaamsgeur van Draco in te ademen. Ik was geschrokken van zijn plotseling heftige reactie en had naar adem gesnakt. Wie zou kunnen denken dat hij zo lekker zou ruiken. Ik ril. Moet je mij nou eens dom zien reageren. Alsof Blaise niet lekker ruikt. Alle jongens hebben een lekkere mannelijke geur, dat heeft de natuur zo bepaald zodat de dames zich wat sterker aangetrokken voelen. Absoluut geen rede om me schuldig te voelen.

Ik heb geen idee waar het vandaan komt maar het is wel degelijk zo, ik voel me zo schuldig als een klein kind met een gestolen snoepje. Ik weet niet hoe onze discussie hierin heeft kunnen eindigen.

Terugdenkend aan onze discussie word ik weer kwaad. Hoe kan Draco zoiets nou doen terwijl hij Blaise zijn beste vriend noemt? Ik geloof best dat er in dit verhaal ook een grote rol weg is gelegd voor Vera maar dan nog. Ervan uitgaand dat Draco me dit in vertrouwen heeft verteld neem ik me voor er niets over te zeggen tegen Blaise. Aangekomen bij de les merk ik dat Draco me weer volkomen negeert. Ook Blaise heeft nog steeds geen oog voor me en ik neem me direct voor om straks al onze akkefietjes van de afgelopen dagen uit de wereld te helpen. Deze keer moet ik dan maar degene zijn die toegeeft. Dus als McGonnagall eindelijk aangeeft dat de les voorbij is grijp ik Blaise zijn hand en trek hem mee het lokaal uit.

Hij protesteert niet en volgt me keurig naar een van de binnenhofjes van het kasteel. Daar gaan we naast elkaar op een stenen bankje zitten in het middagzonnetje. “Het spijt me dat ik gisteravond zo chagrijnig tegen je deed. Ik had me niet zo aan moeten stellen.” Zeg ik na een tijdje zachtjes. Hij beweegt wat onrustig naast me. “Misschien had je ook wel een beetje het recht zo tegen me te doen. Ik daarentegen heb niet het recht jou te vertellen wat je wel en niet mag doen.” Antwoord hij doelend op ons eerdere gesprek over Quidditch. Hij slaat zijn arm om mijn schouder en trekt me wat dichter tegen zich aan. “De kwalificaties zijn zondag. We kunnen samen heen.” Ik nestel me wat dichter tegen hem aan en zucht tevreden. “Dan kunnen we ons weer even bewijzen tegenover meneer de aanvoerder.”

Hij knijpt even in mijn schouder en ik voel hem diep zuchten. “Houdt meneer de aanvoerder maar te vriend. Straks neemt hij voor de lol een andere Chaser.” “Dat doet hij toch niet. Quidditch staat boven ons gekibbel.” En dat is waar. Draco en ik zijn onze vete bijna compleet vergeten op het moment dat we op een bezem stappen voor een wedstrijd. Die enkele budger die hij op me af heeft geslagen tijdens een training buiten kijf gesteld dan. Als Seeker van het team heeft hij de belangrijkste rol. Blaise en ik mogen wel gigantisch ons best doen willen we een zodanig aantal punten scoren dat het andere team niet wint bij het vangen van de Snitch.

Wetend dat het weer goed zit tussen ons genieten we nog even van het zonnetje op ons gezicht en dan moeten we helaas weer naar de volgende les.