1.1

Ochtends zijn de meest vermoeide momenten van een dag. Zuchttent drukte ik de wekker uit en stap moeizaam me bed uit. "Vanes! Je moet je nest uit!", riep ik uit de andere kant van de muur. Ik hoorde wat gebrom wat er op wees dat ze ontwaakt was. Ik kleedde me aan en deed de dagelijkse ochtendrituelen voordat ik de keuken betrad. Me moeder keek me liefdevol aan.
"Goedemorgen liefje, lekker geslapen?", zei me moeder.
Ik knikte en keek naar de boterham die voor me lag. Hij was belegd met ham en kaas, me favoriete broodbelg al zal ik zelf zeggen.
"Is Vanessa nog boven?"
Weer knikte ik terwijl ik me eten naar binnen propte en slokken van me melk nam. "Ze moet opschieten ik heb geen zin om nog langs te komen bij die kreng."
Me moeder grinnikte en begon ook aan het einde van haar ontbijt te beginnen.
Vanessa kwam binnen lopen en wenste onze goedemorgen. Haastig werkte ze haar ontbijt naar binnen terwijl ik al bij de jassen klaar stond. Ongeduldig keek ik toe hoe ze haar schoenen aan deed en haar jas pakte. "Doei mam!", zeiden we in koor.
We hadden een auto gekregen van onze ouders, eentje die we samen konden delen. Het was een zwarte mini die we tot onze bezit mochten noemen. Alhoewel me zus meer van het rijden is dan ik. Zoals altijd nam Vanessa plaats aan de bestuurderskant en startte de auto.
De weg van LaPush naar onze school in Forks was vredig. Door de bomen door, die eindelijk weer een beetje kleur kregen, zag je vogels die elk hun melodietje speelde.
Het geluid veranderde al snel van de groepen jongeren die hier rond het schoolgebouw bevonden. Enkeling gingen aan de kant toe Vanessa richting het parkeervak reed waar ze stond. We kwamen tot stilstand en liepen synchroon naar het schoolgebouw.
De kluisjes waren saai en oud. Dit was het moment dat we gescheiden gingen. "Zie je bij de pauze, Vanes.", me zus knikte en liep naar haar kluisje.

De les waar ik me moest bevinden was gym. In de kleedkamer kleedde ik om. Het t-shirt die ik droeg was bordeaux met de logo's van de school op de achterkant van het shirt. Daarbij droeg ik een matchende korte broek die de kleur wit hadden met een bordeaux kleurige streep aan de zijkant. Me haar bond ik in een staartje en stapte de gymzaal binnen. De ogen waren al gericht op de leraar die er al druk heen en weer aan het bewegen was. Ik probeerde zo voort te bewegen dat de leraar me niet zag. Totdat het fout ging en ik bijna struikelde. "Verdomme!", riep ik uit wrijvend aan me scheenbeen. De leraar keek geamuseerd toe."Dit zijn de gevolgen van te laat komen." Hij sprak die naar de leerlingen toe die grinnikend knikken. Vlug nam ik plaat op het bankje.
"Goede actie Val.", zei het meisje naast me, wie me vriendin was. Ze had haar schattige krullen in een staartje gebonden, naast haar pony waren er nog enkele loshangende plukjes. Ze droeg hetzelfde outfit als ik, als iedereen. Ik knikte instemmend naar het meisje.
We konden onze gesprek niet voorzetten, want we kregen een strenge blik van de leraar toe geworpen. We grinnikte nog even en volgde de aanwijzingen braaf.
We gingen badmintonnen. Ergens waar ik een hekel wel niet aan had, was dat badmintonnen. Onhandig sloeg ik de shuttle naar Meghan en zij weer terug. Zo ging het een tijdje door en al snel verveelde we ons. We begonnen te klieren en niet meer serieus te werk. Meghan schoot de shuttle aan, bijna, de andere kant van de zaal. Het was bijna, omdat hij tegengehouden werd door een grote sterke jongen. Verbaasd keek hij op. Geschrokken draaide ik me om naar Meghan, die streng gebaarde dat ik het moest gaan halen. Verslagen liep ik naar de shuttle toe die de jongen vast had. Hij had een bleke kleur wat afstak van zijn bruinen lokken en gouden ogen. Zijn spiermassa was al groot van een afstand, maar van dichtbij was het pas echt groot. De shuttle leek wel minuscule in vergelijking met zijn hand.
"Deze van jou?"
Ik knikte en griste het snel uit zijn handen en haastte me terug naar me plekje. Ik zag dat Meghan het niet meer vol hield. Het scheelde weinig of ze had het in haar broek gedaan. Ik keek haar aan met een dodelijke blik en speelde weer veder.

Ik kwam bij de kantine aan en zag Vanessa al zitten. Samen met me vriendin stapte ik op haar af en nam plaats naast haar. We vertelde beide onze gebeurtenissen en, zoals ik verwacht had, lag Vanessa dubbel. Net zoals Meghan. Ik zuchtte quasi-geïrriteerd en nam flinke happen van me boterham. Vanessa lachte weer, maar nu om het feit van hoe ik me boterham naar binnen werkte.
Toen ik merkte dat de Cullens naar binnen kwam stootte ik me zus me aan. "Die brede was het.", fluisterde ik, alsof hij me van deze afstond kon horen. Me zus knikte. "Ik vind ze maar niks dieCullens."
Ik stemde in. "Ze lijken net geen mens te zijn..."