H 1

Met knieen over elkaar en het rokje waar ik stiekem nog een broekje onderaan had getrokken, had ik tussen mijn benen gepropt. Zwijgend concentreerde ik op de toets die we moesten maken.
Het was een drama, ik voelde me niet prettig met de ogen die me dolgraag wilde aankijken.
De seconde tikte voorbij en al snel was daar het geluid van de bel. Eindelijk ik was al benieuwd wanneer het geluid mijn oren waarschuwd dat ik hier zo snel mogelijk wegmoet.
Ik keek vanuit mijn ooghoek naar twee meiden die opstonden. Ze liepen heel rustig langs me en een van de meiden boog zo naar voren dat ik uitkijk had op shirt, waarbij de hals laag was en haar cup D uitstaken.
Niet dat ik er geen problemen mee heb, maar om dan zo te gaan staan dat de docent haar ondergoed zou zien, was niet helemaal de bedoeling. En ik was daar ook niet echt gechameerd door. Heel eerlijk gezegd ik hou niet van meiden met grote borsten.
Ik slik en keek met een roodaangelopen hoofd weg.
Shit, wat moest ik doen.
Spontaan stond ik op en bleef naar de tafel kijken en greep naar mijn tas. Ik liep gehaast het lokaal uit en stopte pas bij mijn kluisje, waar ik op adem kwam voordat ik ook mijn handelingen ging verichten.
Ik opende mijn kluisje en stopte de boeken erin die ik niet meer nodig had voor deze dag en bekeek me kort in de spiegel. Mijn moeder drong zo erg aan om mijn haar te blonderen.
Het was in een vrouwelijke model gebracht en viel aan beide zijdes langs mijn oren naar beneden. Het was gelukkig niet langer dan mijn schouders.
Daar rondom mijn gezicht, begon het al te groeien. De zwarte haartjes waren nog kleine puntjes, maar ze waren er al wel.
Als mijn moeder er hier van hoort, vermoord ze me. Ik baal er wel van, eindelijk iets van wat mannelijk is, moet ik het scheren of epileren.
Mijn vrienden vragen zich vaak af waarom ik van die schone handen en nagels heb en geen puistjes. Ik wilde zeggen dat ik om de week naar een specialiste ga, maar zij hoefde dat absoluut niet te weten.
Zuchtend gooi ik mijn kluisdeur dicht en loop zo rustig mogelijk richting de uitgang.

Thuis gooi ik mijn tas op de trap en loop de woonkamer in waar mijn vader aan de keukentafel zijn boek aan het lezen was.
'Twen, hoe was school?' vroeg mijn moeder die in de keuken stond. Ze was met een pollepel in een grote pan aan het roeren was. Ik wees naar boven.
'Ik ga me even omkleden voor sport,' onderbrak ik haar en liep de trap op naar mijn kamer.
Ik had gelukkig nog een redelijke kamer voor zowel een jongen als meisje, mijn ouders wisten ook niet dat ik spullen had verstopt wat ik graag deed. Als mijn ouders erachter kwamen dat ik deze spullen had, dan zou ik echt problemen hebben. Ik gooi mijn tas op mijn bed en pak uit de kast mijn zwembroek die ik stiekem had gekocht.
Ik zat op wedstrijdzwemmen en omdat mijn ouders dat een sport vonden voor vrouwen.
Wat haat ik het om ouders te hebben die denken dat ik een meisje ben. Ze wilde heel graag een meisje tijdens de zwangerschap dus hielden ze het geheim tot de bevalling.
Mijn moeder was in schok toen ze mij kreeg, ze zei dat jongens sneller op het slechte pad kwamen en alleen maar dingen deden die niet met het gewone leven te maken hadden.
Het enige punt kwam toen ze me voor geen goud wilde wegdoen. Ik was te lief en ik ze zag dat ik de trekjes had van een meisje dus besloten ze me te houden en me te laten gedragen als een meisje.
Niet wetend wat ik moet doen, kijk naar de kast en sluit het voorzichtig en maakte me klaar voor sport.