14

We liepen de trappen op en mijn vader was naast Viktor en mij komen lopen. Ze hadden gesprekken over ingewikkelde voetbal dingen waar ik niets van snapte. Mijn broertje ging naast mijn vader lopen en luisterde goed. Ik ging naast mijn moeder lopen en we keken naar de foto's die aan de muur hingen. 'Leuke jongen, die Viktor.' fluisterde ze zacht genoeg zodat de rest het niet zal horen. Ik grinnikte. 'Ja hé? Mila en ik hebben cijfers gegeven aan alle konten van de spelers. Ik geloof dat Viktor een 9,5 was.' Mijn moeder keek naar Viktor, die voor ons liep en niets door leek te hebben. 'Ja, dat snap ik heel goed. Maar waarom geen 10?' Ik haalde mijn schouders op. 'Die van Veltman is mooier, let straks maar op!' We lachte allebei, en de jongens voor ons keken nieuwsgierig om. 'Niets aan de hand!' Zei ik, en ik wuifde het met mijn hand weg. 'Zijn we er al bijna, vrouwenverslinder?' Viktor keek me bozig aan. 'Dat je me zo noemt als we samen zijn is prima, maar niet als je ouders erbij zijn, nu hebben ze vast een slechte indruk van mij!' Hij keek mijn moeder aan. 'Ik ben heel lief en absoluut geen vrouwenverslinder, mevrouw!' Hij kwam tussen mij en mijn moeder in lopen. Mijn moeder lachte. 'Ik geloof je, hoor. En als je het wel was had het me alsnog niets uitgemaakt, want je bent alleen maar een collega van mijn dochter, en dus niet haar scharrel!' Hij glimlachte nu. 'Ik weet eigenlijk niet wat een scharrel is, maar ik denk dat u gelijk heeft.' Hij gaf mij een overdreven knipoog, en ik sloeg waarschuwend tegen zijn arm. Mijn broertje was de enige die het zag, want ik hoorde hem zenuwachtig grinniken. 'We zijn er!' zei Viktor toen we aan het einde van de gang waren. Hij deed de deur van de skybox open en liep naar binnen. Ik zag Mila met haar familie al aan een tafel zitten. Ze zwaaide en wenkte me. We liepen naar haar toe en ik stelde me voor aan Mila's familie. Mijn familie volgde mijn voorbeeld. Viktor ging naar de bar en vroeg om een water. Toen hij me zag kijken, wenkte hij me met zijn hoofd. Ik liep naar hem toe terwijl mijn ouders en mijn broertje bij de rest aan de tafel ging zitten. Toen ik bij Viktor was aangekomen, boog hij zich een beetje naar me toe. 'Weten je ouders eigenlijk wel dat je bij mij hebt geslapen?' vroeg hij zacht. 'Nee.. Ik wil dat nog even niet vertellen, voordat ze gekke dingen gaan denken.' Hij knikte. 'Ik snap het, ik dacht het al aan je gezicht te zien toen ik je hand pakte net.' Hij nam een slok van zijn water. 'Wil je ook wat drinken?' Ik knikte en hij bestelde een ijsthee voor me. Ik keek hem verbaast aan. 'Hoe wist je dat ik een ijsthee wilde?' Hij keek me onschuldig aan. 'Omdat je op de club ook altijd ijsthee bestelt.' Ik trok mijn wenkbrauwen op. 'Ben je me nou in de gaten aan het houden?' Viktor grijnsde, zijn ogen keken ondeugend. 'Ja, ik hou je al in de gaten vanaf het moment dat ik je voor het eerst zag.' Ik bloosde en hij zag het. 'Is de wilde tijger nou rood aan het worden?' Ik sloeg hem op zijn bovenbeen. 'Niet grappig! Ik kan er niks aan doen, dan moet je maar niet zulke dingen zeggen!' Hij keek me vermakelijk aan. 'Misschien ga ik het nu juist wel vaker doen, ik vind het wel schattig.' Ik keek snel de andere kant op. De glazen muur keek uit op het veld. 'Mooi uitzicht, hé?' veranderde ik van onderwerp. Viktor trok aan mijn trui om mijn aandacht weer te trekken. 'Ik wil je zo graag zoenen.' fluisterde hij in mijn oor toen ik weigerde naar hem te kijken. Hij hield mijn trui stevig vast. 'Doe nu maar even niet.' mompelde ik zachtjes terug. Hij hield me nog steeds vast en hij zuchtte. 'Maar toch wel later vandaag?' Ik beet op mijn lip. 'Niet waar mijn ouders bij zijn.' Hij liet me los. 'Waarom niet? Schaam je je voor mij?' Ik schudde mijn hoofd. 'Natuurlijk niet, sukkel. Maar we hebben helemaal geen relatie ofzo, dus dan is het een beetje raar.' Hij leek even na te denken en knikte toen. 'Ohja, ik was dat even vergeten. Je hebt gelijk.' Hij klopte op mijn hoofd. Ik moest lachen om zijn gezicht. 'Je bent echt grappig als je zo doet.' zei ik en ik pakte mijn ijsthee van de bar. 'Kom je bij ons zitten?' Ik ging hem voor naar de tafel. Mila kneep in mijn knie toen ik naast haar kwam zitten. 'De verliefdheid straalt van jullie hoofden af.' mompelde ze zacht. Ik schoof mijn stoel wat dichter naar de tafel. 'Waar is jouw boy dan?' Ik doelde natuurlijk op Nicolai. Op dat moment ging de deur open en kwam Nicolai binnenlopen, met Anne en Jasper. Mijn broertje trok aan mijn arm. 'Cillessen!' piepte hij, en ik kon het niet helpen om te glimlachen, het was zo schattig. Ze kwamen naar ons toe. 'Daar zijn jullie!' zei Anne blij en ze stelde zich voor aan de mensen die ze nog niet kende. 'Dames, ik heb jullie nodig. En jongens, jullie moeten even naar de trainer.' Ik schoof mijn stoel achteruit. Ik wenkte mijn broertje en liep naar Jasper toe, die met Nicolai bij de bar stond. 'Jasper! Dit is mijn broertje Isaac.' Ik had Jasper vorige week al verteld dat mijn broertje zijn grootste fan was. Jasper stak zijn hand uit naar Isaac. 'Hoi Isaac, je zus heeft me al over je verteld.' Isaac glunderde en schudde zijn hand. 'Ik vind je echt de beste keeper op de wereld!' Jasper keek vrolijk. 'Dankje!' Ze maakte een foto en Isaac maakte er ook nog één met Nicolai en Viktor, en toen moesten we gaan. Onze familie bleef in de skybox. Zodra de deur achter ons dicht ging, pakte Viktor mijn hand. 'Nu mag het wel!' zei hij, en hij speelde met mijn vingers. Ik voelde die gekke kriebels weer.