Hoofdstuk 23

Een maan later was Wit, die nu Witkit heette, weer helemaal opgeknapt, en dat zag Kleinstaart maar al te goed. Ook al was ze dan geen leerling meer, in haar vrije tijd hing ze nog veel rond bij Groenbloem, Graskit, en Witkit. Op een dag zou zij ook kittens hebben, en ze kon niet wachten tot die dag kwam. Maar daarvoor had ze wel eerst een partner nodig, en ze wilde wel echt van hem houden, en het niet na een paar manen weer verbreken.

Het vooruitzicht van de schaduwclan zag er goed uit. Ook al waren er katten tegen dat, de buitenstaanders, zoals ze de drie in de kraamkamer noemden, zich bij Schaduwclan hadden gevoegd. Maar ze hadden juist kittens nodig, dat zouden ze maar eens moeten gaan inzien. Ook verwachtte Lichtvacht, de nieuwbenoemde commandant, kittens. Van haar partner Donkerstreep. Maar alleen haar kittens waren niet genoeg als de clan wilde overleven, en het zou ook lang duren voordat Lichtvacht's kittens geboren worden.

Opeens schoot het haar te binnen dat Witkit nog twee nestgenootjes had. Die zouden nu ook ongeveer hier ergens moeten zijn in de buurt van vierboom. Want ze zouden vast de geur van de witte kitten zijn gevolgd, als ze met hun moeder zijn was dat al zeker. 'Mosklauw!' riep ze. Kleinstaart zag de donkere tabby kater op haar afkomen. 'Wat is er?' vroeg hij. 'Nou ik zat te denken, als Witkit's familie nog leeft, zullen ze vast haar geur gevolgd zijn, en dus zullen ze nu ergens in de buurt van vierboom kunnen zijn. En waarschijnlijk is dat ook zo. Dus, hoe zou je het vinden om nog eens te gaan zoeken? Samen, dan hebben we een grotere kans om ze te vinden!' mauwde Kleinstaart. Ze keek Mosklauw hoopvol aan, Witkit had het recht op haar familie.