13

Mijn slaapkamerdeur vloog met een knal open. Ik schrok wakker en keek slaperig op. 'Feline! Feline!' Isaac sprong hyper door mijn kamer. 'Hoe laat gaan we weg?' Ik trok de dekens over mijn hoofd. 'Hoe laat is het?' mompelde ik. 'Half 10!' riep Isaac uit. Ik zuchtte. Ik had dus nog gewoon een half uur langer kunnen slapen. 'We moeten er om half 12 zijn, dus we gaan om kwart voor 11 weg. En nu even mijn kamer uit, want dan kan ik nog een half uur slapen.' Ik hoorde hoe Isaac mijn kamer uit rende en ik deed mijn best om nog even door te slapen, maar dat lukte natuurlijk niet. Ik pakte mijn iPhone van mijn nachtkastje af. Mijn hart maakte een sprongetje toen ik zag dat ik een appje had van Viktor. Spannend hoor, vandaag ga ik je ouders ontmoeten!! Ik giechelde en stuurde een berichtje terug. Gelukkig zijn het niet je schoonouders! Ik was gelijk niet meer moe. Ik sprong uit bed en pakte de tas die Anne mij vrijdag had meegegeven. Hier zat de outfit in die ik aan moest. Met het tasje in mijn ene hand en mijn telefoon in de andere liep ik naar de badkamer, waar ik de douche aanzette. Ik trok mijn pyjama uit en stapte onder de warme stralen van de douche. Na een tijdje bonkte mijn broertje op de deur. 'Fee, ben je al bijna klaar? We gaan zo ontbijten en dan gaan we weg!' Ik riep terug dat ik eraan kwam en ik draaide de douche dicht. Ik keek op mijn telefoon hoe laat het was. Kwart over 10, shit, nu moest ik nog opschieten ook. Ik deed mijn haar in een handdoek en trok de kleren uit de tas. Een donkerblauwe trui met het Ajax logo erop. Ik trok er een zwarte spijkerbroek onder aan en haastte me naar beneden. De ontbijttafel was inderdaad al gedekt. Mijn broertje liep zenuwachtig door de keuken. 'Zal ik mijn Ajax shirt aandoen?' vroeg hij me. Ik plofte neer op een stoel. 'Doe wat je niet laten kan!' gaf ik als antwoord en ik nam een slok van mijn sinaasappelsap. Ik begon mijn brood te smeren en mijn ouders kwamen ook aan tafel zitten. Isaac was naar zijn kamer gerend om zijn Ajax shirt te pakken. Mijn moeder aaide over mijn rug. 'Ik heb er zin in, het wordt vast een geweldige dag!' zei ze glimlachend, en ook mijn vader was in een buitengewoon goede bui. 'Ik ben benieuwd naar je collega's Feline, je hebt al zoveel over ze verteld!' Ik keek ze dankbaar aan terwijl ik mijn brood in mijn mond propte. 'Ik ben blij dat jullie met me mee willen gaan!' zei ik, en ik gaf ze allebei een kus. 'Ik ga nu even mijn haar doen enzo!' Ik rende de trap op, waar Isaac op de gang voor de stond. 'Je ziet er goed uit, Isaac!' zei ik, en ik aaide hem door zijn haar. Ik moest wat aardiger zijn voor hem, hij was gewoon enthousiast en zenuwachtig. Isaac straalde. 'Mag ik Cillessen nou ontmoeten?' vroeg hij bijna smekend. Ik knikte. 'Ze weten al dat je komt.' Isaac sprong op en neer. 'Yes!' Hij gaf me een knuffel en ik glimlachte. Ik liep mijn kamer in en hij volgde me. Hij ging op mijn bed zitten en keek toe hoe ik mijn haar en make-up deed. Hij vertelde honderduit over hoe geweldig hij Cillessen vond en hoe zenuwachtig hij was. Ik deed mijn mascara op. 'Isaac, wat vind jij eigenlijk van Viktor Fischer?' Isaac keek me verbaast aan. 'Hij kan vet goed dribbelen en goals maken, maar hij heeft al heel lang niet meer gespeeld. Waarom vraag je dat?' Zijn gezicht veranderde langzaam in een grijns. 'Ben je verliefd?' vroeg hij. 'Nee!' riep ik terug, maar ik voelde hoe ik rood werd. Isaac moest lachen. 'Tegen niemand zeggen! Al helemaal niet tegen mama en papa!' fluisterde ik terwijl ik naast hem kwam zitten. 'Je kan me toch vertrouwen zus! Ik zeg niks, dat beloof ik!' Hij gaf me een knuffel. 'Jongens! We gaan!' Mijn moeder stond onderaan de trap. We sprongen op en rende bijna de trap af.

