3.5 Come Back

De dagen waren langzaam maar zeker voorbij gekropen en hadden hem tot dit moment gebracht. Hij had zijn dagen besteed aan zowel zijn werk als zijn plan en was ondanks de weinige slaap die hij had gehad, zo energiek als maar kon. Dat kon uiteraard ook liggen aan de adrenaline die door zijn lichaam gierde terwijl hij zijn tas in zijn auto gooide en in zijn hoofd nog eens alles na liep. Hij wist van Harry dat Hailey thuis was, voornamelijk omdat Emily en Hailey vriendinnen waren en Emily dan ook bij Hailey was. Ze zou echter weggaan rond half tien, waar Harry voor had gezorgd, en dan zou hij Hailey kunnen verrassen. Het was nu acht uur en het was ongeveer een klein halfuur rijden naar Hailey's appartement/studentenflat, wat hem dus een uur gaf om alles klaar te kunnen zetten.
Hij controleerde alles nog een laatste keer, voordat hij in de auto stapte en de garage uit reed. De autorit duurde voor hem te lang en hij probeerde zijn gedachten af te leiden door zich op de radio te focussen. Deze leek er echter anders over te denken, want de eerste tonen van Stand By Me werden ingezet en de zenuwen gierden hem door het lijf.
"Such a beautiful song, never fails to make me sing at the top of my lungs. Thank you Harry, for requesting it!" Sprak de radio-deejay en een grimas trok om Liam's mond. Dit kon niet anders dan dat dat het werk was van Harry Styles. Hij moest die jongen nog eens in vertrouwen nemen, dacht hij verbeten. Al wist hij diep van binnen dat het goed bedoeld was en Liam het hem niet kwalijk kon nemen. Maar dat was altijd al een punt geweest met Harry, hij kon het hem nooit kwalijk nemen want Harry's bedoelingen waren meestal goed.
Eindelijk maar toch had hij de straat bereikt waar Hailey woonde en parkeerde hij zijn auto vlak voor haar deur. Voordat hij uitstapte, scande hij de straat af om te voorkomen dat hij herkend zou worden en toen hij zag dat het veilig was, pakte hij zijn tas beet en stapte uit. Voor de deur bleef hij staan en keek hij naar de verschillende naambordjes, waarna hij besloot die van een jongen te gebruiken. Hij belde aan en wachtte tot er een reactie kwam. Vrij snel klonk er een korte ruis, voordat hij een diepe stem door de speaker hoorde komen. "Who is this?"
"Er, hi, it's Liam. You don't know me, but I need to get in the building to surprise someone and-" Hij werd afgekapt door een simpele oké, waarna de deur met een klik van het slot werd gehaald en hij het gebouw binnenstapte. Hailey woonde op de derde verdieping, wat betekende dat hij eerst wat trappen mocht beklimmen voordat hij überhaupt iets kon doen. En dus begon hij aan de klim, waarna hij op haar verdieping zijn spullen uitstalde. Het was niet veel, enkel waxinelichtjes die hij van Hailey's deur naar de trap omhoog liet lopen (de plek waar hij zou zitten wachten tot Emily weg was, die perfect uit het zicht was) om haar zo bij hem te brengen. En hij had een bos vergeet-me-nietjes meegenomen, haar favoriete bloemen, die hij na het nummer aan haar zou geven. Toen alles klaarstond, de kaarsjes aangestoken waren en zijn gitaar in zijn handen lag, was het enige wat hij nu nog moest doen, wachten.

