12

Anderhalf uur later zat ik op de grijze bank. Ik had wat ontbijt voor mezelf gemaakt, en keek nu een beetje tv. Mijn tijger was ondertussen een kater geworden en de jacuzzi had me goed gedaan. Ik pakte mijn telefoon en tikte het nummer van Lieke in. 'Hoi Liek!' zei ik zodra ze opnam. 'Hé, hoe gaat het?' hoorde ik Lieke aan de andere kant van de lijn. 'Gaat wel weer! Het is alleen niet zo verstandig om vanavond te gaan, aangezien ik morgen moet werken bij de wedstrijd in de ArenA.' Ik beet op mijn lip. Eigenlijk had ik gewoon niet zo'n zin door mijn kater. 'Oh..' Ik hoorde Lieke's teleurstelling in haar stem. 'Andere keer dan!' Ik slikte even. 'Ja, misschien volgende week ofzo! Ik moet nog even kijken!' Ik wist zelf ook wel dat Viktor me had gevraagd om volgende week weer mee uit te gaan, maar ik wist gewoon niet hoe ik haar kon afwijzen. Dat was nooit mijn sterkste punt geweest. Ik besloot om mezelf wat meer tijd te geven om erover na te kunnen denken en we namen afscheid. Net toen ik mijn telefoon had neergelegd, hoorde ik de voordeur open gaan. Viktors hoofd verscheen om de hoek van de woonkamerdeur en hij glimlachte opgelucht. 'Gelukkig ben je er nog!' Ik lachte. 'Kan je nu al niet meer zonder me?' Hij schudde zijn hoofd en plofte naast me neer. 'Ik heb je ontzettend gemist!' Ik grinnikte om de sarcastische ondertoon in zijn stem. 'Thanks. Ik jou ook!' Hij kneep zachtjes in mijn blote knie. 'Je ziet er echt schattig uit in mijn voetbalshirt, wist je dat?' Ik bloosde en hij drukte een kus in mijn haar. 'Heb je al wat van Mila en Nic gehoord?' zei hij terwijl hij opstond en de keuken inliep. Ik hoorde de koelkast open gaan. 'Ja, ik moet zo even mijn spullen ophalen bij Mila. Ze hebben gezoend enzo!' Viktor floot. 'Dacht ik al! Nic is een echte charmeur.' Hij kwam de kamer weer inlopen en gaf me een glas met sap aan. 'Feline...' begon hij, terwijl hij naast me kwam zitten. 'Denk je echt dat ik een vrouwenverslinder ben? Want dat ben ik echt niet, hoor.' Ik voelde me opnieuw rood worden. 'Ik eh... Kraam soms nogal rare dingen uit als ik wat drank op heb.' Viktor sloeg zijn arm nonchalant om mijn schouder. 'Maar meende je het?' vroeg hij. Ik dacht snel na. Eigenlijk meende ik het wel, maar ik wist niet wat zijn reactie zal zijn als ik het hem vertelde. Ik besloot het toch te doen. 'Misschien een beetje..' mompelde ik. Viktor zuchtte. 'Waarom denk je dat? Omdat ik een voetballer ben?' Ik knikte langzaam. 'Ik denk het. Ik zag wel hoe al die meisjes je gister in de club aanstaarde alsof je Christiano Ronaldo was.' Hij pakte met zijn vrije hand mijn kin vast en dwong me zo om hem aan te kijken. 'Misschien heb jij het gezien, maar ik niet. Ik zag maar één meisje, en dat was jij.' Ik voelde de vlinders in mijn buik fladderen en ik keek snel naar beneden. 'Kijk eens naar me,' fluisterde hij. Ik richtte mijn ogen weer op de zijne. 'Je moet onthouden dat ik echt niet zomaar een meisje in mijn bed laat slapen.' Hij drukte zachtjes zijn lippen op de mijne. Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik weet echt niet wat deze jongen met me deed, maar als ik bij hem was, was alles heel anders. Ik voelde me mezelf bij hem, maar tegelijkertijd ook niet. Ik voelde me veel gelukkiger. Ik sloeg mijn armen om hem heen en kuste hem terug. Ik voelde Viktor tegen mijn lippen aan glimlachen.