|| 32

De jongens nemen hun instrumenten en met een brede glimlach zit ik naast Dylan op de eerste rij voor het podium. Ik probeer stil te zitten, maar kon niet weg steken dat ik enthousiast ben om hun live te horen spelen. Hoe ik hier nu zit, zou je denken dat ik zo een typische fangirl ben, die elk moment kan flauwvallen. Maar weet je? Eigenlijk voel ik me ook zo wel.
Ik zie Luke de jongens aankijken en iets fluisteren, waarna ze alle drie beginnen te knikken. Luke slaat de eerste akkoorden aan en wanneer hij begint te zingen, kan ik er niet aandoen, maar ga ik op het topje van m’n stoel zitten en geniet van zijn prachtige stem, die in combinatie met de andere jongens nog dat tikkeltje beter klinkt. Ze zijn alle vier fantastische zangers.

For a while we pretended
That we never had to end it
But we knew we'd have to say goodbye
You were crying at the airport
When they finally closed the plane door
I could barely hold it all inside

Torn in two
And I know I shouldn't tell you
But I just can't stop thinking of you
Wherever you are
You
Wherever you are
Every night I almost call you
Just to say it always will be you
Wherever you are

I could fly a thousand oceans
But there's nothing that compares to
What we had, and so I walk alone

I wish I didn't have to be gone
Maybe you've already moved on
But the truth is I don't want to know

Torn in two
And I know I shouldn't tell you
But I just can't stop thinking of you
Wherever you are
You
Wherever you are
Every night I almost call you
Just to say it always will be you
Wherever you are

You can say we'll be together
Someday
Nothing lasts forever
Nothing stays the same
So why can't I stop feeling this way

Torn in two
And I know I shouldn't tell you
But I just can't stop thinking of you
Wherever you are
You
Wherever you are
Every night I almost call you
Just to say it always will be you
Wherever you are

Een glimlach siert mijn gezicht en ik ben zeker dat hij er het hele liedje heeft gezeten. Ik probeer Luke niet teveel aan te kijken, voor de jongens verkeerde conclusies gaan trekken. Maar dit liedje, wow het beschrijft zo goed wat ik voelde toen Luke weg was.
"Wow guys, dit liedje was zo goed!" Ashton begint te grijnzen en knikt. "Luke heeft het geschreven." Vanbinnen voel ik de bom vlinders ontploffen in mijn buik, zou het over mij gaan? Maar vanbuiten blijf ik doen alsof er niks aan de hand is. "Wow Luke!" Glimlach ik trots. Calum begint te lachen en slaat Luke op zn rug, die nu eindelijk ook omhoog kijkt waardoor we allemaal zien dat er tranen in zijn ogen staan. "Luke wat is er?" Ashton kijkt hem geschrokken aan en Luke kijkt nog even de jongens allemaal aan voor dat hij naar buiten loopt. Op zich duurde het maar 5 seconden, maar allemaal stonden we te lang geschokt aan de vloer genageld. Ineens uit gewoonte spring ik recht en loop mijn oude beste vriend achterna. Hij weet misschien niet meer dat ik het ben, maar voor mij is hij nog steeds mijn Luke. Mijn Luke die ik moet troosten als hij verdriet heeft, om wat dan ook.
Na een tijdje rond lopen zucht ik, zo ver kan hij toch niet geraakt zijn op die korte tijd? Wanneer ik het net wil opgeven zie ik zijn blonde haren vanachter een laag muurtje komen. Ik loop er rustig naar toe en laat me dan naast hem op de grond zakken.
"Wil je er over praten." Zacht leg ik m'n hand op zijn been en kijk in zijn betraande ogen, die nu alleen nog maar blauwer lijken. “Ik wil je niet lastig vallen.” Een traan spat uit elkaar op zijn schoot. “Luke, je valt me niet lastig. Vertel me wat er scheelt?” Dring ik zachtjes aan. Luke kijkt me aan en neemt een grote hap adem, waarna hij toch begint te praten. "Het liedje gaat over mijn beste vriendin. Vroegere beste vriendin, we zaten samen op internaat. Ze is het beste wat me ooit is overkomen, maar na school zijn we het contact verloren en ik haar nummer. Anders zou ik haar zeker al gebeld hebben. Niet alles in het liedje komt overeen met haar, maar dat is omdat niet iedereen mijn verleden moet weten. Ze hield nooit van de schijnwerpers en ik wil ook niet dat ze door mij in die schijnwerpers terecht zou komen. Dat zou ik mezelf nooit vergeven. Het enigste wat ik wil is nog eens haar armen rond mij voelen." Tranen vormen zich in mijn ogen en ik kijk Luke vol met medeleven aan. Ik sla mijn armen rond hem heen en trek hem dichter tegen me aan.