Om iets voor half 12 kwamen we aan bij de ArenA. 'Je moet in de ArenA parkeren pap, daar heb ik een parkeerkaart voor gekregen.' vertelde ik tegen mijn vader die achter het stuur zat. Hij knikte. 'En waar moeten we dan heen?' Ik dacht na. Dat was een hele goede vraag. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik weet het niet, ik bel wel even.' Ik pakte mijn telefoon en toetste het nummer van Anne in, maar er werd niet opgenomen. Ook bij Mila ging hij na een tijdje over op de voicemail. We hadden ondertussen een plekje gevonden en we stapte uit de auto. Ik dacht even na. 'Niemand neemt op.' zei ik toen iedereen me vragend aankeek. Ik keek een beetje twijfelachtig naar het nummer van Viktor, die ik zojuist geopend had. Hij zou niet spelen in verband met zijn blessure, dus ik wist ook niet of hij er al was. Ik besloot toch maar te bellen. Na twee keer over gaan werd er al opgenomen. 'Tijger!' riep hij opgewekt. Ik lachte. 'Fischer! Ben je al in de ArenA?' vroeg ik, en hij antwoordde met een 'ja.' 'Top, want ik weet dus niet waar ik naar binnen moet. Ik heb ook nog geen crew pas ofzo.' Het was even stil aan de andere kant. 'Waar ben je nu?' 'In de parkeergarage.' Ik hoorde een deur open gaan op de achtergrond. 'Kom naar de ingang naast de Ajax fanshop, ik kom je daar ophalen.' Ik wenkte mijn familie. 'Dankje Vik! Tot zo!' We liepen richting de uitgang van de parkeergarage. 'Ik ben zenuwachtig hoor Feline, ik ga je ouders ontmoeten!' zei hij pesterig, en ik lachte. Stiekem was ik wel een beetje zenuwachtig. 'Oke, doei vrouwenverslinder!' Viktor begon te protesteren, maar ik hing midden in zijn zin op. Mijn vader keek me grijnzend aan. 'Heb jij het nummer van Viktor Fischer? Doe je goed!' Ik haalde mijn schouders op. 'Tsja, is altijd handig.' Ik had mijn ouders niet verteld dat ik met hem was uit geweest en laat staan dat ik had verteld dat ik bij hem had geslapen. Ik had gewoon gezegd dat ik bij Mila was gebleven. We naderde de ingang naast de fanshop. Ik zag de brede bewakers al staan en ik wist dat het zonder de hulp van Viktor niet ging lukken. Toen we voor de bewaking stonden, zag ik Viktor nog nergens. De bewaker voor me keek me vragend aan. 'Ik moet hier werken.' zei ik tegen de man. Hij lachte me uit. 'Dat zeggen ze allemaal.' Hij ging weer verder met het praten tegen zijn collega. Net toen mijn vader wat tegen de bewaking wilde zeggen, zag ik Viktor aan komen lopen. Ik stootte met mijn elleboog tegen mijn vaders arm en zwaaide naar Viktor, die door de draaideur naar ons toekwam. 'Hoi!' zei hij toen hij buiten stond. Hij gaf me een crew pas en stelde zich voor aan mijn ouders en broertje, en die laatste stond bijna te springen van enthousiasme. Hij gaf hun ook een backstage pas en mompelde iets tegen de bewaker die knikte. 'Sorry.' zei de bewaker glimlachend tegen me. Ik haalde mijn schouders op. 'Geeft niet!' zei ik terug, en Viktor pakte mijn hand. Ik schrok hier nogal van, want mijn ouders stonden naast ons en die wisten natuurlijk van niks. Viktor leek het door te hebben, want hij liet me snel weer los. 'Komen jullie? Ik breng jullie wel even naar Anne en Mila.' Hij liep naast me terwijl we door de draaideuren naar binnen liepen.