3.4 Come Back

Zijn handen waren klef van de zenuwen toen hij naar de deur liep en hij veegde ze nerveus af aan zijn broek. Zijn ogen gleden over de verschillende naambordjes, op zoek naar de hare. Toen hij haar naam vond, drukte hij op de bijbehorende bel en probeerde zijn zenuwen te onderdrukken terwijl hij wachtte. Een korte ruis deed hem opkijken en hij hoorde haar stem door de speaker komen. "I'll be down in a minute."
Er was een glimlach om zijn lippen verschenen door haar stem, ondanks de zenuwen die door zijn lijf gierden. Toen de deur openging en ze naar buiten stapte, wist hij niet meteen wat hij moest doen. Gelukkig nam zij het heft in handen en begroette hem door middel van een kus op zijn wang en een verlegen glimlach. Hij wees naar zijn auto en hield als een ware gentleman het portier voor haar open zodat ze in kon stappen, waarna hij zelf aan de andere kant instapte.
"It's honestly so weird that someone my age has a car like this." Sprak ze vol verwondering toen hij zich in zijn stoel had geplaatst. Verlegen keek hij naar de auto waar ze in zaten, wat inderdaad voor iemand van zijn leeftijd een erg bijzonder ding was. "I- eh, well.." Begon hij, niet goed wetende wat hij daarop moest zeggen. "Oh no, it isn't a bad thing. Not at all. I find it very comfortable." Ze glimlachte en wist ook een glimlach om zijn lippen te toveren terwijl hij opgelucht adem haalde.
"I'm not really good at first dates." Verontschuldigde hij zich terwijl hij de auto startte. Hij keek haar even kort aan en zag dat ze glimlachte om die woorden. "Me neither." Hij grinnikte en draaide de weg op. "God I really suck at them, so don't expect too much. I'm probably gonna be very awkward."
"It's a good thing then, because I can be really awkward too. That's why I'm glad were not going to a fancy reastaurant or anything because I am so bad at those."
"Me too!" Reageerde ze uitgelaten, waarschijnlijk blij dat ze niet de enige was. Ze lachte zacht. "I once had this date where we just sat there for two hours and the only thing we talked about was the food. It was horrible."
"That does sound horrible," grinnikte hij terwijl hij de juiste afslag nam. "Hopefully bowling will make sure first dates aren't bad." Hij hoorde haar een instemmend geluid maken en toen hij keek zag hij dat ze zich op de radio had gericht. "Do you mind?" Vroeg ze hem, wijzend naar de radio. "Not at all," was zijn directe antwoord terwijl hij glimlachend zijn blik op de weg hield. Hij hoorde hoe ze de radio aandrukte en vrijwel meteen vulde de auto zich met de stem van Ben E. King.
"I absolutely love this song." Was Hailey's reactie hierop en hij kon niet anders dan instemmen. "Stand By Me was one of the songs my parents always used to play at our home. They told me I used to dance on it when I was around two years old, even though I can't remember." Dat was eigenlijk zijn enige geschiedenis aan dit lied, maar misschien was dat ook wel de reden dat hij zo van dit nummer hield, het deed hem denken aan thuis.
"What kind of music do you listen to?" Vroeg ze hem, waarop hij even nadacht. "I like a bit of everything I guess, but mostly pop. I think if I had to name one artist it would be Justin Timberlake." Hij keek haar even aan. "What about you?"
"I'm more into the alternative music, Nirvana is my all time favorite. I do listen to a bit of everything as well, but I don't think Justin Timberlake will be on that list." Grinnikte ze. Ook Liam moest hierdoor even grinniken, tot zover hun gezamelijke interesse met betrekking tot muziek. Het werd al wel duidelijk dat Stand By Me een van de weinige nummers waren waar ze beiden echt dol op waren.

Het was eigenlijk enorm voor de hand liggend toen hij terugdacht aan hun eerste date. Stand By Me van Ben E. King was een van de weinige nummers die ze beiden geweldig vonden en het was het eerste nummer dat ze hoorden tijdens hun date. Nu moest hij alleen nog bedenken hoe hij het nummer het beste kon uitvoeren. Moest hij gebruik maken van een karaoke versie of moest hij zichzelf begeleiden op de gitaar?
"Liam?!" Hij schrok op uit zijn gedachten toen hij Zayn hoorde roepen. Meteen kwam hij overeind en liep hij naar het geluid toe, om daar uiteraard Zayn te treffen. "Are you okay?" Zayn legde zijn hand bezorgd op zijn schouder en hij knikte met een glimlach. "Perfectly fine, I just wasn't really in the mood for jokes. But I'm good now, thank you." Nadat Zayn hem nog een keer aan had gekeken en had besloten hem op zijn woorden te geloven, liepen ze richting de rest die klaar stond om naar huis te gaan. Louis had meteen zijn arm om hem heen geslagen toen ze eraan kwamen lopen, als een soort excuses voor zijn flauwe grappen die Liam hem allang weer had vergeven. Niall en Harry waren vrolijk aan het praten, Zayn had zijn blik op zijn telefoon gericht en Louis vertelde Liam over een domme streek die hij een keer had uitgehaald op school. Het was al met al een gewone dag geweest.

Uitgeput gooide Liam zijn sleutels op tafel en plofte hij neer op de bank, waarna hij zijn schoenen uit trapte en zich eens goed op de bank neerlegde. De televisie bleef uit maar zijn gedachten niet. Doordat hij eindelijk wist van welk nummer hij gebruik moest maken, maakte zijn hoofd overuren om het hele plan uit te werken. Wat voor extra's zou hij toevoegen, hoe zou hij het perfect kunnen laten verlopen, zou hij er andere mensen in betrekken om het echt perfect te maken. Het waren allemaal opties die door zijn hoofd spookten en hem geen rust gaven. Maar die hoefde hij ook niet. Rust zou hij pas hebben als de week voorbij was en hij Hailey weer in zijn armen kon sluiten.
Hij had het geprobeerd, hij had echt geprobeerd verder te gaan zonder haar, maar het lukte hem gewoon niet. En waarom zou hij? Want was dat niet waar liefde om draaide? Dat je vechtte voor degene waar je hart aan toebehoorde? Voor hem was dat namelijk liefde. Hij had alles voor Hailey over en zou hij alleen kunnen laten gaan als hij zeker wist dat dat haar oprecht gelukkig zou maken. Maar als hij haar ook gelukkig zou kunnen maken, dan ging zijn voorkeur daar naar uit. Zij was zijn wederhelft. Zij vulde hem aan in zoveel dingen dat het haast onmogelijk leek zonder haar verder te gaan. Zij liet hem muziek horen die hij anders nooit zou horen, zij liet hem films zien die hij anders nooit zou zien, zij bracht onderwerpen naar boven die hij nog nooit had gehoord en wist dscussies met hem te voeren over zowel belangrijke als onbelangrijke dingen. Ze hielp hem herinneren aan speciale dagen en wist precies het juiste te zeggen op de momenten dat hij dat nodig had. Ze wist hem ook weer mateloos te irriteren als ze er weer eens van overtuigd was dat ze gelijk had en soms hele gemene opmerkingen naar zijn hoofd kon gooien zonder dat ze het door had, maar hij hield van haar. En houden van betekende dat je alles accepteerde van elkaar, of in ieder geval ermee leerde leven omdat je niet zonder elkaar kon.
Dus hij was ervan overtuigd dat als ze echt van hem hield, ze hem zou nemen zoals hij was en ze samen een manier konden vinden om het te laten werken. Dat kon niet anders.