Goed nieuws. ( en slecht)

(Sindy pov.)
Je loopt in je normale kleren naar buiten. Je ziet Milan en je rent naar hem toe en omhelst hem stevig. Je opent je ogen en zien je ouders staan. Je vader is volledig genezen en ze lachen van vreugde. Je laat Milan los en rent naar je ouders. "Het spijt ons dat we je niet geloofde maar ze waren zo zeker van de zaak!" "Het geeft niet het is al goed. Maar mag ik nu wel verder gaan met Milan?! Ik wil echt heel graag met hem mijn leven delen" "Natuurlijk mag dat!"

"Natuurlijk hebben we nu heel wat te vieren! Iedereen die je wat aan hebben gedaan en je wat wilde aan doen zitten achter tralies en jij bent veilig! Ik hou van je" Milan kust je heel lang en je moet gewoon huilen van geluk. Jullie zitten in een café wat te drinken.
Op eens laat Milan je los en kijkt je recht in je ogen aan met een ernstig gezicht, maar toch best vrolijk. Gewoon heel serieus.
"Ik, ik heb met mijn vriend wat geregeld en..." "Je bent Gay?! Met je vriend?! Achter mijn rug om?!" "Nee natuurlijk niet jho gekkerd!!"Milan lacht. "Nee het is dat we een wereld reis gaan maken. Van 2 jaar. En we vertrekken over 2 weken." Je mond valt open van verbazing. "En jij mag van ons mee! We gaan naar China, Australië, Amerika en nog wel veel verder!" "Dat is geweldig maar, ik ben net 16 jaar geworden en jij bent 17 en bijna 18. En ik denk dat ik niet mag. En zeker niet zo lang!" "Sorry schat maar alles is al geregeld en ik dacht echt dat je mee zou mogen. We hebben het gister nadat je vrij was gekomen geboekt. We kunnen jouw vliegticket nog annuleren?! Als je wilt"
Je bent boos! Hij heeft zonder te over leggen zo iets uit gehaald! Hoe durft hij?!
Je legt geld op tafel voor je drinken en loopt woedend weg. Nog voor dat je de deur uit loopt roep je "Het is uit!!" De tranen vloeien over je wangen. Je doet je jas dicht en steekt je handen in je zakken. Het sneeuwt een beetje en het is glad. Je hoort voetstappen achter je. Het is vast Milan. Je stapt aardig door. Hij pakt je schouder vast en draait je om.
"Wat nou?!" Schreeuw je naar Milan. Milan lijkt geschrokken van uitbarsting. "Niks laat maar" Zijn greep verzwakt en loopt weg.
Je valt neer op je knieën en begint gewoon keihard te huilen van verdriet. Op het koude lege plein.