De muziek klonk met een harde bas door het niet al te grote appartement van Andy en Liam had zichzelf van een drankje voorzien terwijl hij naar de verschillende mensen keek die zich in het appartement bevonden. De meesten kende hij wel, vrienden van Andy had hij op verschillende feestjes ontmoet en er bevonden zich ook een aantal oude schoolvrienden onder de mensen. Toch kende hij uiteraard niet iedereen en was het niet gek dat zijn oog viel op een prachtig meisje die zijn kant op kwam lopen. Hij had haar nog nooit eerder gezien en gokte erop dat ze deel uitmaakte van de nieuwere vriendengroep, al kon ze natuurlijk ook gewoon een plus één van iemand zijn. Ze schonk hem een lieve glimlach toen ze langs hem liep en hij kon het niet laten zich om te draaien om haar na te kijken. Ze was natuurlijk niet naar hem toegelopen, al had hij dat wel enkele tellen gedacht, maar naar de keuken om daar een drankje in te schenken.
"Ah, I see you have noticed Hailey." Andy was uit het niets verschenen en zorgde voor een kleine hartaanval bij Liam. Betrapt keek hij op, in het grijnzende gezicht van Andy. Meteen herkende hij de blik in zijn ogen en wilde hij hem tegen houden, maar Andy had het meisje al geroepen. Deze kwam nieuwsgierig naar hen toelopen en Liam voelde het schaamrood naar zijn wangen glijden.
"Hailey, this is my best mate Liam, you might know him from a little boyband called One Direction." Andy draaide zich naar Liam toe. "And Liam, this is Hailey. You probably don't know her, but she's an amazing gal and friends with Daisie." En met deze woorden verdween Andy grijnzend naar een andere ruimte. Liam keek zijn beste vriend hoofdschuddend na voordat hij zich richtte op het meisje dat blijkbaar Hailey heette. "I'm sorry, he loves to embarras me." Hij stak zijn hand naar haar uit. "I'm Liam." Ze schudde zijn hand en een tinteling schoot door zijn lichaam toen haar vingers om zijn hand lagen. "Hailey, nice to meet you." Teleurstelling droop door zijn lichaam toen ze zijn hand losliet, maar de glimlach die om haar lippen verscheen maakte alles weer goed.
"So you're the Liam who burned Andy, huh?" Hij zag hoe ze hem met twinkelende ogen aankeek terwijl ze een slokje van haar drinken nam en hij knikte aarzelend. "I guess I am, but it was not my fault honestly. I still feel absolutely horrible about it." "Don't, things like that happen. Okay, I shouldn't have brought that op." Lachte ze schaapachtig en hij zag hoe ze begon te blozen. "But you're in a boyband?"
"Yeah," begon hij langzaam. "Have you heard of it?" Het was niet zijn favoriete onderwerp om over te praten, dat moest hij toegeven. Niet dat hij niet trots was, zeker niet. Hij voelde zich gewoon ongemakkelijk om over zijn beroep te praten met mensen die hij op dit soort feestjes ontmoette. Hij wilde niet gezien worden als Liam van One Direction, maar gewoon als Liam.
"I have, but to be honest I don't really know who's in it. I know, it's bad but I'm not really into following the celebrity news." Ze keek een beetje beschaamd weg en een opluchting gleed door Liam heen. "I don't think that's bad at all. If anything I'm glad, because I'm just Liam." Ondanks dat hij normaal gesproken afhaakte als het gesprek over ging op zijn beroep, wilde hij bij haar blijven praten. Hij voelde zich op zijn gemak, ondanks hun korte gesprek.
Maar voordat hij nog maar iets tegen haar kon zeggen, klonk Andy's luide stem door het appartement om hen te vertellen dat ze moesten beginnen aan de aftelling. En dus deed hij vrolijk mee met het aftellen, maar kon het niet laten om zijn blik af en toe op Hailey te werpen. "Ten, nine, eight," haar ogen haakten zich in de zijne, "seven, six, five," een glimlach verscheen om haar lippen en wist hem te betoveren. "Four, three, two," nog steeds had hij zijn blik niet van haar af kunnen houden, "one. Happy new year!" Hij voelde hoe haar hand zich om zijn schouders vormde en rook haar parfum toen ze zich naar voren boog om hem twee zoenen op zijn wang te geven waarna ze hem een gelukkig 2014 wenste.

Hij schrok op uit zijn gedachten toen hij een deur open hoorde gaan en twee stemmen hoorde, waaruit hij die van Hailey kon opmaken. De andere was van Emily, die afscheid nam. Hij hoorde verbaasde geluiden door de kaarsjes, maar een telefoon zorgde ervoor dat ze werden afgeleid. Uiteindelijk verstomde Emily's stem terwijl ze naar beneden liep en greep hij zijn kans. Hij zette de eerste akkoorden voordat hij de deur dicht hoorde gaan en begon al vrij snel de lyrics te zingen van Stand By Me. Zijn oren waren gespitst om te horen of Hailey de deur dicht deed, omdat hij haar vanaf zijn plek niet kon zien. Maar er volgde geen geluid van een dichtslaande deur en dus bleef hij door zingen. Niet veel later verscheen Hailey om de hoek met een verbaasde blik in haar ogen en zag hij hoe ze haar handen voor haar mond sloeg toen zijn ogen die van haar kruisten.
"Oh stand by me, oh won't you stand now, stand by me.." Hij sloeg het laatste akkoord aan en bleef even zitten, verzamelde zijn moed en legde zijn gitaar aan de kant waarna hij overeind kwam en de bos vergeet-me-nietjes vastpakte.
"You asked me for a week and so I gave you one. But I just couldn't get you out of my mind. You are my better half and a life without you would be empty. I am sorry I let it get this far that you decided to leave me, but please forgive me. I love you with every little piece of my heart and I am willing to do anything for you. Please give me another chance."