|| 31

“Jadie, blijf je slapen?” Ik kijk Dylan slaperig aan en merk dat ik tegen Luke in slaap was gevallen.
“Ja hoor en oh sorry Luke.” Luke glimlacht en een geeuw verlaat ook zijn lippen. “Is niks hoor, ik was ook wat ingedommeld.” Een giechel verlaat mijn mond, waarna de jongens zich recht stellen en me alle drie een kus geven. “Tot morgen Di.” Dylan zegt de jongens ook tot morgen en vragend kijk ik hem aan. “De jongens moeten morgen repeteren en vroegen me of ik mee ga.” Een kleine oh verlaat mijn lippen en glimlachend kijk ik hun aan. “Anders kom je toch gewoon ook mee?” Ik trek mijn wenkbrauwen op en kijk Ashton verbaasd aan. “Ja toch, is kei leuk en Michael zal je echt willen terug zien.” Bevestigt Calum, waarna ik verlegen knik en zeg dat ik dan morgen mee kom met Dylan.

“Jadie ben je klaar om te vertrekken?” Dylan staat al met mijn schoenen in zijn handen achter me, terwijl ik nog snel mijn make-up doe. Ik neem mijn jas en een zucht verlaat mijn mond wanneer ik mijn schoenen overneem van Dylan. “Waarom loop jij zo druk?” Een giechel verlaat zijn mond en hij begint alleen breder te grijnzen. “Omdat ik wil weten wat je van ze vindt als je ze live hoort. Ik weet dat je ze op recorder al fantastisch vindt.” “Waarom denk je dat?” Onderbreek ik hem direct, waardoor hij alleen breder begint te grijnzen. “Ik heb de CD in je radio zien zitten.” Blosjes vormen zich op mijn wangen en ik zucht. “Oke, oke. Ik ben ook nieuwsgierig naar hoe ze live klinken.” Geef ik lachend toe. “Ik wist het!” Dylan neemt mijn hand, waarna hij me mee trekt naar zijn auto en een zachte zucht verlaat opnieuw mijn lippen. Deze jongen is gek.

“Hey Di en Jade!” Calum komt direct op ons afgestapt als we de auto uitstappen en een brede glimlach siert zijn lippen. “Ik wacht hier om jullie te waarschuwen. Michael loopt hyperactief om Jade te zien.” Ik lach en schudt zacht mijn hoofd. Ik had Michael nog maar één maal gezien, maar wist nu al dat hij de gekste was van de vier. Misschien wel nog gekker dan Dylan.
“Jadieeee, sweetheart!” Ik kom nog maar net de zaal ingelopen en zie de blauwharige jongen mijn kant oplopen. Ik open mijn armen en Michael springt omhoog, armen rond mijn nek en zijn benen rond mijn heupen, ik verschiet en val achterover met een lichte plof op mijn achterste. Iedereen begint te lachen en Michael blijft gewoon op mijn schoot zitten. “Mikey, can you please get of my lap?” Vraag ik met de liefste stem. “No, I missed you.” Zegt hij, waarna hij zijn armen nog strakker om me heen slaat. “You are crazy.” Zucht ik, maar met een welgemeende glimlach op mijn gezicht.